اوگاریت شهری در شمال غرب سوریه
محققان و پژوهشگران در ۱۶ کیلومتری شمال شهر لاذقیه تمدنی به نام اوگاریت را یافتند که قدمت آن به هزاره دوم پیش از میلاد می‌رسد. باستان شناسان در کاوش‌های خود در این منطقه، متونی را یافته‌اند که به یک زبان ناشناخته نوشته شده‌اند. این متون نخستین نمونه‌های خط الفبایی جهان بشمار می‌آیند. باستان‌شناسان فرانسوی از سال ۱۹۲۹ کاوش در کاوشگاه باستانی اوگاریت را آغاز کرده‌اند. آنها موفق به کشف لوحه‌هایی به زبان اکدی، زبان مرجع برای دادوستد در آن دوره شدند و در عین حال متونی را یافتند که از نشانه‌هایی نزدیک به نشانه‌های زبان اکدی تشکیل می‌شدند و متعلق به یک زبان ناشناخته بودند. خط‌شناسانی که به رمزگشایی این متون پرداختند به این نتیجه رسیدند که این نشانه‌ها در واقع نخستین خط الفبایی است، به عبارت دیگر یک خط که نه از نشانه‌ها و نه از هجاها تشکیل شده بلکه در واقع از حروف تشکیل گردیده‌است. الفبای اوگاریت شامل ۲۹ حرف است.
شهر اوگاریت همواره با دنیای بیرون از خود یعنی سایر مناطق در پیوند و ارتباط بوده است . شهر اوگاریت که مهد الفبا بوده یک جامعه «باسواد» بشمار می‌آمد. ایو کالوه باستان‌شناس فرانسوی که به همراه بسام جموس باستان‌شناس سوری مشترکآ مدیریت هیئت باستان‌شناسی اوگاریت را به عهده دارند، می‌گوید: «در کاوشگاه اوگاریت فرهنگنامه‌هایی ترجمه شده به زبان اوگاریتی و نوشته‌هایی در مورد سومر کهن کشف شده‌اند که توسط دبیران آن دوره نگهداری شده بودند»
از ۱۵۰۰ سال پیش از میلاد برای نوشتن زبان اوگاریتی ، الفبای میخی اوگاریتی، دبیره‌ای میخی و ابجد به کار می‌رفته‌است. در سال ۱۹۲۸ در اوگاریت(رأس شمراء امروزی) مختصات: ۳۵°۳۶′۶٫۱۳″ شمالی ۳۵°۴۷′۰٫۰۳″ شرقی در سوریه، کتیبه‌ای به زبان مردهٔ سامی شمال‌خاوری یافت شد که ۳۱ حرف داشت.لوح‌های گلی که به اوگاریتی نوشته شده‌اند، دیرینه‌ترین گواهی چیدمان الفبایی سامی خاوری و جنوبی است که ساختار الفبایی دبیره‌های عبری، یونانی، و لاتین از یک سو و الفبای گعز از سوی دیگر برگرفته از این دبیره هستند.
با نابودی پادشاهی شهر اوگاریت در سال ۱۱۸۵ پیش از میلاد ، خط اوگاریتی نیز متروک شد.
