ایشکور /Iškur/

هوا_ خدای سومری که معمولاً نام او را به‌صورت اختصاری«IM»می نویسند. نام او در فهرست خدایان فارا ذکرشده است. در طی دورۀ سارگونی، او را با اداد خدای سامی یکسان می‌دانستند. اما در جنوب بابل ، او را به‌عنوان ایشکور می‌پرستیدند. مرکز پرستش او کارکار (قرقر) Karkar و معبدش به نام اِ_ کار کارا E_ karkara در سرودهای معبد سومری توصیف‌شده است.

ایشکور یا پسر انلیل یا آن An نامیده می‌شود. او برادر توأمان انکی است و در چندین متن ادبی و اسطوره‌ای ظاهر می‌شود. در یک ارشه ما Eršemma آمده است که ایشکور «سوار بر توفان می‌شود» و یک «باد غرنده» یعنی «سرور فراوانی» است. در سرودی دیگر او «گاو نر درخشان فرمانروایی است که بر توفان سوار است و بر شیر بزرگی می‌نشیند و غله ایجاد می‌کند» نامیده شده است. در انکی و نظم جهانی، انکی، ایشکور را مأمور ترعۀ آسمان و زمین و متصدی باران و ابرها و توفان و آذرخش می‌کند. لقب «ناظر ترعه» که در سومری گو_ گال gu-gal است. نمونۀ جالبی از یکسان شدن یک‌هوا _ خدا، در نواحی پرباران تر از جنوب بین‌النهرین با اقتصاد متکی بر آبیاری در سومر است. به‌عنوان «ناظر  ترعه» آسمان و زمین، در یک سطح جهانی اقدام می‌کند و در سد بندی های آسمانی برای ایجاد باران بر روی زمین با مهارت به کار می‌پردازد.

طرحی از ایشکور

طرحی از ایشکور

منبع:

• کتاب تاریخ اساطیری ایران، اثر ژاله آموزگار،
  انتشارات سمت، چاپ شده در مهر ۱۳۹۵
• تهیه الکترونیکی: سایت تاریخ ما، اِنی کاظمی