لاما/ لاما/ لاماسّو/ Lama/Lamma/Lamassu/

خدا یا دیو محافظ سومری و عمدتاً با نقش شفاعت کننده. این الهه از دورۀ سلسله کهن گروه خدایان لاگاش شناخته می‌شود. پرستش او در طی دورۀ بابلی کهن بسیار متداول بود؛ از کتیبه‌ها چنین برمی‌آید که یک یا چند لاما در پرستشگاه‌های عمده اقامت داشتند. این الهه را بر روی مهرهای استوانه شکل نقش کرده‌اند که پرستنده را به حضور خدایی بزرگ ( اسپی کت spyckat) معرفی می‌کند. پس‌ ازاین زمان، لاما لاماسو به‌طورکلی، به‌صورت اصطلاحی برای ارواح محافظ به کار می‌رفت. در آشور گاوهای نر بالدار عظیم یا شیران با سر آدمی که در دو سوی دروازه پرستشگاه‌ها و قصرها قرار داشتند با عنوان سدو şedu و لاماسو Lamassu یافت می‌شوند.

مفهوم این خدا به سوریه نیز گسترش یافت. هوریانی ها احتمالاً این الهه را به آناتولی شناساندند. در متون هیتیایی کال = لاما= آناریسKAL=LAMA= annaris گروهی از خدایان و الهه‌های مختلف را تشکیل می‌داد و دشوار است که به همۀ آن‌ها وظیفه ای را که در آغاز جنبۀ حفاظتی داشته نسبت داد.

لاما

منبع:

• کتاب تاریخ اساطیری ایران، اثر ژاله آموزگار،
  انتشارات سمت، چاپ شده در مهر ۱۳۹۵
• تهیه الکترونیکی: سایت تاریخ ما، اِنی کاظمی