تاریخچه صنعت مخابرات در جهان

تاریخچه ارتباطات از راه دور با استفاده از سیگنال های دود و طبل در آفریقا، آمریکا و بخش هایی از آسیا آغاز شد. پیشرفت سیستم های ارتباط از راه دور، از سیگنال های دود، تا فناوری تلفن همراه را با ما در این مطلب دنبال کنید.

دوران اولیه مخابرات:

مخابرات اولیه شامل سیگنال های دود و طبل بود. طبل های تو خالی توسط بومیان آفریقا، گینه نو و آمریکای جنوبی برای ارتباط از راه دور مورد استفاده قرار می گرفت. همچنین سیگنال های دود در آمریکای شمالی و چـین استفاده می شد. برخلاف تصور، این سیستم ها اغلب برای انجام کارهایی بیش از صرفا اعلام حضور یک اردوگاه مورد استفاده قرار می گرفتند.

در سال ۱۷۹۲، یک مهندس فرانسوی، اولین سیستم تلگراف بصری را بین لیل و پاریس ساخت. به دنبال آن، تاسیس یک خط ارتباطی تلگراف از استراسبورگ به پاریس انجام شد. در سال ۱۷۹۴، یک مهندس سوئدی به نام آبراهام ادلکرانتز یک سیستم کاملاً متفاوت از استکهلم تا دروتنینگهولم ساخت. این سیستم ساخته شده توسط سیستم ادلکرانتز سریعتر بود. با این حال، آخرین خط تجاری این سیستم ها در سال ۱۸۸۰ متروکه شد.

تولد تلگراف:

ارتباطات از راه دور با نوآوری موفقیت آمیز سیستم تلگراف ساموئل مورس در سال ۱۸۴۴ آغاز شد. اداره پست آمریکا به مدت سه سال، خط واشنگتن به بالتیمور را اداره می کرد. در آن زمان دیگر شرکت های تلگراف خصوصی توسعه یافته بودند (اولین شرکت هایی که نیویورک و فیلادلفیا را به هم متصل کردند) و به سرعت در حال رشد بودند.

گسترش تلگراف با فعالیت موازی شرکت های خصوصی مخابراتی با سرعت بیشتری انجام شد و به رشد شبکه راه آهن آمریکا کمک کرد. خط تلگراف ساحل به ساحل در سال ۱۸۶۲ افتتاح شد، هفت سال قبل از گسترش خطوط ریلی، و بلافاصله درآمد کسب کرد تا ارزش ارتباطات از راه دور را در فواصل دور نشان داد.

اتحادیه شرکت های مخابراتی در آمریکا:

وسترن یونیون، اولین انحصار مخابراتی، به عنوان یک اتحاد منطقه ای از چندین شرکت کوچکتر در سال ۱۸۵۶ تشکیل شد و به سرعت گسترش یافت. این اتحادیه کسب و کار خطوط راه آهن را دنبال می کرد. تنها یک سال بعد، شش شرکت بزرگ تلگراف کارتلی را ایجاد کردند و کشور آمریکا و تجارت مخابراتی آن را بین خود تقسیم کردند.

سیستم های بین المللی تلگراف:

سیستم تلگراف در ابتدا فقط مسیرهای زمینی را پشتیبانی می کرد، زیرا تصور می شد که تعبیه خطوط تلگراف زیر آب غیرممکن است. پس از آزمایش‌هایی که خطوط تلگراف عایق شده را در زیر دریاچه‌ها و رودخانه‌ها اجرا می‌کرد، در سال ۱۸۵۸ یک کنسرسیوم به رهبری آمریکا اولین کابلی که بریتانیا و ایالات متحده را به هم وصل می‌کرد، در دریا گذاشت که در نهایت پس از چند ماه با شکست مواجه شد.

پس از یک تلاش ناموفق برای کشیدن کابل در سال ۱۸۶۵، این موفقیت در سال ۱۸۶۶ به دست آمد. به زودی دیگران نیز به این مسیر پیشرفت اضافه شدند. اما قابل توجه است که از اقیانوس آرام تا سال ۱۹۰۲ به دلیل فواصل بسیار زیاد عبور نشد.

در دسترس بودن تلگراف جهانی به سرعت چهره تجارت و امور دولتی را تغییر داد. توانایی برقراری ارتباط “آنی” تأثیر مثبت زیادی بر تجارت و دیگر جنبه های انسانی زندگی روزمره داشت.

تولد تلفن:

موفقیت صنعت تلگراف و کسب و کارهای رو به رشد تولید برق زمینه تلفن را تشکیل داد. تلفن در دهه ۱۸۷۰ بر اساس کار قبلی با تلگراف هارمونیک (چند سیگنالی) اختراع شد. این یک تلفن تحت شبکه مدرن یا موبایل هوشمند نبود، اما شروعی برای ساخت آنها محسوب می شود.

اولین خدمات تلفن تجاری در سال های ۱۸۷۸ و ۱۸۷۹ در دو سوی اقیانوس اطلس در شهرهای نیوهون و لندن راه اندازی شد.

تلفن تا حد زیادی ساخته الکساندر گراهام بل بود که اولین حق  اختراع خود را در مارس ۱۸۷۶ دریافت کرد. توسعه اولیه تلفن با مشکلات فنی و مالی همراه شد اما الکساندر گراهام بل صاحب امتیاز اصلی تلفنی بود که برای چنین خدماتی در هر دو کشور مورد نیاز بود. این فناوری از این نقطه به سرعت رشد کرد، با ساخت خطوط بین شهری و مبادلات تلفنی در همه شهرهای بزرگ ایالات متحده در اواسط دهه ۱۸۸۰ این رویا به حقیقت تبدیل شد.

خدمات تلفنی به دلیل فناوری ساده، به ارائه خدمات محلی محدود شده بود. دلیل اصلی این مسئله، سیم های آهن اولیه هستند که به ندرت تا ۱۰۰ کیلومتر قابل تعبیه بودند)، خدمات تلفنی تا قبل از انقضای حق ثبت اختراع بل در سال ۱۸۹۳، به آرامی توسعه یافت. استراتژی کسب و کار اولیه بل بر روی صدور مجوز استفاده از پتنت های خود و فروش تجهیزات به شرکت های ساخت سیستم در شهرها متمرکز بود.

تلفن خودکار مکانیکی:

یکی از متصدیان کانزاس سیتی که نگران این بود که اپراتورهای تلفن مشتریان او را به سمت رقیبانش بفرستند، اولین سوئیچ تلفن خودکار مکانیکی را در سال ۱۸۹۱ تولید کرد. اولین سوئیچ های خودکار در اواخر قرن بیستم در شهرهای بزرگ ظاهر شدند.

برای دهه ها خطوط تلفن مسی بین بوستون و نیویورک مورد استفاده قرار گرفت و خدمات تلفنی را تا ۳۰۰ مایل افزایش داد. در حدود سال ۱۸۹۳، کشور پیشتاز جهان در تلفن به ازای هر ۱۰۰ نفر، کشور سوئد با ۰.۵۵ در کل کشور و ۴ در استکهلم بود. این اعداد که اشاره شد، در مقایسه با ۰.۴ در ایالات متحده در آن سال است. خدمات تلفنی در سوئد از طریق انواع مختلف سازمانی توسعه یافته است: شرکت تلفن بین المللی بل از آمریکا، تعاونی های شهر و روستا، شرکت تلفن عمومی استکهلم که یک شرکت خصوصی سوئدی بود و دپارتمان تلگراف سوئد (بخشی از دولت سوئد) توسعه خطوط تلفنی سوئد را بر عهده داشتند. از آنجایی که استکهلم از جزایر تشکیل شده است، خدمات تلفنی مزایای نسبتا زیادی را ارائه می دهد، اما شرکت های مخابراتی مجبور به استفاده گسترده از کابل های زیردریایی می شوند.

در سال ۱۸۹۳، ایالات متحده به طور قابل توجهی از سوئد، نیوزلند، سوئیس و نروژ در تراکم تلویزیونی عقب بود. پس از انقضای پتنت های بل در سال های ۱۸۹۳ و ۱۸۹۴، ایالات متحده با ظهور بسیاری از شرکت های تلفن مستقل به رهبری جهانی در تراکم تلفنی دست یافت.

تحولات قرن بیستم در مخابرات:

تا سال ۱۹۰۴ بیش از سه میلیون تلفن در ایالات متحده وجود داشت که هنوز توسط دست اپراتورها به هم متصل می شدند. همچنان از سیستم های پیشرفته تلفنی و کیفیت صدای بالا به کمک یک هدست حرفه ای خبری نبود. تا سال ۱۹۱۴، ایالات متحده پیشرو جهان در تراکم دستگاه های ارتباط از راه دور بود. عملکرد نسبتا خوب کشور آمریکا علیرغم عدم اتصال شبکه های تلفن رقیب به یکدیگر رخ داد. برای نیم قرن بعدی، شبکه پشت تلفن به تدریج بزرگتر و کارآمدتر شد.

تلفن های همراه:

تاریخچه تلفن های همراه را می توان در رادیوهای دو طرفه ای که به طور دائم در وسایل نقلیه ای مانند تاکسی ها، ماشین های پلی، قطارهای راه آهن و مواردی از این دست نصب شده اند، جستجو کرد.

آزمایشگاه بل مفهوم شبکه های سلولی را توسعه دادند که امکان استفاده مجدد از فرکانس را فراهم می کردند. در ۳ آوریل ۱۹۷۳، مارتین کوپر، مدیر موتورولا، با دکتر جوئل رئیس تحقیقات آزمایشگاه‌های بل و AT&T تماس تلفنی در مقابل خبرنگاران برقرار کرد.

اینترنت:

دو پروتکل پیوند محبوب برای شبکه های محلی (LAN) در دهه ۱۹۷۰ ظاهر شدند. دسترسی به اینترنت در اواخر قرن با استفاده از شبکه های تلفن و تلویزیون قدیمی گسترش یافت. اینترنت، مبتنی بر شبکه‌های دولتی که قدمت آن به سال ۱۹۶۹ برمی‌گردد، در سال ۱۹۹۵ به یک شبکه عمومی پرکاربرد تبدیل شد. توسعه شبکه جهانی وب و رابط گرافیکی وب سایت ها که امکان نمایش متن و تصویر را فراهم می‌آورد، منابع اطلاعاتی رو به رشد بسیاری ایجاد کرد. در اوایل دهه ۲۰۰۰، بیش از نیمی از خانوارهای آمریکایی به اینترنت متصل بودند. اختراع اینترنت در زمان کوتاهی به ساخته شدن گوشی های تلفن با پشتیبانی ویپ منجر شد که ما امروزه آن را با نام آی پی فون می شناسیم.

تلفن آی پی در شبکه ویپ:

تلفن ویپ که همچنین به عنوان “تلفن اینترنتی” شناخته می شود، درواقع یک سرویس انتقال صدا مبتنی بر پروتکل ارتباطی ویپ است، یک فناوری فوق العاده کاربردی که استفاده از آن به سرعت در برابر فناوری های شبکه تلفن سنتی در حال افزایش است.

تلفن تحت شبکه از اتصال اینترنت برای انتقال مکالمات به عنوان بسته های داده استفاده می کند. تکنولوزی ویپ علاوه بر جایگزینی سیستم سنتی، خدمات تلفنی قدیمی را نیز به خوبی در کنار قابلیت های نوین به کاربران ارائه کرده است.

استفاده از اینترنت برای انتقال صدا، در حال حاضر نوین ترین روش برقراری ارتباطات است که به طور فزاینده ای مورد توجه شرکت ها و افراد معمولی قرار گرفته است. به عنوان مثال نرم افزار اسکایپ که بسیار پر استفاده است، از فناوری ویپ برای انتقال صدا استفاده می کند.