سکونت در دشت ها
پس از آنکه زندگی انسان از وابستگی به صید و شکار خارج شد، نحوه استقرار جوامع بشری نیز تغییر کرد. آنها از مراکز شکار در کوهستان ها به سمت دشت ها آمدند تا بتوانند کشاورزی کنند.
کم کم استقرار های دایمی و روستا نشینی پدید آمد. در این دوره سرپناه های محکم و گلی ساخته شد. با نزدیک شدن روستاها به هم مردم توانستند تجربه های خود را به هم انتقال دهند و همچنین در مکان های امن تری زندگی کنند.
از ۶ هزار سال پیش از میلاد تا ۳۵۰۰ سال پیش از میلاد روستاها پدید آمدند. اولین روستاهای ایران را می توان در جیرفت، سیلک، گنج دره و شوش جستجو کرد. روستاها دارای شبکه راه همانند کوچه های باریک بودند و به مرور میدان در این روستاها پدید آمد.
از دوره روستا نشینی تقسیم کار پدید آمد. ابتدا در خانواده و سپس در جامعه کارها بین افراد بر اساس توانایی آنها تقسیم شد.
در ۷ هزار سال پیش کشاورزی از جنوب غرب آسیا و فلات ایران به سمت اروپا گسترش یافت. ساکنان جنوب شرق آسیا و تایلند از ۹ هزار سال پیش، نیل از ۷ هزار سال پیش، ساحل غربی مدیترانه از ۵ هزار سال پیش و ساکنان سند و چین از ۶ هزار سال پیش به کشاورزی روی آوردند.
در دوره نوسنگی ابزارهای خانگی مانند هاون و دست آی های سنگی ساخته می شدند. در ۷ هزار سال پیش شیوه آبیاری کشتزارها ابداع شد و در ۵ هزار سال پیش شخم زدن زمین زراعی توسط چوب و چرخ گاری شروع شد.
اکثر فرهنگ های کشف شده تا هزاره ششم پیش از میلاد فرهنگ های محلی هستند و ارتباط عمیقی میان مناطق مختلف دیده نمی شود اما پس از این تاریخ، کم کم آثار فرهنگی مناطق مختلف به سایر نقاط منتقل شدند و این نشان از نقل و انتقال مردم آن دوره دارد.
بخشی از ظرف سفالی با نقش برجسته –اطراف کرمان |
||||
ظرف پایه دار سفال نخودی-شمال فلات مرکزی ایران |
جام سفالی- شوش هزاره پنجم پ م |
|||
