روزهای سیاه ژاپنی‌های امریکا
با حمله نیروی هوائی ژاپن و بمباران بندر نظامی و ناوگان آمریکا در جزیره هاوائی در هفتم دسامبر ۱۹۴۱، محدودیت های مهاجران و اقلیت ها به ویژه ژاپنی الاصل ها افزایش یافت.در سالهای ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۵ طی دوران جنگ آمریکا و ژاپن بیش از ۱۲۰۰۰۰ ژاپنی آمریکائی که بیشتر از دو سومِ شان شهروند آمریکائی بودند، بدون هیچ دلیل و بدون اجرای مراحل قانونی ضمن از دست دادن تمام حقوق شهروندی و انسانی رهسپار بازداشتگاه های اسرای جنگی شدند.
این فرمان بلافاصله برای شهروندان آمریکائی ژاپنی مقررات حکومت نظامی به وجود آورد و آنان حق مسافرت از یک شهر به شهر دیگر را نداشتند.فرزندان این شهروندان از مدارس و کالج ها و پدران از مشاغل شان اخراج شدند. کسب و کارهایشان مورد حمله قرارگرفت و به تاراج رفت و یا به وسیله دولت ضبط شد. ورود ژاپنی آمریکائی به همه جا، حتی فروشگاه و رستوران و هتل ممنوع شد.به آنان دستور دادند که با حمل یک کیف و یا چمدان کوچک بلافاصله خود را به محل های مشخص شده معرفی کنند.
توقیف و جابجائی آمریکائی های ژاپنی الاصل به وسیله ی “سازمان اولیاء امور جابجائی” که به همین منظور تشکیل شده بود و مسئول امور بازداشتگاه های اسرای جنگی نیز بودند، مورد اجراء گذاشته شد و این افراد تحت حفاظت گارد نظامی رهسپار بازداشتگاه ها شدند.بازداشتگاه ها در مناطق کویر، بیابان های دور و خارج از محدوده و اکثراً حتی از ابتدائی ترین وسائل زندگی بی بهره بودند.بازداشتگاه ها عمومی، به شدت شلوغ و غیربهداشتی با غذای نامرغوب بودند. تابستان ها گرمای طاقت فرسا و زمستان ها سرمای کشنده گریبانگیر آنان بود.
گفته می شود در این مدت تعداد زیادی از جوانان و نوجوانان ژاپنی الاصل داوطلب شدند که وارد ارتش آمریکا شده با ژاپن بجنگند. آمریکا آن داوطلبان را پذیرفت ولی پدران و مادرانشان همچنان در بازداشتگاه ها به سر بردند.گرچه چهار سال بعد و با شکست ژاپن و آلمان بسیاری از آنان به خانه بازگشتند اما هنوز احساسات ضد ژاپنی به طور گسترده در مناطق مختلف شیوع داشت و بسیاری از آنان هیچگاه جایگاه و زندگی اولشان را به دست نیاوردند و بسیاری از آنان در فقر و بیماری تا مرگ ادامه ی حیات دادند.
