۱۰ حقیقتی که درباره زنان یونان و روم باستان نمی دانستید
زن بودن در یونان و روم باستان با آنچه در دنیای امروز است، متفاوت بود. چیزهایی که حالا برای ما پیش پا افتاده هستند، در آن زمان اصلاً وجود نداشتند. و صحبت بر سر نه فقط حقوق و آزادی، بلکه چیزهای عادی هم هست.
با حقایقی درباره ی زندگی زنان در یونان و روم باستان همراه باشید.
۱- باید زیاد کار می کردند
زنان رومی در دوران فرمانروایی امپراتور آگوسوتوس زندگی راحتی نداشتند. زنان طبقات پایین جامعه در مقایسه با زنانی که از طبقه ی نخبگان بودند، محدودیت کمتری در فعالیت های خود داشتند. با این حال، باید بیشتر کار می کردند، مثلاً باید در مزارع کمک می کردند.
زن هایی که در شهر زندگی می کردند، قابله، دایه، آرایشگر، خیاط، بازیگر، خدمتکار یا آشپز می شدند یا به عنوان رقصنده یا شعبده باز، رومیان را سرگرم می کردند. زنان طبقات بالاتر جامعه، خانه داری می کردند.
۲- در دوران عادت ماهانه باید حواس جمع می بودند
زنان دوران باستان ممکن است به خاطر رژیم غذایی شان کمتر از حالا پریود می شدند. با این حال، زنان رومی و یونانی آرزو می کردند خونریزی زیادی داشته باشند چون می ترسیدند اگر خون در بدن شان باقی بماند، عواقب بدی در انتظارشان باشد.
زنان معمولاً در دوران پریود در خانه می ماندند و لای پاهایشان پنبه، پشم گوسفند یا کهنه پارچه می گذاشتند که بعداً آن ها را می شستند و دوباره از آن ها استفاده می کردند. علاوه بر این، دانشمندان معتقدند زنان در دوران پریود شلوارهای مخصوصی به تن می کردند.
۳- یک زن برای جدایی از همسرش باید ۳ روز خانه را ترک می کرد
در آن زمان بر اساس قوانین روم باستان ۳ نوع ازدواج وجود داشت: Confarreation که ازدواج میان اشراف زادگان رومی بود، و نوع دوم Coemption که ازدواج از طریق خرید بود.
نوع سوم Usus بود که در آن زن و مرد در کنار یکدیگر زندگی می کردند. زنی که یک سال در خانه ی یک مرد زندگی کرده بود، همسر قانونی او شناخته می شد. در این نوع ازدواج، اگر زنی دست کم یک بار در سال ۳ شب متوالی به خانه نمی رفت، همسرش دیگر کنترل قانونی بر او نداشت.
۴- برای گپ زدن به حمام می رفتند
در مقایسه با دیگر شهرهای دوران باستان، وضعیت بهداشت در روم باستان در سطح نسبتاً بالایی قرار داشت. این شهر یک سیستم فاضلاب مناسب، دستشویی های عمومی و حمام هایی داشت که به رومی ها کمک می کرد همیشه خوشبو باشند. با این حال، در مکان های عمومی احتمال ابتلا به بیماری وجود داشت. به همین دلیل، زنان رومی هنگام رفتن به حمام باید بسیار مراقب می بودند.
با این حال، این حمام ها مزایایی هم داشتند. آن ها محلی برای اجتماع بودند. زنان رومی به حمام می رفتند تا با دوستان خود صحبت کنند، شعر بشنوند و با معشوق خود دیدار کنند. گرچه حمام کردن زنان و مردان در کنار یکدیگر امر متداولی در روم نبود، اما اسقف آگوستوس استحمام بدون لباس را برای زنان ممنوع کرد. حتی در گرمابه هم زنان رومی باید رداهای مخصوصی به تن می کردند.
۵- شیر دادن مادران به نوزادان امر متداولی نبود
زنان ثروتمند رومی به کودکان خود شیر نمی دادند. نوزادان به یک دایه سپرده می شدند. سورانوس، یکی از طبیبان قدرتمند آن زمان، به این نتیجه رسیده بود که مادران بعد از زایمان خسته تر از آن هستند که بتوانند به کودک خود شیر دهند.
این طبیب رومی معتقد بود یکی از مزایای استخدام دایه های یونانی این بود که آن ها می توانستند موهبت زبان مادری خود را از طریق شیرشان به نوزادان منتقل کنند.
۶- مجبور بودند در سن خیلی پایین ازدواج کنند
دختران رومی به طور متوسط از سن ۱۲ سالگی تا اوایل دهه ی ۲۰ زندگی خود ازدواج می کردند، اما زنان خانواده های اشراف حتی زودتر از این به خانه ی بخت می رفتند.
بر اساس قوانین روم باستان، کهنسال ترین مرد یک خانواده رئیس آن خانواده بود و بر فرزندانش قدرت تام داشت. او این حق را داشت که با ازدواج یک دختر یا پسر خیلی قبل تر از رسیدنش به سن مناسب برای ازدواج موافقت کند. با این حال، دخترها هم می توانستند از ازدواج خودداری کنند اما به شرط آنکه می توانستند ثابت کنند خواستگارشان خصوصیت بدی دارد.
۷- روابط آزاد چندان هم آزاد نبودند
روم باستان در مجموع به روابط آزادی که آن زمان میان زنان و مردان وجود داشت، معروف بود. و گرچه ازدواج هایی هم بود که بر پایه ی عشق متقابل بوده باشند، اما شاعران رومی درباره ی روابط میان زیاد شعر می سرودند. در عین حال، بیشتر، این مردان بودند که معشوقه اختیار می کردند چون خیانت از سوی یک زن را امری ناپسند می دانستند.
حکومت تنها زمانی در این روابط مداخله می کرد که تبدیل به تهدیدی برای شرایط کسی می شد. با این حال، مواردی هم در تاریخ روم بوده که خیانت زن، مجازات قانونی به دنبال داشته است.
۸- پدر همیشه رئیس دخترش بود، حتی بعد از ازدواج
در دوران اولیه ی امپراتوری روم، دخترها حتی بعد از ازدواج هم تحت سلطه ی پدر خود باقی می ماندند و شوهر آن ها نیز از هیچ اختیار قانونی در موردشان برخوردار نبود. از دخترها انتظار می رفت مطیع پدر خود باقی بمانند حتی اگر خلاف خواسته ی همسرشان بود. به علاوه، زنان بعد از ازدواج هم لقب دوشیزه را از دست نمی دانند.
۹- مجبور بودند از مواد آرایشی غیر استانداردی استفاده کنند
زنان روم باستان به خود می رسیدند. داشتن پوستی رنگ پریده و یکدست در آن زمان مد بود. استفاده از لانولین، ماده ای که از پشم گوسفند به دست می آید، به عنوان ماسک صورت در آن زمان بسیار متداول بود. اما این ماده بوی خوشی نداشت و مردان اغلب از این موضوع گلایه می کردند. زنان رومی از مواد عجیب دیگری هم استفاده می کردند، مثل عصاره ی گیاهان، پشکل، گوگرد، سرکه، پودر پوسته ی صدف، مخلوط پیاز با چربی پرنده و شیر الاغ.
زنان ثروتمند از پشکل کروکودیل و خاکستر مار برای سفید کردن پوست خود استفاده می کردند. رومی ها همچنین از عاج، دندان مصنوعی درست می کردند.
۱۰- زنان اسمی مختص به خود نداشتند
طی بخش عمده ای از تاریخ روم باستان، زنان اسمی مختص به خود نداشتند. آن ها را بر اساس نام طایفه ای که به آن تعلق داشتند نامگذاری می کردند (مثلاً نام کورنلیا از طایفه ی کورنلیا گرفته شده بود). اگر خانواده ای چندین دختر داشت، با اضافه کردن یک لقب، مثلاً «سوم» ترتیب تولد را مشخص می کردند. نوزادان دختر هم بر اساس نام پدر خود نامگذاری می شدند (مثلاً ویپسانیا، دختر ویپسانیوس).
بعدها به دختران دو نام تعلق گرفت که ترکیبی از لقب پدرشان و نام مکانی بود که در آن متولد شده بودند. در اواخر روزگار باستان، دخترها را بیشتر با نام مادر یا یک خویشاوند زن دیگرشان نامگذاری می کردند که اغلب نام قدیسان بود.
