ونوس

ونوس/Venus/(ناهید)

سیارۀ ناهید یکی از ستارگان درخشان آسمان است و نخستین ستاره‌ای است که شب‌هنگام ظاهر می‌شود و آخرین ستاره‌ای است که در سپیده دم ناپدید می‌گردد درخشندگی آن به تنهایی، آسمان را روشن می‌کند. یکی از این دو تجلی، برای پرسش ویژه انتخاب می‌شد. به نظر می‌رسد که سومری‌ها ستارۀ غروب را ترجیح می‌دادند که به‌طور ویژه‌ای درای صفات زنانه بود. دو الهه به‌عنوان ناهید، مورد پرستش بودند مانند اینانا(_اسطوره‌هایی که سفر این سیاره را از افق غربی تا بامداد شرقی آسمان نشان می‌دهد؛ فروآمدن اینانا؛ اینانا ابیه و نی نی سینا (به‌ویژه در طی دورۀ اورسوم). سامی ها در آغاز، ستارۀ بامداد را ترجیح می‌دادند که دارای ویژگی‌های نرینه بود (_استارAstar). تحت نفوذ سومری‌ها، آن‌ها یک تجلی مؤنث را افزودند؛ در طی سومین هزارۀ پیش از میلاد، آستار و اینانا در ابلاوماری مورد پرستش بودند. سرانجام، یک خدا به وجود آمد که دارای شخصیت دوگانه شامل ستارۀ مادینۀ غروب و ستارۀ نرینۀ بامداد بود. ایشتار بابلی نمونۀ بسیار خوبی است. در اسناد هزارۀ اول، تکامل به روشنی ابراز می‌شود؛ ستارۀ بامدادی جنگجو به‌صورت ایشتار بابلی دارای ریش درآمد (بخش شمالی کشور) و حال آن‌که ایشتار مادینه الهۀ عضق فنیقی ها بود. ناهید (ونوس) آرامی، یعنی الهۀ نانایا Nanaya که در هزارۀ اول پیش از میلاد به‌صورت بسیار مهم درآمد نیز دارای ویژگی‌های نرینه و مادینه بود.

ونوس