جادو جمبل در دنیای باستان
جادو جمبل در دنیای باستان
سنگ کوچک کتیبه دار کوچک جهت آویزان کردن که متنی است برای حفاظت انسان از شیاطین – هفت نشانه در متن هفت بار تکرار شده اند.
بین النهرین حدود ۹۰۰ تا ۶۱۲ پ م
بریتیش موزه
در میان زرتشتیان ایران باستان یک سری ادعیه مشکل گشا وجود داشت که آنها را نیرنگ می گفتند. نیرنگ یکی از کلمات دینی زرتشتی است که پس از هجوم اسلام رفته رفته معنی اصلی و مقدس خود را از دست داده و به سحر و طلسم منحرف شده است.
مردم یونان باستان به طالع بینی عقیده داشتند و فکر می کردند آینده هر کس از پیش تعیین شده است. در معابد افرادی وجود داشتند که آینده مردم را پیش گویی می کردند. معروفترین محل برای این منظور معبد دلفی بود. مردم باید یک بز به معبد هدیه می دادند تا از آینده خود مطلع شوند. پیش گوی اعظم با ریختن خون بز روی زمین می توانست آینده را ببیند.
از چین باستان کتابی به یادگار مانده به نام وای جینگ که بر اساس فلسفه و سیارات آسمان آینده مردم را پیش بینی می کند. ۶۴ ضلعی معروف وای جینگ بر اساس اطلاعات این کتاب ساخته شده است.
مهره های شانس اشیایی هستند که مردم به خود وصل میکنند تا شانس خوبی داشته باشند و در مقابل بدی ها حفظ شوند. این اشیا به گونه های مختلف در تخیل بشر از ابتدا وجود داشته اند و هنوز نیز استفاده می شوند.
برای مثال نمونه های زیادی از مصر باستان بدست آمده است. در مصر باستان مجسمه های کوچکی ساخته می شد که در پشت آنها سوراخی داشت و درون آن دعایی قرار می دادند. در ناف مجسمه محفظه ای بود که صاحب آن موی خود را در آن قرار می داد. مصری ها از اینکه در خواب اتفاق بدی برای آنها بیفتد ترس داشتند. بچه ها اکثرا از این نوع مجسمه ها داشتند تا آنها را از اتفاقات بد در خواب و بیداری حفظ کند. دعاهای مربوط به بچه ها بسیار مختلف بود. مثلا آنها را از مقابل کرم حفظ می کرد و نمی گذاشت سقف خانه روی سرشان خراب شود.
از دوره تسلط رومیان بر انگلیس تکه آهنی بدست آمده که روی آن نوشته شده است: من تریتاماریا زندگی او و حافظه و فکرش، ریه و کبدش و کلماتش را حفظ می کنم.
