لی دو یونگ
خاطره گویی در مورد یک پیشرو در روز پویا نمایی:
در حدود ۳۰۰ نقاش پویا نمایی کره ای در سوم نوامبر روز پویا نمایی را جشن گرفتند. حال آن دوازدهمین سالی می باشد که این روز به منظور ترویج پویا نمایی های کره ای و گرد هم آوردن نقاش های پویا نمایی بومی ایجاد شده است. هنرمندان مرتبط با پویا نمایی به مناسبت این رویداد قول دادند تا آینده بهتری را برای پویا نمایی کره ای در صد سال آینده بسازند.
چه کسی برای اولین بار در کشور پویا نمایی ها را ترسیم کرد؟
تولد پویا نمایی کره ای:
اولین پویا نمایی کره ای در اولین شماره روزنامه ته هان مینبو در دوم ژوئن ۱۹۰۹ منتشر شد.
این نقاشی پویا نمایی یک برشه که ” نگاره ” نام داشت، مردم محترمی را به تصویر می کشد که لباسی به سبک غربی پوشیده و شعری چهار خطی را از دهان خود بیرون می ریزد. هر کدام از خطوط این رباعی با ته، هان، مین و بو آغاز می شود که هجاهای نام روزنامه مذبور هستند. این پویا نمایی به نقش های شایسته یک روزنامه که مفروض است شرایط سراسری را به درستی بازخوانی کند، تقویت روح ملی، گوش فرا دادن به عقاید عموم و استمرار آگهی بخشی به مردم در مورد اخبار وقایع اشاره دارد. شخصی که این قطعه پویا نمایی را ترسیم کرد لی دو یونگ نام داشت که نام مستعارش گوانجه می باشد.
در حقیقت لی هرگز به پویا نمایی ها علاقه وافری نداشت. او در سال ۱۸۸۴ در یک خانواده اشرافی دیده به جهان گشود. اجدادش نسل ها در پست های رده بالای دولتی خدمت کرده اند. زمانی که به ۱۸ سالگی رسید، او به عنوان دانش آموز نقاشان کره ای برجسته آن زمان به مانند آن جونگ سیک و چو سوک جین، نقاشی سنتی را فرا گرفت.
لی سبک جونگ سیک را به ارث برد و ضربات قلموی آزاد و ملایم را در زمان ترسیم اشخاص، پرندگان و تصاویر اشیای بی جان به نمایش می گذاشت. آن خطاط مشهور اوه سه چانگ بود که کمک کرد تا این نقاش سنتی به یک پویا نما تبدیل شود.
هزلیات عهد مقاومت:
به عنوان یکی از ۳۳ شخصی که در اول مارس ۱۹۱۹ اعلامیه استقلال کره را امضا کردند، سه چانگ اطلاعات ژرفی در مورد آثار نقاشی و خطاطی داشت. او در سال ۱۹۰۲ در یک توطئه سیاسی گرفتار و به ژاپن پناهنده شد. وی در آنجا با سون بیونگ هی رهبر یک گروه مذهبی دیدار کرد و به نهضت استقلال کره علاقه نشان داد.
اوه پس از چهار سال اقامت در ژاپن در سال ۱۹۰۶ به کره بازگشت. او رئیس منسِبو (روزنامه ای تاسیس شده توسط سون) شد و در چالش بازخرید بدهی های ملی مشارکت کرد. زمانیکه روزنامه داهان مینبو در سال ۱۹۰۹ منتشر شد، اوه جایگاه ریاست را تقبل کرد و جنبشی را با هدف پرورش قدرت ملی به پیش برد. در آن زمان اوه احترام خاصی به دو نقاش یعنی آن جونگ سیک و چو سوک جین قائل بود و از شاگرد آنها لی دو یونگ درخواست کرد تا پویا نمایی های مبتکرانه ای را برای روزنامه بکشد.
پس از آن روحیه ضد ژاپنی در لی القا شد. او عامه مردم را از بحران ملی که کره با آن مواجه بود آگاه و امپریالیسم ژاپن و همدستان حامی ژاپن را از طریق پویا نمایی های نقش چوبی اش هجو می کرد. این عمل تا زمان بسته شدن اجباری روزنامه در سی و یکم آگوشت ۱۹۱۰ ادامه داشت.
بازگشت به نقاشی سنتی:
پس از اینکه کره متعاقب امضای پیمان انضمام ژاپن – کره در سال ۱۹۱۰ حق حاکمیت خویش را از دست داد، لی به دنیای نقاشی آبرنگی بازگشت. او در سال ۱۹۱۱ در مدرسه نقاشی خط که توسط معلمینش جونگ سیک و سوک جین اداره میشد، به تدریس نقاشی پرداخت. زمانیکه همتای وی کو هی دونگ که نقاشی غربی را در مدرسه هنر توکیو تحصیل می کرد در تاسیس اتحادیه نقاشان خطاط در سال ۱۹۱۸ پیشقدم شد، لی به عنوان یکی از مروجین در پروژه شرکت و بعدها گروه را هدایت کرد.
لی هنرمندی با آثار فراوان بود، آنچنان که در اولین نمایشگاه آثار اعضای اتحادیه در سال ۱۹۲۱ شرکت کرد و آثارش را به مانند ” منبع نقاشی شرقی ” و ” مطالعه نقاشی شرقی ” را در اخبار اتحادیه نقاشان خط به معرض نمایش گذاشت. لی دو یونگ توانایی خویش را در انجمن هنر کره تا زمان مرگش در سال ۱۹۳۳ در ۵۰ سالگی نشان داد.
گشودن راهی برای پویا نمایی های کره ای برای توسعه در صد سال آینده:
زندگی اولین پویانمای کره ای به پایان رسید اما پویانمایی کره ای به صورت جدی اقدام به توسعه خود کرد. روزنامه هایی مثل چوسون ایلبو و دونگا ایلبو در سال ۱۹۲۰ به زیر چاپ رفتند و آنها پویا نمایی های سیاسی را به صورت پی در پی منتشر می کردند و همچنین پویا نمایی هایی هجو آمیز را برای خوانندگان فراهم می نمودند. یک پویا نمایی چهار قاب متعلق به سال ۱۹۲۴ که ” سر پومپکین در سایه ها گیر کرده است ” لقب گرفت و توسط نقاش سبک شرقی روه سو هیون کشیده شده بود، از محبوبیت خاصی برخودار و به اولین پویا نمایی تبدیل گشت که به شکل فیلم درآمد.
پس از آزادی کره از حاکمیت استعماری ژاپن در سال ۱۹۴۵، پویانمایی های طولانی مدت ظاهر شدند و از محدوده پویانمایی های موجود در روزنامه ها یا مجله ها فراتر رفتند. پس از دهه ۱۹۶۰، تعدادی از پویا نماها منجمله شین دونگ وو، کو وو یونگ و کیم ون بین در تعقیب پویا نمایی هایی به سبک کره ای برآمدند و امکان پذیری جدیدی از پویا نمایی ها را نشان دادند. در دهه های ۸۰ و ۹۰ میلادی، چندین هنرمند در حال رشد مثل لی هیون سه، لی دو هو، هور یونگ من، کیم سو جونگ، هوانگ می نا و شین ایل سوک در صحنه پویا نمایی بومی ظاهر شدند تا ژانرهای متفاوتی را مورد کاوش قرار دهند.
در دهه ۲۰۰۰ میلادی، پویانماهای آنلاین چشم نوازی مثل کانگ پول روند توسعه پویانمایی های کره ای را رهبری کردند. منصفانه است اگر بگوییم که در حقیقت تاریخی طولانی با لی دو یونگ آغاز شده است، شخصی که پیشرو پویا نمایی های کره ای بود.
زیبا و خواندنی بود.سسپاسگزارم.
لطف دارین.
انجام وظیفه بود.