درجات هفتگانه مهر پرستی

یکی از آیین های قدیمی ایران مهر پرستی یا آیین مهر بوده که پیروان آن دین میترا ( در پارسی میانه مهر ) را می‌پرستیدند. این آیین در دوران پیش از زرتشت بنیان نهاده شده بود. نوع دگرگون شده از این آیین در اروپا، شمال آفریقا و بریتانیا اشاعه شده بود و خدای آن میتراس نام داشت در این آیین هفت درجه تشرف وجود دارد که مهرپرستان ملزم به انجام آنها و پیروزی مر حله به مرحله هستند.
۱ کلاغ
۲ نامزد یا پوشیده
۳ جنگی
۴ شیر
۵ پارسایی
۶ مهر پویا
۷ پدر یا پیر

کلاغ
اولین مرحله از درجات مهر پرستی کلاغ است چون کلاغ پیام آور از جهان بالا است. نوآموزان طی مراسمی باید ادای کلاغ را درمی‌آوردند و نقاب کلاغ می‌زدند. علامت مخصوص او چوبی است که دو مار به دور آن چنبره زده اند.عنصر هوا عنصر مخصوص کلاغ بوده است.

نامزد (همسر ) یا پوشیده
کلاغ برای این که به مقام نامزدی برسد باید اقدام به انجام کار‌های دشواری می‌کرد. یکی از این کارهای مشکل خاموش ماندن بود تا شخص بتواند به مقام نامزدی نائل گردد. علامت مخصوص او مشعل و چراغ می‌باشد . عنصر آب عنصر مخصوص نامزد بوده است.

جنگی
فردی که به این مرحله نائل می‌شد در بین مهر پرستان وجهه رسمی برای او قائل می‌شدند. گویا اکثر مهر پرستان تا این درجه بالا می‌آمدند. در انتهای مراسم به شخصی که میخواست جنگی شود تاجی پیشکش می‌کردند که در انتهای شمشیری آویخته شده بود . او این تاج را نمیپذیرفت و می‌گفت که مهر تاج سر من است. گویا داغ مهر را در همین مرحله بر چهره مهر پرست می‌زده اند. علامت مخصوص او توبره و نیزه و کلاهخود است. عنصر خاک عنصرمخصوص جنگی بوده است.

شیر
رسیدن به مقام شیر بسیار سخت تر از مراحل پیشین بود. شیر ملزم بود تا از بقیه همردیفانش قوی تر باشد. اینجا بود که قدرت شخص مهرپرست را آزمایش می‌کردند. . بر دست و زبان شخص عسل میریختند. که به معنی پاکیزگی دست و زبان بوده است. علامت مخصوص او بیلچه است که برای به هم زدن آتش به کار می‌رفته. عنصر آتش عنصر مخصوص شیر بوده است. بر روی قبر شیرمردان یک شیر سنگی گذاشته می‌شد.

پارسایی
کسانی که به مرتبه شیر می‌رسیدند، بعد از بالارفتن سم به درجه‌ای نائل می‌شدند به نام پارسایی درجه‌های قبلی زمینی و مادی هستند ولی درجه پارسایی درجه‌ای بیشتر روحانی است. و معنی آن وارستگی است. واژه پارسا به همین معنی می‌باشد. علامت مخصوص او داس و نماد پارسایی ماه است.

مهر پویا
علامت مخصوص او تازیانه و هاله و مشعل است. نماد مهر پویا خورشید است. خورشید در تمدن ایرانی از پایه های اساسی ادیان است خورشید پرستی و ماه پرستی در نگاره های مصری هم دیده می شود. برابری روز و شب بزرگترین شب و بزرگترین روز از جشنهای بزرگ تمدن ایرانی است تمدن ایرانی حوزه تمدن میترایی است بخش بزرگی از اروپا و شمال آفریقا و هندوستا و آسیای میانه را در برمی گیرد.در یک دوره صلیب چرخان را به عنوان نماد خورشید و در دوره دیگر صلیب و گل دوازده برگ را ایکون خورشید قرار می دادند این نمادها در تمدن ایرانی بسیار دیده شده است صلیب پارسی یکی از این نمونه ها و نماد ایزد (Mithra (Miθra است

پدر یا پیر
پیر نماد خود مهراست.