در بین‌النهرین و همچنین در مصر، خدایان به دیدار دیگر خدایان در خارج از قلعه خود می‌رفتند و عمدتاً به‌وسیلۀ قایق در طول ترعه های بی‌شمار و شاخه های رودها به سفر می پرداختند. این رسم نه‌تنها در متون ادبی یافت می‌شود و سوابق اسطوره‌ای این دیدارها را توصیف می‌کنند.(_ اینانا و انکی، سفر نانا سوئن Nanna – suens به نیپور، بازگشت نی نورتا به نیپور )، بلکه در سرودها و آواز های مذهبی؛ و همچنین، در فهرست‌های منثور مربوط به قربانی‌هایی که بخشی از « توصیف های» معابد را تشکیل می‌دهد، یافت می‌شود. در این توصیفات، به سفرهای خدایان در عباراتی منظم و قاعده دار ارجاع می‌شود. در مواردی که مواد ادبی وجود ندارد آن فهرست ها مدارکی به دست می‌دهند. در طی سومین دورۀ آور، اینانا از اوروک به اریدو، نین گیر سو از لاگاش به اریدو همچنین به اوروک، انکی به انلیل در نیپور و مانند آن‌ها سفر کردند. تعیین زمان این سفرها، متغیر بود ولی عمدتاً همزمان با جشن‌های عمده ( مانند آکتیو Aktiu یا جشن سال نو) در ادوار نیمه سالانه صورت می‌گرفتند.بعضی از سفرها، گردش های واقعی در سومر بودند. سفری که اینانا و دوموزی در پیش می‌گرفتند، چندین ماه طول می کشید و مشتمل بر شهر ها و مکان‌های مقدس بسیار بود. امکان دارد که این حوادث گوناگون که از روی متون اسطوره‌شناختی، دانسته شده‌اند مربوط به این سفرهای تشریفاتی باشد، ولی محال است که تشخیص دهیم که آیا مراسم باعث سفر ها می‌شدند و با برعکس.

سفرهای خدایان

منبع:

• کتاب تاریخ اساطیری ایران، اثر ژاله آموزگار،
  انتشارات سمت، چاپ شده در مهر ۱۳۹۵
• تهیه الکترونیکی: سایت تاریخ ما، اِنی کاظمی