سوریه و فرانسه
قیمومت فرانسه بر سوریه یا قیمومت فرانسه بر سوریه و لبنان که به فرانسوی Mandat français en Syrie et au Liban نوشته می‌شود، ؛ یک نوع سیستم استعماری که بر سیاست و مجتمع سوریه تسلط داشت، از زمان شکست پادشاهی سوریه در جنگ میسلون در تاریخ ۲۴ ژوئن ۱۹۲۰ حاکم شد و در ۱۷ آوریل ۱۹۴۶، با خروج آخرین سرباز فرانسوی منقرض شد.
سوریه تجزیه شد
طی جنگ میسلون، هنگامی که فرانسوی ها موفق به شکست سوری ها شدند، جنرال هانری گورو سوریه را در سال ۱۹۲۰ بر اساس طایفه و دین به شش دولت مستقل تقسیم کرد:
دولت دمشق (۱۹۲۰)
دولت حلب (۱۹۲۰)
دولت العلویین (۱۹۲۰)
دولت لبنان بزرگ (۱۹۲۰)
جبل الدروز (۱۹۲۱)
سنجاق اسکندرون (۱۹۲۱)
در طی جنگ میلسون، نیروهای داوطلب سوری به رهبری وزیر وقت جنگ سوریه یوسف العظمه از یک سو و ارتش فرانسه به رهبری هانری گورو بودند. این جنگ در دمشق در تاریخ ۲۴ ژانویه ۱۹۲۰ برپا شده بود. در این جنگ یوسف العظمه با ۳۰۰۰ نفر داوطلب سوری و کم صلاح نتوانست در مقابل ۹۰۰۰ نفر فرانسوی مجهز به جنگنده و تانگ مقاومت کند. و دیری نپایید که ارتش سوریه در این جنگ شکست خورد. تلفات این جنگ ۴۰۰ کشته و هزار زخمی برای سوریه و ۴۲ کشته و ۱۵۴ زخمی برای فرانسه برجا گذاشت.
مردم سوریه انقلاب می‌کنند
مردم سوریه در طی یک قیام به تحت الحمایگی فرانسه بر سوریه پایان دادند. این انقلاب انقلاب بزرگ سوریه (به عربی: الثوره السوریه الکبری) نام دارد و به رهبری سلطان الاطرش در سال‌های ۲۵–۲۷ در سوریه انجام شد.
دلایل شروع قیام
پس از این اینکه عرب ها با حمایت کشورهایی چون فرانسه و انگلیس موفق شدند تا در مقابل دولت عثمانی به پیروزی برسند، در سوریه پادشاهی عربی سوریه تشکیل دادند و بعد فرانسوی‌ها این کشور را به تصرف درآوردند به همین دلیل سوری‌ها احساس می‌کردند که فرانسوی‌ها از آن‌ها سوء استفادهٔ نظامی کرده‌اند.
سوری ها خواهان استقلال کامل و خروج از استعمار فرانسه بر خاکشان بوده اند.
فرانسوی‌ها سوریه را برحسب نژاد به چند دولت کوچک‌تر تقسیم کردند (دولت حلب، دولت العلویین، دولت جبل‌الدروز، دولت دمشق) و دولت لبنان را نیز از این سرزمین استقلال دادند و کشور لبنان به وجود آوردند.
فرانسوی ها مناصب و مقام های حیاتی و بالای سوریه را به خود اختصاص داده و سوری ها از این موضوع ناراضی بودند.
