اوم بوک دونگ

هواپیمای آن چانگ نام بر فراز آسمان، دوچرخه اوم بوک دونگ در پائین دیده می شود:

” به هواپیمای آن چانگ نام در فراز آسمان نگاه کن،

دوچرخه اوم بوک دونگ در پائین دیده می شود،

ما می توانیم برویم، ما نمی توانیم برویم…. چه مقدار ما گریه کردیم….”

در خلال دوران سیاه حاکمیت استعماری ژاپن بر کره در دهه ۱۹۲۰ میلادی، ترانه ای در سراسر کشور گسترش یافت که دو شخص کره ای را مورد ستایش قرار می داد. یکی از آنها اولین خلبان کره ای آن چانگ نام و دیگری دوچرخه سوار اسطوره ای اوم بوک دونگ نام داشت. با چرخ هایی نقره ای، هر دوی این قهرمانان به مردم کره کمک کردند تا از نا امیدی های فروخورده خویش رها شوند.

تولید یک ستاره دوچرخه سواری:

مفروض است دوچرخه که در سال ۱۷۹۰ توسط اشراف زاده ای فرانسوی به نام کنت سیوراک اختراع شده بود، در سال های پایانی پادشاهی چوسون به کره معرفی گردید. در آن زمان دوچرخه برای طبقه ثروتمند وسیله ای برای حمل و نقل به شمار می رفت. از این روی که بدون حامل های تخت روان حرکت می کرد، این وسیله ” گاری خود رو ” نامیده می شد. در اوایل دهه ۱۹۰۰ میلادی، مسابقات دوچرخه سواری به منظور افزایش فروش دوچرخه برگزار می گردید. به موازات محبوبیت روز افزون این مسابقات، بسیاری از فروشندگان دوچرخه کارکنانی را در فروشگاه هایشان تعلیم می دادند و آنها را وادار می کردند تا در رقابت های دوچرخه سواری شرکت کنند. اوم بوک دونگ از این قاعده مستثنی نبود.

اوم در سال ۱۸۹۲ در سئول بدنیا آمد و پس از فارغ التحصیلی از مدرسه ابتدایی در یک مغازه دوچرخه فروشی در شهر پیونگ تک مشغول به کار شد. او مسافت بین سئول و پیونگ تک را با دوچرخه می پیمود، دستفروشان دوره گرد دوچرخه را دنبال می کرد، و خود را به عنوان یک دوچرخه سوار آماتور آموزش می داد. در آوریل ۱۹۱۳ و در سن ۲۱ سالگی، اوم برنده رقابت دوچرخه سواری ملی چوسون شد و به عنوان یک قهرمان ملی ظاهر گردید. این رقابت که به میزبانی مشترک دو روزنامه کیونگ سونگ ایلبو و مه ایل سینبو برگزار می شد، در شهرهای اینچون (دوازدهم آوریل)، یونگسان (سیزدهم آوریل) و پیونگ یانگ (بیست و هفتم آوریل) به انجام رسید.

اوم با یک دوچرخه مستعمل توانست با پشت سر گذاشتن چهار بازیکن ژاپنی در رقابت یونگسان در سیزدهم آوریل به مقام نخست برسد. در رقابت پیونگ یانگ در بیست و هفتم آوریل، اوم این بار نیز از دوچرخه سواران ژاپنی پیشی گرفت و اول شد، در حالیکه  هوانگ سو بوک دیگر دوچرخه سوار کره ای به مقام سوم رسید. مردم کره به لطف دستاورد آنان توانستند تا از اندوه و نومیدی خویش که تحت حاکمیت ستمگرانه دولت استعماری ژاپن جمع گشته بود فاصله بگیرند. در میان اشک های شوق و تشویق ها، اوم مستقیما به جایگاه یک ستاره نائل آمد.

قهرمان دوچرخه سواری کشور:

در آن زمان مسابقات دوچرخه سواری عمدتا محدود به فعالیت های باشگاهی یا وقایع تبلیغی برای صنعت دوچرخه سازی می گشت. اما پس از اینکه پیروزی اوم در سراسر کشور شناخته شد، رقابت های دوچرخه سواری به وقایع ورزشی مشهوری تبدیل گشتند که در آنها حضار به مانند ابرهایی گرد هم جمع می شدند. اوم رقابت های بزرگ دیگری مثل مسابقات دوچرخه سواری ملی چوسون در سال ۱۹۲۲ که به مدت دو روز از ۳۱ می در پیونگ یانگ برگزار می شد را نیز برد.

اوم غالبا با گام هایی مناسب در اواسط مسابقه در میانه گروه قرار می گرفت، اما ناگهان با نزدیک شدن به پایان رقابت به شدت بر سرعت خود می افزود. حضار رقابت را در گوشه ای تماشا می کردند و زمانیکه او از پشت فرا می رسید، سرانجام تشویق های اشک آلود آنها درست قبل از دور آخر فوران می کرد و وی با رتبه اول به کار خویش خاتمه می داد.

اما وقتی که اوم به عنوان پادشاه بی چون و چرای دوچرخه سواری حکمرانی می کرد، حوادث ظالمانه ای به وقوع پیوست که باعث شد رهبری یگانه وی سد شود.

در طی یک رقابت دوچرخه سواری در دوم می ۱۹۲۰، وقتی که اوم خود را برای برنده شدن در مسابقه آماده می کرد، ناگهان داوری ژاپنی مسابقه را متوقف و به غروب آفتاب استناد نمود. وقتی که اوم قدرتمندانه اعتراض کرد، وی توسط مردم ژاپن مورد ضرب و شتم قرار گرفت. در رقابت دیگری در سانگجو به تاریخ دوم آوریل، او به خاطر مانع شدن یک بازیکن ژاپنی دچار یک مصدومیت جدی شد.

با اینحال اوم حتی بعد از برخورد با رقیب و سرنگون شدنش نیز به سرعت مجددا به مسابقه پیوست و با تغییر چشمگیر جدول مسابقه توانست در پایان آن را ببرد. او پیروزی های متناوبی در ” رقابت های قهرمانی عالی چوسون ” و ” رقابت ۲۰ دوری ” داشت. در بیستم آوریل ۱۹۳۲، وی در سن ۴۸ سالگی توانست مسابقه ده هزار متر را در ” رقابت های دوچرخه سواری ملی چوسون ” برنده شود. این موضوع سبب شد تا او لقب ” ققنوس ” را بدست آورد.

قهرمان رفته است ولی نامش جاودانه می باشد:

اوم بر سختی های متعدی غلبه کرد و به پیروزی دست یافت. او فراتر از یک ستاره ورزشی صرف بود، بلکه نمادی از امید و غرور برای مردم کره به شمار می رفت که تحت حاکمیت استعماری ژاپنی ها به احساس فرومایگی پناه برده بودند.

بهر حال آخرین روزهای عمر این قهرمان با تنهایی سپری گشت. پس از اینکه وی در اوایل دهه ۱۹۳۰ بازنشست شد، اوم ساختن یک زندگی را سخت یافت. در حالیکه از مکانی به مکان دیگر سرگردان بود، در انفجار بر روی تپه ای در نزدیکی دونگ دوچون در سال ۱۹۵۱ کشته شد. این اتفاق در خلال جنگ کره به وقوع پیوست. فدراسیون دوچرخه سواری کره به منظور بزرگداشت وی هر ساله از سال ۱۹۷۷ یک رقابت دوچرخه سواری برگزار می کند که به نام اوم بوک دونگ نام گذاری شده است. همچنین فیلمی در مورد این دوچرخه سوار بزرگ نیز در سال ۲۰۱۹ ساخته شد. اوم که در خلال دوران تاریک استعمار توانست مردم کره را گرد هم جمع آورد، برای همیشه در یادها خواهد ماند.