پک سون هنگ
پک سون هنگ (نوامبر ۱۸۴۸- ۱۹۳۳) یک بانوی تاجر کره ای بود که به خاطر بشر دوستی اش شناخته شده است. نام ” سون هنگ ” معنی اعمال بافضیلت می دهد و لقبی است که به خاطر هم بخشی هایش به وی اعطا شده بود. منابع کره شمالی ادعا می کنند که وی در بخش چونگ کویونگ از توابع پیونگ یانگ به دنیا آمده است، ولی منابع کره ای جنوبی بر این باورند که او در سوون چشم به جهان گشوده است. او در سن ۱۶ یا ۲۰ سالگی بیوه شد و باقی عمر خویش را به پس انداز پول صرف کرد در حالیکه بسیار اندک خرج می نمود. صرفنظر از محل تولدش، وی بیشتر عمرش را در پیونگ یانگ سپری کرد، جاییکه بیشتر کمک های مالیش را انجام داده بود.
سون هنگ همواره توسط رژیم کره شمالی به عنوان نمونه ای از یک سرمایه دار خوب توصیف شده و در تضاد با بخش اعظمی از سرمایه داران که خسیس و غیر وطن پرست بودند قرار گرفته است. او به خاطر موفقیت هایش در بدست آوردن پول در زمان استعمار ژاپن بر کره، در کتاب ” در عرض یک صده ” که توسط کیم ایل سونگ نوشته شده بود، به عنوان کسی یاد شده است که توسط مردم به عنوان ” یک قهرمان جنگی بزرگ ” مورد احترام می باشد. در سال ۲۰۰۶، سنگ بنای یادبوش در پیونگ یانگ کشف و احیا شد.
پک اولین عطیه بزرگش را بعد از ورود به ۶۱ سالگی در سال ۱۹۰۸ انجام داد، در زمانی که وی از ساخت پل پکسون در عرض رودخانه تدونگ حمایت نمود. در سال ۱۹۲۲، وی یک تالار سه طبقه را برای اجتماع عمومی ساخت. او به مدرسه گوانگسون ( یک مدرسه ملی در پیونگ یانگ) در سال ۱۹۲۳، و به مدرسه چانگدوک در سال ۱۹۲۴ زمین اهدا کرد. سون هنگ پس از آن برای مدرسه ای اداره شده توسط ساموئل آستین موفت زمین و موقوفه فراهم نمود و همچنین مقدار زیادی زمین نیز در اختیار مدرسه سونگهیون در پیونگ یانگ گذاشت. از دیگر اقدامات این بانوی خیر می توان به دایر کردن یک کلیسا در مرکز شهر پیونگ یانگ اشاره کرد. در سال ۱۹۲۵، وی تمام ثروت خویش را در اختیار گروه های خیریه قرار داد.
دولت استعماری ژاپن به خاطر هم بخشی هایش یک هدیه به او پیشنهاد داد ولی سون هنگ آن را نپذیرفت.
تا زمان مرگش در سن ۸۶ سالگی در سال ۱۹۳۳، او مقدار زیادی پول را که حساب آن در ارزش کنونی به بیش از ۳۰ میلیارد ون می رسد اهدا کرد. وی با بخشش بی نظیری که از دارایی خویش داشت، این جهان را بدرود گفت. این بخشش به حدی بود که حدود ده هزار نفر از شهروندان پیونگ یانگ در مراسم تشعیع جنازه اش حضور بهم رسانده و برای مرگش به عزاداری پرداختند.
