غار کرفتو

دکتر اسعدی در گفت و گو با ایسنا اظهار کرد: برگزاری جشن مهرگان دارای سابقه ای حداقل چهار هزار سال بوده و به دوران پیش از آیین زردشتی باز می گردد، که اقوام هند و ایرانی پیرو آیین میترائیسم بودند.

وی با اعلام اینکه این جشن، از لحاظ طبیعی از آغاز فصل پاییز به مدت شش روز برای استراحت و تفریح کشاورزان برگزار می شد، افزود: از لحاظ دینی نیز این جشن به مناسبت بزرگداشت میترا (مهر) در روز دهم مهر برگزار می شد که در زمان ساسانیان به شانزدهم مهر منتقل شده است.

این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه در ایران باستان علاوه بر ماه های سال هر روز نیز دارای نامی ویژه بود بیان کرد: میترا یا مهر سنبل روشنایی، پیوند و محبت محسوب می شد و جشن مهرگان نیز در روز مهر از ماه مهر برگزار می شد.

اسعدی عنوان کرد: جشن مهرگان در میان کردها رواج بسیاری داشت، از جمله آنکه امروزه بقایای معابد مهری متعددی در مناطق کردنشین موجود است که می توان به غار کرفتو در دوره اشکانی و همچنین معبد مهر مراغه که نشانگر برگزاری آیین های مهری در میان کردهاست اشاره کرد.

وی تصریح کرد: همچنین اشارات کتاب اوستا به برگزاری این جشن است که در دوران مادها این مراسم در راستای سپاسگزاری خدا برگزار می شد.

این تاریخ شناس بیان کرد: امروزه زرتشتیان در روز دهم مهر جشن مهرگان را برگزار می کنند و نیز در میان برخی طوایف کرد مراسمی به نام سال ورز برگزار می شود که با جشن مهرگان مطابقت دارد.

وی با بیان اینکه مهرگان دومین جشن بزرگ پس از نوروز بوده و دارای اهمیت بسیاری بوده که امروز متاسفانه به فراموشی سپرده شده است، گفت: اهمیت طبیعی بیشتر نوروز که به مناسبت آغاز فصل شکوفایی، کار، تلاش و پایان سرما برپا می شد، در مقایسه با مهرگان که آغاز فصل سرما و خمودگی بوده از جمله علل فراموشی این جشن در مقایسه با نوروز است.

اسعدی خاطرنشان کرد: علت دیگر گسستن جامعه امروزی از مراسمی چون جشن مهرگان می تواند به فراموشی حافظه تاریخی و عدم توجه ما به مواریث کهنمان باز گردد در حالیکه ریشه اغلب اعیاد امروزی از جمله تولد مسیح که در اصل تولد میترا بوده و در کشورهای غربی برگزار می شود به آیین مهری باز می گردد.