اعتراف نامه اى مسیحى در باب ایمان با حجمى نزدیك به 40 آیه. این اعتقادنامه در كلیساى كاتولیك روم و بعضى از كلیساهاى پروتستان معتبر شناخته مى شود و در دو بخش است، در بخش اول به بررسى مسئله تثلیث پرداخته شده و در بخش دیگر به موضوع تجسد. آغاز و انجام آن هشدارهایى است به این كه دلبستگىِ همیشگى و بدون تزلزل به این حقایق براى نیل به نجات، ضرورى است. شدت و غلظت این عبارت هاى لعن آمیز بعضى از منتقدان آن به ویژه در كلیساهاى انگلیكان را واداشته است كه در استفاده از این اعتقادنامه محدودیت ها یا حذفیاتى را اعمال كنند.
این اعتقادنامه كه در كلیساى غرب و به زبان لاتینى تنظیم شده، در كلیساى شرق تا قرن دوازدهم ناشناخته بود. از قرن هفدهم به بعد، محققان رفته رفته پذیرفتند كه این اعتقادنامه، نوشته آتاناسیوس (متوفاى 373) نبوده و شاید در قرن پنجم در جنوب فرانسه نوشته شده باشد. در سال 1940، اقتباساتِ )Excerpta (مفقودشده وینسنت اهل لرینز یافت شد كه بخشى عمده از زبان اعتقادنامه را دربرداشت. در نتیجه، یا خودِ وینسنت یا یكى از هواداران سرسخت او، نویسنده احتمالى آن بوده باشد. اولین نسخه شناخته شده اعتقادنامه یادشده در ابتداى مجموعه مواعظِ caesarious of Arles (متوفاى 542) آمده است.
Merriam – Webster’s Encyclopedia of World Religions.
