آنچه درباره ونسان ون گوگ نمیدانید!
۱.ناکامی او در حرفه های مختلف!
ونگوگ فرزند وزیر، از سن ۱۶ سالگی به عنوان کارآموز در نمایندگی آثار هنری در شهر لاهه شروع به کار کرد. او در شرکت های لندن و پاریس کار می کرد تا اینکه در ۱۸۷۶ اخراج شد. بعد از آن در انگلیس، در یک مدرسه شروع به تدریس کرد و پس از آن هم در یک کتابفروشی در هلند کار کرد. در ۱۸۷۸ ، به بورینج، معدنی در بلژیک رفت و به عنوان واعظ فقرا شروع به کار کرد. او همه دارایی هایش را بخشید و روی زمین می خوابید. اما در کمتر از یک سال، سازمان مذهبی دریافت که او یک پیشوای روحانی نیست و او را عزل کرد. و اما آخرین شغلی که به سراغش رفت، به عنوان یک هنرمند او را در سراسر دنیا معروف کرد، البته پس از مرگ!!
۲.فعالیت هنری کوتاه ون گوگ!
ونگوگ در ۱۸۸۰تصمیم گرفت بر هنر تمرکز کند. در سال ۱۸۸۱ ، این مرد هلندی که یک هنرمند خودآموخته بود، به هلند بازگشت و تمام وقت خود را وقف نقاشی و طراحی کرد. برادر کوچکترش، تئو، که یک فروشنده آثار هنری بود، او را از نظر مالی و عاطفی حمایت کرد. در ۱۸۸۶، ون گوگ به پاریس رفت تا با برادرش تئو زندگی کند و دو سال زندگی در فرانسه ، تحول زیادی در زندگی اش به وجود آورد. او با آثار هنرمندان امپرسیونیست و نئو امپرسیونیست روبرو شد و تصمیم گرفت از پالت های سبک تر و تکنیک قلمو استفاده کند. او دو سال آخرش را در جنوب فرانسه به سر برد، جایی که بهترین آثارش را ارائه کرد. ونگوگ تا زمان مرگش در ۱۸۹۰، نظرات انتقادی زیادی به خود جلب کرد. در طول یک دهه فعالیت خود، بیش از ۸۵۰ نقاشی و ۱۳۰۰ اثر روی کاغذ کشید که تنها تعداد انگشت شماری را فروخت. در ۱۹۹۰، یک قرن بعد از کشیدن “پرتره ی دکتر گاشه”، در حراجی به قیمت ۸۲ میلیون دلار فروخته شد. این یکی از بالاترین قیمت هاییست که برای یک نقاشی پرداخت شده است.
۳.بریدن گوش ون گوگ توسط خودش!
در فوریه ۱۸۸۸، ونگوگ بعد از گذراندن دو سال در فرانسه، به شهر آرل در جنوب فرانسه رفت، و تصمیم داشت در آنجا یک اجتماعی از هنرمندان تشکیل دهد. او پل گوگن را دعوت کرد، که در پاریس با او ملاقات کرده بود، تا با او زندگی کند. بعد از اینکه تئو به گوگل رشوه داد تا با برادرش هم خانه شود، این هنرمند فرانسوی در پاییز ۱۸۸۸ به آرل سفر کرد. ونسان ونگوگ رابطه طولانی با هم داشتند تا اینکه در نهایت میانشان شکراب شد. شبی در دسامبر ۱۸۸۸، این دو بحثشان شد و گوگن آنجا را ترک کرد. ون گوگ تیغ به دست، به دنبال دوست هنرمندش در خیابان دوید ولی به جای حمله کردن به او به خانه بازگشت، گوش خود را برید، در روزنامه پیچید و برای یک فاحشه فرستاد! این داستانی ست که درباره او رایج است ولی در ۲۰۰۹، دو دانشجوی آلمانی ، کتابی منتشر کردند که در آن این داستان به گونه ای دیگر نقل شده: ” ونگوگ با هم خانه خود گوگن دعوا می کنند و گوگن در طول مشاجره، بخشی از گوش ونگوک را می برد!”گفته می شود ونگوگ که نمیخواسته رابطه دوستی اش با گوگن به هم بخورد، این جرم را به گردن می گیرد تا دوستش به زندان نیافتد.
۴.کشیدن معروف ترین نقاشی ها در بیمارستان روانی!
در ۱۸۸۹ ون گوگ از نظر ذهنی آشفته بود و خودش را به یک بیمارستان روانی در شهر سنت رمی در جنوب فرانسه معرفی کرد. وقتی این نقاش به بیماری صرع مبتلا شد، پزشکان تشخیص های مختلفی دادند از جمله : اختلال دو قطبی، مصرف الکل، پروفیری حاد (یک بیماری متابولیک). بیماری ونگوگ هرچه که بود، درمان طولانی در سنت پول را برایش به دنبال داشت. او یک سال در بیمارستان ماند و از مناظر بیمارستان و باغ هایش، نقاشی های زیادی کشید. در این بیمارستان بیش از ۱۰۰ نقاشی کشید، مثل “شب پر ستاره” که در موزه هنرهای مدرن نیویورک نگهداری می شود، و “گل های زنبق و سوسن” که در سال ۱۹۸۷، توسط یک صنعتگر استرالیایی با مبلغ ۵۳ میلیون دلار خریده شد.
۵.زندگی بدون ازدواج ونگوگ!
ونگوگ در عشق بدشانس بود. او در ۱۸۸۰ عاشق دخترعموی بیوه خود شد، ولی او درخواستش را رد کرد. بعد از آن وارد رابطه بایک روسپی به نام سین هورنیک شد که به عنوان مدل برایش کار می کرد و بچه داشت. خانواده ونگوگ مخالفت کردند و این رابطه به پایان رسید. در هلند زندگی می کرد که دوباره عاشق همسایه شان، مارگارت بگمن شد، که از او بزرگتر بود. که مارگرات هم به خاطر مخالفت خانواده دست به خودکشی زد. در پاریس ونگوگ عاشق یک مدل و کافه چی شد که این عاشقانه هم پایان یافت!
۶.ابهاماتی درباره مرگ ونگوگ!
گفته می شود ونگوگ در ۱۸۹۰، وقتی در یک مزرعه گندم در فرانسه بوده، به شکم خودش شلیک کرده است، سپس به مسافرخانه ای که در آنجا می مانده، برگشته و دو روز بعد مرده است. ولی در ۲۰۱۱، یک نظریه دیگر درباره مرگ ونگوگ داده شد: او به طور اتفاقی توسط یک پسر نوجوان کشته می شود، کسی که که ونگوگ را مسخره می کرد! ولی نقاش تنها گفت این اتفاق تقصیر خودش بوده ، چرا که حس می کرد این پسر نوجوان با کشیدن ماشه به غم های او پایان داده و دیگر سرباری برای برادرش تئو نخواهد بود. این نظریه مورد حمایت قرار گرفت، چرا که هرگز اسلحه ای پیدا نشد و اگر او واقعا به خودش شلیک کرده باشد، نمیتوانسته به تنهایی این راه طولانی را به مسافرخانه بازگردد.
