ابن خیشمه مى گوید ((چون آدم از بهشت هبوط کرد و فرزندانش در زمین پراکنده شدند، این جریان مبداء تاریخ بود… تا آنگاه که خداوند نوح را به رسالت مبعوث کرد، پس مردم مبداء تاریخ را بعثت نوح قرار دادند… و پس از طوفان نوح تا آتش ابراهیم ، مبداء تاریخ طوفان نوح بود… و فرزندان اسحاق مبداء تاریخ را از آتش ابراهیم تا بعثت یوسف و از بعثت یوسف تا بعثت موسى و از بعثت موسى تا بعثت سرورمان رسول اکرم که درود خدا بر او باد، گرفتند. و اما فرزندان اسماعیل ، مبداء تاریخ را از به آتش افکندن ابراهیم تا بناى کعبه تا آنگاه که پراکنده شدند، گرفتند. از آن پس ، هر کسى از آن قوم که از تهامه بیرون مى رفت ، آن را مبداء تاریخ مى گرفتند تا که لوئى بمرد.
از مرگ لوئى تا حادثه اصحاب فیل ، مبداء تاریخ مرگ لوئى بود. و از حادثه فیل به بعد تا قبل از هجرت پیامبر اسلام (ص )، مبداء تاریخ عام الفیل بود. تا آنکه مبداء تاریخ را هجرت رسول اکرم (ص ) از مکه به مدینه گرفتند.))
