ایزدی است بسیار قدیمی به معنی تخمۀ آب‌ها و یکی از سه خدای بزرگی است که لقب اهورا داشته‌اند و این خود گویای اعتبار اوست. بُرزایزد که نامی آشنا در اسطوره‌های ایرانی است در حقیقت لقبی برای اپام نپات به شمار می‌آید. در زامیادیشت – یشتی که به نام زمین است اما بیشتر مطلب آن مربوط به فرّه است – اپام نپات به‌عنوان ایزدی نیرومند و بلندبالا و دادرس دادخواهان ستایش می‌شود و صفت تند یا تیز اسب دارد و خواسته او این است که به فرّه ای که درنبرد «ایزد آتش» با اژدهای سه پوزۀ بد دین«ضحاک» به‌سوی دریای فراخکرد۱ گریخته است دست یابد. این ایزد کم‌کم در برابر اردوی سوره آناهیتا۲ رنگ می‌بازد و قدرت و ویژگی‌هایش را به این ایزد بانو منتقل می‌کند.

اَپام نپات

۱. دریای فراخکرد یا وروکشه (Vorukasha)یا دریای بی‌انتهای کیهانی، دریای اسطوره‌ای است که در کنار البرز قرار دارد و یک‌سوّم زمین را شامل می‌شود.

۲.Ardavi – sura Anahita

منبع:

• کتاب تاریخ اساطیری ایران، اثر ژاله آموزگار،
  انتشارات سمت، چاپ شده در مهر ۱۳۹۵
• تهیه الکترونیکی: سایت تاریخ ما، اِنی کاظمی