مفهوم کشیش کلیسا

واژه کشیش (Priest) (از ریشه ost¦ preدر انگلیسى قدیم) در اصل از ریشه یونانى presbyteros، پیر، شیخ) اشتقاق یافته است. در کلیساهاى مسیحى اسقفى یک مقام بلندپایه یا مبلغ که واسطه میان اسقف و شماس است.

مقام کشیشى به تدریج در کلیساهاى اولیه مسیحى مطرح شد و این در ابتدا از هنگامى بود که اسقف ها و سپس پیران یا «پرسبیترها» شروع به انجام فعالیت هاى معین کشیشى، عمدتاً در ارتباط با اجراى تشریفات «آیین عشاى ربانى»، کردند. در اواخر قرن دوم، اسقف هاى کلیسا کشیش (به لاتینى sacerdos) نامیده مى شدند. با آن که مقام کشیشى اساساً به اسقف ها  (bishop)تفویض شده بود، یک پرسبیتر  (persbyter)در فعالیت هاى کشیشى او سهیم بود و در نبود او مى توانست کارهاى معینى را که به وى واگذار شده بود انجام دهد. با گسترش «مسیحیت» و تأسیس کلیساى «محلى»، پرسبیتر یا کشیش محلى، بسیارى از فعالیت هاى اسقف را عهده دار شد و مجرى اصلى «آیین عشاى ربانى» گشت. کشیش با این توانایى و نیز شنیدن «اعتراف» و پذیرش «عضو» سرانجام نقش نماینده بزرگ خدا در میان مردم را به عهده گرفت.

در طول نهضت پروتستانى اصلاح دینى در قرن شانزدهم، مصلحانْ آموزه کاتولیکى قربانى در «شام مقدس» و مفهوم مقام کشیشى را که همراه آن بود انکار کردند. مقام کشیشى همه مسیحیان مورد تأکید قرار گرفت. در نتیجه، در کلیساى پروتستان به جز سنّت انگلیکن مبلغ ها (ministers) جاى خود را به کشیش ها دادند.

مقام کشیشى از دیرزمان براى مردان بود. بنابراین، پذیرش زنان به مقام کشیشى در کلیساهاى انگلیکن مورد اختلاف واقع شد. زنان در سال هاى ۱۹۴۴ و ۱۹۷۱ در هنگ کنگ به سمت کشیشى گماشته شدند. اسقف هاى آمریکایى بعد از نزاعى سخت در سال ۱۹۷۶ با کشیش شدن زنان موافقت کردند. بعد از این که چند کلیساى انگلیکن دیگر مسیر مشابهى را در پیش گرفتند، کلیساى انگلستان نیز اولین نامزدان زن خود را در سال ۱۹۹۴ به مقام کشیشى منصوب کرد.

See “priest” in Merriam – Webster’s Encyclopedia of World Religions, P.884.