او با داشتن پیشۀ آهنگری نمایندۀ طبقه پیشه‌ور‌است. از هجده پسر او هفده تن قربانی ضحاک و خوراک مارهای دوش او می‌شوند. چون به دنبال آخرین پسرش می‌روند، او اعتراض کنان به دربار ضحاک روی می‌آورده و بزرگانی را که به‌اجبار در حال گواهی دادن به عادلانه بودن فرمانروایی ضحاک هستند می‌شوراند. او با برافراشتن پیش‌بند چرمین خود که درفش گاویانی نام می‌گیرد، بر سر بازار می‌رود و مردم به‌جان‌آمده از بیداد ضحاک را به دنبال خود می‌کشد. آن‌ها به‌سوی جایگاه فریدون می‌شتابند تا همگی او را که فرزندی از تخمۀ جمشید است یاری کنند که بر ضحاک پیروز شود.
برخی از ایران شناسان به این دلیل که نام کاوه در متن‌های اوستا و پهلوی نیامده است آن را صورت شخصیت یافتۀ صفت کِی(کیانی یا پهلوانی یا شاهی) می‌دانند که بعدها لقب فرمانروایان سلسله کیانی می‌شود.
طرحی از کاوه و ضحاک
