رسم چشم برای اژدها

نقاشی به نام « جان سون یو» در حدود سال ۵۰۰ میلادی در چین می‌زیسته. آنطور که متون کهن بیان کرده‌اند، او در یک معبد و بر روی دیواری چهار اژدها رسم می‌کند. چهار اژدهای نقاشی شده درست مثل اژدهای واقعی می نمودند ولی تنها عیبی که داشتند این بود که هر چهار اژدها چشم نداشتند. شخصی از نقاش خواست که برای اژدها چشم هم بگذارد.

نقاش چنین پاسخ داد که: این کار درست نیست چون ممکن است اگر برای اژدها چشم بگذارم، آنها فرار کنند. این حرف منطقی نبود و کسی نمی توانست آن را باور کند. پس نقاش را به یاوه گوئی متهم کردند و بر او اعتراض کردند. سرانجام نقاش متقاعد شد که برای اژدها چشم بگذارد.

به همین خاطر نقاش تصمیم گرفت تا در مقابل عده‌ی زیادی برای این چهار اژدها چشم رسم کند. به همبن خاطر شروع کرد به کشیدن چشم برای اژدها ولی ناگهان صدای رعد و برق عجیبی به گوش رسید و اژدهائی که چشم برایش کشیده شده بود یکباره سر خود را بلند کرد و پایش را دراز کرد و دم خود را حرکت داد و به سوی آسمان پرواز کرد. اشخاص حاضر با حیرت و شگفتی به اژدها که در پرواز بود خیره شدند و مات و مبهوت ماندند و کسی جرات نداشت حرفی بزند.

این داستان موردی به کار می رود که کسی در مقاله نویسی یا سخن گفتن با اضافه کردن یکی دو کلمه بتواند منظور خود را هر چه واضحتر بیان کند.