مصـر پیش از اتحـاد و عصر سلسله ها

دورۀ پیش از اتحاد و یکپارچگی مصر، تقریباً از ۳۳۰۰ تا ۳۱۹۷ پیش از میلاد تداوم داشته است. در این دوره که در واقع دورۀ پیش از تاریخ اتحاد مصر است، مصر به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم می شد. پایتخت مصر شمالی «بوتو» و پایتخت مصر جنوبی «اِل کاب» بود. در مدارک باقی مانده از فرمانروایان شمالی و جنوبی با عنوان «خدمتگزاران هوروس» نام برده شده است و در داستان ها این خدمتگزاران هوروس که صورت افسانه ای به خود گرفته بودند اهمیت فراوانی در نظر مردمان مصری داشتند.

نخستین قلمرو پادشاهی در مصر جنوبی در پیرامون دلتای نیل قرار داشت. در این جا پادشاهی با لقب «زنبور شاه» فرمان می راند که نشان و عَلَم رسمی اش، زنبور عسل یا زنبور سرخ بود. او تاج سرخی بر سر می گذاشت و کاخ و پایگاه فرمانروایی اش «خانۀ سرخ» نامیده می شد.

دومین قلمرو پادشاهی در مصر در نزدیکی قاهره کنونی قرار داشت. فرمانروای آن «نِی شاه» بود که عَلَم و نشان سلطنتی آن شاخه ای گیاه پاپیروس و تاجی به رنگ سپید بود و کاخش «خانۀ سپید» نامیده می شد.

این دو بخش در حالت رقابت و دشمنی دائمی به سر می بردند و جنگ هایی پیاپی میان آنها صورت می گرفت که در پایان در سال ۳۲۰۰ ق.م بخش جنوبی بر مصر شمالی چیره گشت. پس از چیرگی نخستین، فرمانروایی به نام «نارمر» دو کشور را متحد نمود و تاج شاهی مرکب از تاج شاهان دو بخش پیشین را بر سر نهاد. به همین جهت نارمر را که در افسانه ها به نام «مِنِس» شناخته شده است با عنوان بانی اتحاد مصر می شناسند.

برچیده از تاریخ تمدن های مشرق زمین

نوشتۀ دکتر باقرعلی عادلفر.