سوریه یک استان در روم
پومپه( سیاست مدار و جنگ سالار) در سال ۶۴ پیش از میلاد طی نبرد سوم خود با مهرپرستان، سوریه را به خاک روم ضمیمه کرد و از آن موقع سوریه به عنوان یکی از استان های روم به حساب می‌آمد و برای هفت سده تحت حکومت روم و سپس بیزانس قرار داشت تا آنکه در سال ۶۳۶ میلادی به‌دست فاتحان مسلمان افتاد.
استان سوریه در نقشهٔ امپراتوری روم با رنگ قرمز مشخص شده‌است.
سه لژیون از ارتش امپراتوری روم ، در اولین دوره برپایی امپراتوری «پرینسیپاتو»، توسط سوریه تشکیل داده شده بود که وظیفهٔ پاسداری از مرزهای بین روم و امپراتوری اشکانیان را برعهده داشت. همچنین با حمایت این ارتش بود که وسپاسیان در نخستین سدهٔ میلادی دست به کودتا زد و در بحران سدهٔ سوم نیز استان سوریه از اهمیتی حیاتی و استراتژیک برخوردار بود.
برخی از افراد معروف و مهم سوری مانند کلودیوس پمپیانوس و آویدیوس کاسیوس در اواخر قرن دوم میلادی وارد سنای روم شدند. . حتی در سدهٔ سوم برخی از اهالی سوریه همچون فیلیپ عرب توانستند به جایگاه امپراتوری دست یابند. این استان همچنین از سال ۲۶۰ تا ۲۷۳ بخشی از امپراتوری جداشدهٔ پالمیرا بود.
در سال ۲۸۴ بعد از آنکه دیوکلتیان روی کار آمد ، وی به انجام اصلاحات و تقسیمات حکومتی و اداری پرداخت و در این حین سوریه همراه با چند استان دیگر زیر بخش حاکم‌نشین شرقی قرار گرفت. پس از آن در زمانی بین سال‌های ۳۳۰ تا ۳۵۰ (احتمالاً پیرامون ۳۴۱)، استان ایوفراتنسیس در جنوب سوریه موسوم به کوئله‌سوریه، در کرانهٔ باختری رود فرات که پیشتر قلمرو پادشاهی کماژن بود به‌وجود آمد و هیراپولیس به‌عنوان پایتخت آن انتخاب گردید. اما کوئله پس از حدود سال ۴۱۵ بازهم دستخوش تقسیماتی دیگر شد و دو استان جدید به نام‌های سوریه یک به پایتختی انطاکیه و سوریه دو یا سالوتاریس به پایتختی آپامیا از آن به‌وجود آمد. پس از آن ژوستینیان یکم، امپراتور بیزانس، در سال ۵۲۸ استان ساحلی کوچک تئودوریاس را در منطقه‌ای از خاک هر دو استان پایه‌گذاری کرد.
سوریه به عنوان مهم ترین استان های روم شرقی در زمان حکومت بیزانس باقی ماند ، اما در فاصلهٔ ۶۰۹ تا ۶۲۸ به تصرف ساسانیان آمد تا آنکه هراکلیوس آنجا را بازپس‌گرفت. اما در نهایت استان سوریه پس از نبرد یرموک در اوت سال ۶۳۶ و سقوط انطاکیه، به دست فاتحان مسلمان افتاد.
