اختراع کبریت

شاید برای بسیاری از ما زندگی بدون برق و اینترنت بسیار دشوار باشد، اما سخت تر از آن زندگی بدون کبریت بوده است. قبل از کشف کبریت انسان ها چطور آتش درست می کردند؟ با استفاده از ذره بین یا سنگ چخماق؟ اولین کبریت در سال ۱۸۲۶ توسط داروشناسی انگلیسی به نام «جان والکر» و به طور کاملا تصادفی به وجود آمد. او در حال هم ز دن چند ماده شیمیایی با تکه ای از چوب بود که متوجه به وجود آمده توده ای در انتهای آن شد. زمانی که می خواست آن توده را با یک دستمال تمیز کند، ناگهان دستمال آتش گرفته و شعله ور شد. کبریت های اولیه که توسط جان اختراع شدند، تنها شامل مواد آتش زای سر کبریت می شدند، آنها هیچ چوبی نداشته و بسیار خطرناک بودند و به همین خاطر تنها در داروخانه ها به فروش می رسیدند.

پس از آن مقواهایی نازک ساخته شدند که کمی مواد آتش زا داشتند، این کبریت ها بر اثر اصطکاک و کشیده شدن روی هر سطحی آتش می گرفتند و باز هم بسیار خطرناک به نظر می رسیدند. مدتی بعد کبریت های چوبی وارد بازار شدند. این کبریت ها چوب های باریکی بودند که نوک آنها نخست گوگردی شده و سپس در کلرات پتاسیم و گوگرد اکسیژنه آغشته می شد و در آخر در محلول اسید سولفوریک فرو برده می شد. در سال ۱۸۳۰ «شارل سوریا»ی فرانسوی، کبریت فسفری را اختراع کرد که با فسفر سفید ساخته شده بود. او نیز به طور کاملا تصادفی یکی از کبریت ها را به دیواره ای که از فسفر سفید پوشیده مسده بود، کشید و متوجه شد که کبریت بلافاصله شعله ور شد.