شورای حل اختلاف و ردپای حضرت ابراهیم در تمدن باستانی سومر

بهترین چیزی که در قانون سومری مشاهده می شد آن بود که حد المقدور،مردم از مراجعه به محکمه خوداری نمایند،

به این معنی که هر اختلاف در ابتدا به داوری عمومی مراجعه می شده،و او به طرفین دعوا حکم تکلیف می کرده است که پیش از آنکه به حکم قانون توسل جویند دعوای میان خود را از راه دوستانه حل کنند.چنین است حال یک مدنیت فقیری که نمی توانیم از آن درس بگیریم و تمدن خود را اصلاح کنیم.

بیشتر خدایان در معابد بودند و برای آنها هدایایی از مال و خوراک و زن می آوردند،در الواح گودآ فهرستی است که نشان می دهد خدایان چه چیزهایی را می پسندند و دوست دارند،که از آن جمله است:گاو نر،بز،گاو و گوسفند،کبوتر و جوجه مرغ و مرغابی،ماهی،خرما،انجیر،خیار،کره،روغن، و نان دو آتشه،ز این صورت می توان فهمید که توانگران آن زمان از بسیار از این خوراکی بهره مند می شدند،ظاهرا چنین به نظر می رد که در آغاز کار خدایان گوشت آدمی را بر همه چیز ترجیه می دادند،ولی چون اندیشه های اخلاقی در مردم رشد پیدا کرد خدایان نیز ناچار به گوشت جانوران راضی شدند.در خرابه های سومر لوحه ای بدست آمده که در آن پاره ای از دعاها نوشته شده است،این دستور دینی عجیب در آنجا دیده می شود((بره جانشین و فدیه آدمی است؛وی بره را به جای جان خود بخشیده است))

(تاریخ تمدن ویل دورانت-جلد اول مشرق زمین-فصل ۷ تمدن سومر-۴ دین و اخلاق)