سرآغاز بیرون راندن بیگانگان در شب یلدا

تیرداد یکم

حدود چهار هزار سال پیش، ایرانیان دریافتند که نخستین شب آغاز فصل زمستان، طولانی‌ترین شب سال است و پس از آن، روشنایی بر تاریکی سبقت می‌گیرد؛ از این رو، روز اول دی‌ماه را «خور روز»، یعنی روز خورشید نامیدند و گرامی‌اش داشتند.

نیاکان روانشاد ما، وقایع طبیعی را با باورهایشان آمیخته بودند و از آن، برای بارورکردن درخت تنومند تمدن ایرانی بهره می‌بردند. بسیاری از روایت‌ها و حکایت‌هایی که درباره یلدا نقل می‌شود، ریشه تاریخی ندارد و برخاسته از ذهن خلاق ایرانی و اسطوره‌های شکوهمند این کهن بوم و بر است.

با این حال، در حافظه تاریخی ایرانیان، می‌شود وقایع تلخ و شیرینی را یافت که دست بر قضا یا از روی حساب و کتاب، با طولانی‌ترین شب سال همزمان شده است. در ادامه این نوشتار  قصد دارم تعدادی از این وقایع را به رشته تحریر درآورم پس با تاریخ ما همراه شوید .

۲۲۶۶ سال پیش، در غروب آخرین روز پاییز سال ۲۴۷ پیش از میلاد، تیرداد یکم، برادر ارشک، در «صد دروازه» جایی در نزدیکی «دامغان» امروزی، به تخت نشست. تیرداد، دومین شاه از دودمان اشکانی بود که برای رهاندن ایران از زیر بار اشغالگری جانشینان اسکندر مقدونی، به پاخاسته بودند.

دوران ارشک، نخستین فرمانروای اشکانی، به زد و خورد با سلوکیان یونانی تبار گذشت؛ اما در دوره تیرداد که خود را شاه‌بزرگ می‌نامید، ایرانیان اتحاد و انسجام بیشتری یافتند و ضربات سهمگینی به اشغالگران یونانی وارد آوردند. در این دوره بود که صفحات شمالی ایران، از نفوذ و قدرت سلوکیان رها و گرگان و مناطق اطراف آن، به حکومت ایرانی اشکانی ضمیمه شد؛ دورانی که بسیاری از مورخان، آن را سرآغاز استقلال دوباره ایران بزرگ می‌دانند.