کشتار کاراندیرو
یکی از خشن‌ترین و ترسناک‌ترین واکنش‌ها نسبت به شورش در زندان در سال ۱۹۹۲ در زندان کاراندیرو در سائوپولو، برزیل رخ داد. در آن زمان کاراندیرو بزرگ‌ترین زندان در آمریکای جنوبی و یکی از شلوغ‌ترین آن‌ها بود. اگر چه این زندان برای ۳۵۰۰ زندانی طراحی شده بود، اما بیش از ۷۳۰۰ زندانی در آن جای داده شده بودند. از آنجایی که هر لحظه امکان شورش و خشونت در زندان وجود داشت، به این زندان لقب «بشکه باروت» داده بودند.
در بعدازظهر روز دوم اکتبر آن سال، درگیری بین دارودسته‌های خرید و فروش مواد مخدر در زندان به یک شورش تمام عیار منتهی شد. زندانیان کنترل زندان را در دست گرفته و مقامات نیز هیچ تلاشی برای مذاکره با آن‌ها انجام ندادند و به جای آن ارتش وارد ماجرا شد. سه ساعت پس از آغاز شورش بیش از ۳۰۰ پلیس ارتش به سمت زندانیان خشمگین آتش گشودند.
این تیراندازی‌ها باعث کشته شدن ۱۱۱ زندانی و زخمی شدن ۳۵ نفر دیگر شد. اگر چه در طی این شورش ۲۲ نگهبان نیز زخمی شده بودند، اما هیچکدام کشته نشدند که نشان می‌داد خشونت ارتش علیه زندانیان هیچ توجیهی نداشته است. بسیاری از شاهدان عینی گفتند که اکثر زندانیان کشته شده هنگام مخفی شدن در سلول‌هایشان و در زمان تلاش برای تسلیم شدن مورد هدف قرار گرفتند. بدین ترتیب فرمانده نیرو‌های پلیس به دادگاه فراخوانده شد هرچند خیلی زود از وی رفع اتهام گردید.
