پادشاه سجونگ کبیر

پادشاه سجونگ کبیر:
پادشاه سجونگ کبیر متولد پانزدهم می ۱۳۹۷، چهارمین پادشاه سلسله چوسون بود که با نام خانوادگی یی متولد شد.او سومین پسر پادشاه ته جونگ و ملکه مین بود.او بعد از اینکه برادر بزرگ ترش (جائه)از مقامش محروم شد؛ به عنوان وارث مسلم و شاهزاده بزرگ برگزیده شد.او در سال ۱۴۱۸ به پادشاهی منصوب شد.در طی چهار سال اول سلطنت وی ته جونگ به عنوان نائب السلطنه حکومت کرد و آن زمانی بود که پدر زنش (سیم آن) و معاونان نزدیک وی اعدام شدند. سجونگ سیاست های کنفسیوسی را تقویت کرد و اصلاحات قانونی عظیمی را اجرا کرد.او همچنین در به وجود آمدن هانگول (زبان کره ای ها)نظارت کرد.وی به پیشرفت فناوری های علمی ترغیب نمود و تلاش های زیاد دیگری برای تثبیت و بهبود رفاه در کشور انجام داد.او ناوگان نظامی را به شمال فرستاد و سیاست “سامین” را برای جذب مهاجران جدید به منطقه ایجاد کرد.در جنوب او مهاجمان ژاپنی را تحت تسلط در آورد و جزیره تسوشیما را تصرف کرد. در طی دوران سلطنتش از ۱۴۱۸ تا ۱۴۵۰ وی از سال ۱۴۱۸ تا ۱۴۴۲ حکومت کرد و به عنوان نائب السلطنه همراه پسرش (شاهزاده بزرگ مون جونگ)تا زمان مرگش در سال ۱۴۵۰ حکومت کرد.سجونگ به همراه گوانگ گتو یکی از دو پادشاهی است که لقب کبیر را در عنوان بعد از مرگی اش دریافت کرد.

سال های اولیه زندگی:زمانی که دوازده ساله بود وی شاهزاده چونگ نیونگ بزرگ لقب گرفت.سجونگ با فرزانگی و کنجکاوی تمام خانواده اش را تحت تاثیر قرار داد.به عنوان یک شاهزاده جوان ؛ سجونگ در مطالعات مختلف سرآمد بود و از دو برادر بزرگ ترش نزد پادشاه ته جونگ محبوب تر بود.به عنوان سومین پسر ته جونگ ؛ نائل شدن وی به پادشاهی منحصر به فرد بود.بزرگترین پسر ته جونگ(یانگ نیونگ)در سال ۱۴۰۴ وارث سلطنت نامیده شده بود اما به علت طبع سرزنده اش و ترجیح دادن فعالیت هایی مانند شکار و تفریح در ماه جون ۱۴۱۸ از مقام وارث مسلم سلطنت حذف شد .بعضی منابع ادعا می کنند که یانگ نیونگ قاطعانه این رفتارها را انجام داد زیرا معتقد بود سجونگ باید پادشاه شود. برادر دوم (هیو ریونگ)نیز به همین دلیل خود را به وسیله ی راهب شدن از مقام جانشینی حذف کرد. به دنبال حذف یانگ نیونگ از مقام وارث قطعی سلطنت ؛ پادشاه ته جونگ سریعا سعی کرد تا مقام جوان ترین پسر خود را به عنوان وارث قطعی سلطنت حتمی کند.دولت از مقاماتی که مخالف حذف یانگ نیونگ بودند پاکسازی شده بود.در آگوست سال ۱۴۱۸ پادشاه ته جونگ از مقامش به نفع سجونگ کناره گیری کرد.اما در حال بازنشستگی هم پادشاه ته جونگ به اثر گذاری بر سیاست دولت ادامه داد.خلاقیت و درک سیاسی شگفت انگیز سجونگ تا زمان مرگ پدرش در سال ۱۴۲۲ آشکار نشد.

دستاوردها:
آغاز امور سیاسی مبتنی بر کنفسیوسیسم:پادشاه سجونگ با دسته بندی مردم در طبقات گوناگون اجتماعی برای خدمات شهری دولت را کاملا دگرگون ساخت.او مراسم های رسمی دولت را بر طبق آئین کنفسیوس برگزار کرد و مردم را تشویق کرد تا بر اساس آئین کنفسیوس رفتار کنند.در نتیجه کنفسیوسیسم تبدیل به یک هنجار اجتماعی شد.او همچنین چندین کتاب در مورد آئین کنفسیوس منتشر کرد.در ابتدا او بودائیت را سرکوب کرد اما وی بعدها اعمال خود را با ساختن معابد و پذیرفتن بودائیت با برگزاری آزمون برای راهب شدن اصلاح کرد.
سیاست خارجی:در رابطه با سلسله ی چینی مینگ،وی چندین قرار داد موفقیت آمیز با انها بست که باعث منفعت چوسون شد.او با افتتاح سه بندرگاه و اجازه ی تجارت با آنها؛ روابط خوب با ژاپن را ادامه داد اما همچنین برای توقف دزدی دریایی با نیروی نظامی به جزیره ی تسوشیما در دریای چین جنوبی هجوم برد زیرا این جزیره مقرری برای دزدان دریایی بود.
تقویت ارتش کره:پادشاه ته جونگ همواره یک رهبر و طراح نظامی خلاق بود.او طراحی نظامی چوسون را برای چهار سال اول دوران حکومت سجونگ نیز بر عهده گرفت.سجونگ مطالعات زیادی داشت؛ همچنین به علم و تکنولوژی عشق می ورزید .بنابراین وی چندین بهسازی علمی و ساماندهی شده را برای نیروی نظامی کشورش ارائه داد.اگرچه باروت قرن ها در کره استفاده می شد اما کاربرد آن در تجهیزات پیشرفته به طور برجسته ای در دوران سجونگ گسترش یافت.او از گسترش انواع جدید توپ ها و خمپاره اندازها همین طور موشک مانندهایی به نام”تیرهای آتشین” که کاربرد انها مانند آر پی جی امروزی بود حمایت کرد.
گروه اعزامی گی هه شرقی:
در ماه می ۱۴۱۹؛پادشاه سجونگ تحت نصیحت ها و راهنمایی های پدرش گروه اعزامی گی هه شرقی را به منظور حذف مزاحمت دزدان دریایی که از جزیره ی تسوشیما هدایت می شدند؛ گسیل کرد.در طی این اعزام؛۲۴۵ ژاپنی کشته شدند و ۱۱۰ نفر دیگر در این نبرد دستگیر شدند.اگرچه در این نبرد ۱۸۰ کره ای کشته شدند اما ۱۴۶ چینی و ۸ کره ای ربوده شده نیز به وسیله ی گروه اعزامی آزاد شدند.در سپتامبر ۱۴۱۹ یک آتش بس برقرار شد و ارتش کره به خانه بازگشت اما پیمان گی هه در سال ۱۴۴۳ امضا شد که در آن حاکم تسوشیما قول پرداخت خراج به پادشاه چوسون را داد و در عوض دربار چوسون حق انحصاری تجارت بین ژاپن و کره را به خاندان “سا” اعطا کرد.
در سال ۱۴۳۳ سجونگ؛ کیم جونگسو را به شمال به قصد تخریب جورچن ها( که بعدها با نام مانچو شناخته شدند و در منچوری چین سکونت داشتند)فرستاد.لشکر نظامی کیم چندین دژ را تصرف کرد و قلمرو کره را به سمت شمال و تا رودخانه ی سانگهوا گسترش داد.همچنین چهار قلعه و شش قرارگاه برای محافظت از مردم در برابر جورچن ها تاسیس شد.
خانواده ی سجونگ:
ملکه ی سجونگ بانو”سو هون” از خاندان شیم بود که از وی صاحب هشت پسر و دو دختر شد.او همچنین سه همسر دیگر از طبقات اشراف داشت.بانو هه؛بانو یئونگ و بانو شین که به ترتیب برای وی سه پسر؛یک پسر و شش پسر به دنیا آوردند.او همچنین هفت همسر از طبقات پائین اجتماع داشت که در بدنیا آوردن فرزند پسر بدشانس بودند.با اینحال حضور ۱۸ شاهزاده با توجه به اینکه خاندان مادران انها متفاوت بودند؛ مشاجره بر سر جانشینی را محتمل می ساخت.به هر حال به عنوان یک ادیب کنفسیوسی؛سجونگ از قوانین پیروی کرد وبزرگترین پسر خود را به عنوان ولیعهد معرفی کرد.

علم و تکنولوژی:سجونگ به علت پیشرفت های تکنولوژیکی در دوران حکومتش معروف است.او می خواست به کشاورزان کمک کند بنابراین تصمیم گرفت کتاب راهنمای کشاورزی را ایجاد کند. کتاب “نونگسا جیک سئول ” شامل اطلاعاتی در مورد روش های مختلف کشاورزی بود که او به دانشمندان در نقاط مختلف کره دستور داده بود آنها را جمع اوری کنند.این تکنیک ها به خاطر پشتیبانی از روش های نوین و کشاورزی علمی در کره لازم بودند.در طی سلطنت وی “جانگ یونگ شیل” به عنوان یک مخترع مشهور شناخته شد.جانگ به عنوان یک شخص جوان به طور طبیعی یک اندیشمند خلاق و باهوش بود.اما جانگ در مرتبه اجتماعی پایینی قرار داشت. ته جونگ (پدر سجونگ)مهارت جانگ را متوجه شد و فورا وی را به دربار در سئول فراخواند.هنگام دادن یه مقام دولتی به جانگ و مخترع شناخته شدن وی؛ صاحب منصبان معتقد بودند یک فرد با مرتبه اجتماعی پایین نباید به مانند اشراف زادگان به قدرت برسد.در مقابل سجونگ به دلیل توانایی های وی از شایستگی جانگ حمایت کرد.جانگ طراحی جدید قابل توجهی برای ساعت های آبی،اسطرلاب کروی و ساعت های آفتابی انجام داد.اما شگفت انگیزترین اختراع وی که اولین وسیله اندازه گیری باران در جهان بود در سال ۱۴۴۲ به ثبت رسید.این مدل تا زمانی که قدیمی ترین باران سنج شرق آسیا در سال ۱۷۷۰ و در زمان سلطنت پادشاه یئونگجو ساخته شد ناشناخته بود. بر طبق “یادداشت های روزانه دبیرخانه سلطنتی” پادشاه یئونگ جو می خواست تا دوران باشکوه پادشاه سجونگ بزرگ را احیا کند بنابراین وقایع دوران پادشاه سجونگ را مطالعه کرد. زمانی که وی به طور اتفاقی با باران سنج روبرو شد دستور ساخت دوباره آن را داد.در یک نوشته از “ژین لونگ” (پادشاه سلسله چینی ژینگ) بحث وارداتی بودن باران سنج کره ای از چین سو تفاهم نامیده شده است.
سجونگ از خلاقیت ها و اصلاح تکنولوژی های قدیمی حمایت می کرد.به عنوان مثال وی از بهبود تکنولوژی تایپ به وسیه ی فلزات قابل حرکت برای چاپ حمایت کرد.این روش برای نخستین بار در جهان در سال ۱۲۳۴ (حداقل ۲۱۵ سال قبل از کار دانشمند معروف گوتنبرگ)در کره استفاده شد.او همچنین از توسعه کاغذهای فیبری مقاوم ساخته شده از چوب درخت توت حمایت کرد.این تدبیر باعث ارتقای کیفیت کتاب ها در مقایسه با کتب در دسترس قشر تحصیل کرده کره در آن زمان شد.در میان کتابهایی که سجونگ از تدوین آنها حمایت کرد نام تاریخی از پادشاهی گوریو،تالیفی جامع بر اعمال و کردار فرزندی و راهنمای کشاورزی با هدف کمک به کشاورزان در جهت بهبود تولیدات به چشم میخورد.در زمان سجونگ نقشه ستارگان و کرات آسمانی تهیه شد.او همچنین به موسیقی علاقه داشت به همین دلیل نت های موسیقی زیبایی که به وسیله آن بتوان موسیقی چینی و کره ای را بیان کرد ؛ اختراع کرد و ابزار سازان را ترغیب کرد تا طراحی ابزار آلات موسیقی را بهبود بخشند. سجونگ همچنان می خواست تا سیستم تقویم کره را اصلاح کند(که بر زمانی که منطبق بر طول جغرافیایی پایتخت چین بود استوار بود).سجونگ برای اولین بار در تاریخ کره منجمان خود را وادار کرد تا تقویمی بسازند که در آن سئول پایتخت کره نصف النهار اصلی باشد.این سیستم جدید به ستاره شناسان این اجازه را می داد تا زمان دقیق خسوف و کسوف را پیش بینی کنند. در حیطه پزشکی سنتی کره ای دو رساله مهم در دوران سلطنت سجونگ نوشته شد.تاریخ دانی به نام “کیم یونگ سیک” می گوید که این دو رساله حاصل تلاش کره ای ها برای گسترش سیستم دانش پزشکی خود و متمایز سازی از نوع چینی آن بود.
ادبیات:سجونگ از ادبیات پشتیبانی می کرد و صاحب منصبان رده بالا و محققین را تشویق می کرد تا در دربار به مطالعه بپردازند.پادشاه سجونگ زبان نوشتاری هانگول را به وجود آورد و آن را به مردم کره در قالب ” هون مین جئون گئوم”(صداهای صحیح شفاهی به قصد آموزش مردم)اعلام کرد.سجونگ به تولیدات زراعی کشاورزان چوسون اهمیت می داد بنابراین او به انها اجازه داد تا بر اساس نابسامانی یا موقعیت های اقتصادی و زمان های سخت؛مالیات کمتر یا بیشتری بپردازند.این مسئله باعث می شد کشاورزان راجع به مقدار مالیات نگرانی کمتری داشته باشند و بر ادامه ی تولید و فروش محصولات خود تمرکز کنند.یک بار قصر ذخایر چشمگیر و اضافی غذا داشت.پادشاه سجونگ ان را در میان روستائیان و کشاورزانی که نیازمند بودند توزیع کرد.در سال ۱۴۲۹؛”نون گسا جیک سئول” تحت سرپرستی پادشاه سجونگ گردآوری شد.آن اولین کتاب در مورد کشاورزی کره ای بود که با موضوعات کشاورزی مانند کشت کردن؛درو کردن و طرز برخورد با خاک سر و کار داشت.
نوشته های شخصی سجونگ نیز مورد توجه هست.او کتاب های معروف؛”صدای اژدهای پرنده”؛”بخش هایی از زندگی بودا“؛”صداهایی از ماه که بر هزاران رودخانه می تابد”؛ و “لغت نامه ی کاملی از تلفظ لغات چینی- کره ای” را به رشته ی تحریر در آورد.
در سال ۱۴۲۰ سجونگ تالار بزرگان را در قصر گیونگ بوک تاسیس کرد.این تالار محل بحث ادیبانه ی اساتیدی بود که توسط پادشاه انتخاب شده بودند و به احتمال زیاد محل تدوین”هون مین جئون گئوم” بود
در زمان سجونگ محققان جوان به معبدی کوهستانی فرستاده می شدند و در انجا اجازه می یافتند تا کتابهایی در رابطه با موضوعات گوناگون از جمله ستاره شناسی؛پزشکی؛جغرافیا؛تاریخ؛هنر جنگیدن و ادیان را مطالعه کنند.بسیاری از بزرگان با این طیف گسترده از مطالعات مخالفت می کردند و معتقد بودند که مطالعات کنفسیوسی کافی است اما سجونگ ترجیح می داد تا کلاس ادیبانه ای با طیف گسترده ای از دانش ها داشته باشد.
برای کمک به مردم عادی؛ سجونگ انبار غله ای با ظرفیت تقریبی ۵ ملیون بوشل(واحد اندازه گیری میوه و غله برابر با حدود ۳۶.۴ لیتر)تاسیس کرد.در زمان خشکسالی یا سیل این غلات برای خوردن و حمایت از خانواده های کشاورزان فقیر و جلوگیری از قحطی در دسترس بودند.
اختراع هانگول زبان نوشتاری کره ای ها:قطعا یکی از اختراعاتی که امروزه سجونگ را در یادها ماندگار کرده است؛هانگول یا الفبای کره ای است.در سال ۱۴۴۳ سجونگ و هشت تن از مشاورانش سیستم الفبایی را گسترش دادند که بتواند صداها و ساختار جمله ای زبان کره ای را به دقت بیان کند.آنها سیستم ساده ای با ۱۴ حروف بی صدا و ۱۰ حرف صدا دار را که قابل مرتب کردن در دسته هایی برای ایجاد تمامی صداها در زبان کره ای بود ؛ ارائه نمودند.پادشاه سجونگ ایجاد این الفبا را در سال ۱۴۴۶ اعلام کرد و افراد زیر دست خود را تشویق کرد تا آن را یاد گرفته و استفاده کنند.در ابتدا وی با واکنش شدید محققین نخبه مواجه شد زیرا آنها احساس می کردند سیستم جدید عامیانه است(احتمالا آنها نمی خواستند زنان و خدمتکاران ادیب شوند).اما هانگول به سرعت در میان بخشی از مردم که قبلا دسترسی کافی به آموزش های سیستم پیچیده چینی نداشتند گسترش یافت.متن اولیه ادعا می کرد که یک شخص باهوش می تواند هانگول را در عرض چند ساعت یاد بگیرد در حالی که یک شخص کم هوش می تواند در عرض ۱۰ روز بر آن مسلط شود.قطعا هانگول یکی از منطقی ترین و ساده ترین سیستم های نوشتاری در جهان است و یک هدیه واقعی از جانب پادشاه سجونگ به زیر دستان و نوادگان آنها تا به امروز است.
بخشی از پروتکل “هون مین جئون گئوم ” با دست خط پادشاه سجونگ:” صداهای زبان ما از زبان چینی متفاوت است و ارتباط به وسیله ی استفاده از هجاهای چینی آسان نیست.بسیاری از مردم بی سواد هستند. هرچند آنها آرزو دارند احساسات خود را در قالب نوشتار بیان کنند اما قادر به ارتباط نیستند. با توجه به این وضعیت و با دلسوزی؛ من زبان جدید بیست و هشت حرفی را اختراع کردم.من تنها آرزو دارم که مردم آنها را به آسانی فرا بگیرند و به سادگی آنها را در زندگی روزمره به کار ببرند”.این بیان به وسیله ی پادشاه سجونگ نشان می دهد که آموزش و خواندن و نوشتن ۶۰۰ سال پیش در جامعه ی کره ارزش بالایی داشت.این همچنین نگرانی پادشاه میان سال را نسبت به مردم عادی که به طور شگفت انگیزی با آنها نزدیک بود نشان می دهد.

مرگ و میراث: همزمان با تثبیت موفقیت های سجونگ وضعیت جسمانی وی رو به وخامت گذاشت.او از دیابت و دیگر مشکلات جسمانی رنج می برد.سجونگ در حدو پنجاه سالگی نابینا شد و در هیجدهم ماه می سال ۱۴۵۰ در سن پنجاه و سه سالگی فوت کرد و در مقبره یئونگ به خاک سپرده شد.جانشین وی اولین پسرش مونجونگ بود.سجونگ حدس زد که پسر بیمارش(مونجونگ) بعید است که زیاد زنده بماند به همین خاطر در بستر مرگ از اساتید “تالار بزرگان” خواست تا از نوه جوانش (دان جونگ )محافظت کنند. طبق پیش بینی، مونجونگ دو سال بعد از پادشاه شدنش فوت کرد و آرامش سیاسی که در دوران سجونگ کشور از آن برخوردار بود زمانی که دانجونگ در سن دوازده سالگی ششمین امپراطور چوسون شد؛ متلاشی گشت.سرانجام دومین پسر سجونگ (سجو) در سال ۱۴۵۵ سلطنت را از دانجونگ غصب کرد.زمانی که شش وزیر فداکار در نقشه بازگرداندن دانجونگ به قدرت در مظان اتهام قرار گرفتند؛ سجو تالار بزرگان را منسوخ اعلام کرد و دانجونگ و چندین تن از وزرا را که در دوران سجونگ خدمت کرده بودند اعدام کرد.