یو سو ون

کتابی جلوتر از دوران ها:

کتابی با عنوان ” ووسو ” در سال ۱۷۳۷ که مصادف با سیزدهمین سال سلطنت پادشاه یونگجو از سلسله چوسون بود نوشته شد. از لحاظ ادبی این عنوان معنی ” کتاب ضمنی ” را می دهد. با مقایسه فرهنگ چوسون و هم نوع چینی آن، کتاب این موضوع را توصیف می کند که چوسون چگونه باید سیاست ها، اقتصاد، جامعه و فرهنگ خویش را به صورت قاعده مند تغییر دهد. بر اساس نوشته های این کتاب، زمانی که مردم در انجام دادن درست امورات خویش سختی هایی ببینند، آن کشور فقیر خواهد بود. برای اصلاح این وضعیت، کتاب شرح داده است که لغو سیستم طبقه بندی اجتماعی و اجازه دادن به اشخاص برای کار بر اساس توانایی ها و اولویت های شخصی خویش ضروری می باشد.  این کتاب به عنوان منبع ارزشمندی در مطالعه سیلهاک یا یک اصلاح طلبی کنفسیوسی به ایفای نقش پرداخته و از آموزه های عملی که در اواخر عهد چوسون شکوفا گردید حمایت می کند. نویسنده این کتاب کیست؟

عالم چوسونی که بر معلولیت غلبه کرد:

” یو سو ون فرماندار دانیانگ با اینکه ناشنوا است اما نویسنده زبردستی می باشد. وی کتابی نوشته است که حاوی برنامه های گوناگونی برای کشور می باشد.”

-وقایع سالیانه پادشاه یونگجو، ۲۴ اکتبر ۱۷۳۷

زمانی که پادشاه یونگجو از مقامات خواست تا افراد با استعداد را معرفی کنند، مقامات نام یو سو ون فرماندار دانیانگ را بردند. آنها به پادشاه گفتند که کتاب یو بسیار خوب می باشد و پادشاه فرمان داد که بایست کتاب نزد وی آورده شود.

پادشاه بعد از خواندن کتاب درخواست کرد تا مستقیما با نویسنده صحبت کند. متاسفانه یو نمی توانست به پرسش های پادشاه پاسخ دهد زیرا وی ناشنوا بود. بنابراین یو و پادشاه از طریق نوشتن با یکدیگر ارتباط برقرار کردند. این بخش در وقایع سالیانه پادشاه یونگجو ثبت شده است.

یو سو ون در چونگجو واقع در منطقه چانگ چونگ جنوبی در شرایطی متولد شد که اختلال شنیداری داشت. اسامی مستعارش ” نونگام ” و ” نونگ گک ” هر دو به فقدان شنوایی وی اشاره دارند. او در ۲۵ سالگی به خدمت دولت درآمد. وی این کتاب را زمانی نوشت که در حول و حوش ۴۰ سالگی اش قرار داشت. یو در آن زمان به عنوان یک مقام محلی خدمت می کرد.

عالم ناشنوا غالبا از بیماری ها رنج می برد ولی وی با اشتیاق فراوانی که از تجارب سال های فعالیتش در بسیاری از مناطق به عنوان مقام محلی نشات گرفته بود، اقدام به نوشتن کتاب کرد.

تمرکز بر تجارت و صنعت:

با توصیف قاعده مند لزوم چگونگی تغییر سیستم طبقه بندی اجتماعی و آزمون دولتی کشور، او از تدابیری نام برد که برای توانمند سازی کشور ضروری می باشد. با اشاره به این حقیقت که بیشتر کشاورزان فقیر می باشند، یو گفته بود که فوری ترین وظیفه دولت ملغی کردن سیستم طبقاتی است تا مردم بتوانند در مساوات زندگی کنند.

در میان سایر تدابیر اصلاح طلبانه ای که در این کتاب پیشنهاد شده است، شاید جالب توجه ترین آنها موردی باشد که در آن به لزوم تمرکز بیشتر بر تجارت و صنعت نسبت به کشاورزی تاکید شده است. کتاب پیشنهاد داده است که علما که تنها به مطالعه کتاب می پردازند، بایست در تجارت یا صنعت درگیر شوند تا اینکه با مردم حاضر در دانشگاه، کشاورزی، بازرگانی و صنعت با برابری رفتار شود.

یو در مورد کشاورزی گفته بود که توسعه فنون کشت و افزایش بهره وری مهم تر از توسعه بی رویه نواحی سطح کشت می باشد.

او همچنین پیشنهاد داد که تجار ثروتمندی که داد و ستدهای بزرگی انجام می دهند، برای توسعه جوامع منطقه ای فعالیت های مفیدی مثل تاسیس مدارس یا ساخت پل ها را انجام دهند. این مشابه دیدگاه جوامع امروزی است، در جایی که از شرکت های بزرگ انتظار می رود تا در طرح های بالا سری اجتماعی سرمایه گذاری کرده یا تعهد بیشتری نسبت به توسعه جوامعی که عقب مانده اند داشته باشند.

پوشیدن، خوردن و زندگی در وفور و شادی:

یو در کتابش از واژه ” یی یونگ هوسنگ ” برای توضیح معنای یک اقتصاد شکوفا در جایی که مردم در شادی و وفور می توانند بپوشند، بخورند و بیاشامند، استفاده کرده است. او به منظور نیل به این هدف پیشنهاد داده است که دولت فضایی ایجاد کند تا مردم برای انجام دادن وظایف خود به نحو احسن تشویق شوند.

او همچنین بر اهمیت توانگر سازی کشور تاکید داشت. ایده افزایش ” ثروت ملی ” که توسط یو پشتیبانی می شد، از علمای سیلهاک مکتب آموزه های شمالی مانند پارک جی ون، پارک جه گا و هونگ ته یونگ به ارث رسیده بود. آن به عنوان یکی از فلسفه های شاخص اواخر عهد چوسون ظاهر شد.

بر خلاف علمای سیلهاک مانند پارک جی ون و پارک جه گا، یو تجربه سفر به چین را نداشت. یو تنها بر پایه تجاربش کاریش یه عنوان یک مقام محلی اقدام به تحلیل و بررسی مشکلات جامعه چوسون کرد و راه هایی برای بهبود وضعیت مالی کشور از طریق توسعه تجارت و صنعت پیشنهاد داد، راه هایی که به مردم کمک می کرد تا در آسایش زندگی کنند.

متاسفانه یو قربانی نزاع حزبی شد و پایانی تلخ داشت. اما او حتی امروزه نیز از احترام والایی برخوردار است زیرا توانست بر معلولیت جسمانی خویش غلبه کند و چشم اندازی جدید و وظایفی بالقوه که لازمه آغاز عصری نو بود را ارائه داد.