در آناتولی، کوهستآن‌ها و رودها و چشمه ها به‌عنوان نیروهای آسمانی مورد پرستش قرار می‌گرفتند. در سطحی دیگر از تجربه های دینی، کوه‌های پوشیده از ابر، به منزلۀ جایگاه خدایان، به‌ویژه مادر _ الهه و هوا _ خدا به شمار می‌رفت. پیوستگی اخیردر آسیای صغیر، سوریه و مصر، بسیار گسترده بود. (همچنین _ بعل و کوه‌های او نقش اولیمپوس Olympjpous در یونان) ،در شمایل‌نگاری هیتی ها می‌توان هوا _ خدا را ایستاده بر روی دو کوه مشاهده کرد. اما وجود یک هیروگلیف، بر کوه _ خدا، دلالت دارد. یک «کوه مؤنث» ظاهراً عبارت از زاشاپونا Zashapuna در آناتولی مرکزی بود.

چندین خدای هیتیایی به نام کوههای آسمانی نامیده شده‌اند: توت هالیا Tuthalia، آرنوواندا Arnuwanda و امونا Ammuna همچنین یک اسطورۀ ناقص دربارۀ پیشای سا Pishaysa وجود دارد. او الهۀ ایشتار را در خواب می‌بیند و با او هماغوش می‌شود. هنگامی‌که این الهه از خواب بیدار می‌شود، پیشای سا متواضعانه در برابر او زانو می‌زند و از او می‌خواهد که جانش را ببخشد. برای آرام کردن این الهۀ وی پیشگویی می‌کند که هوا _ خدا بر دشمن او یعنی دریا پیروز خواهد شد.

منبع:

• کتاب تاریخ اساطیری ایران، اثر ژاله آموزگار،
  انتشارات سمت، چاپ شده در مهر ۱۳۹۵
• تهیه الکترونیکی: سایت تاریخ ما، اِنی کاظمی