جاذبه های گردشگری گناباد ، سرزمین کهن ترین قنات های جهان
جاذبه های گردشگری گناباد، سرزمین کهن ترین قنات های جهان
یکی از دلایل شهرت گناباد قنات های متعدد شهر است. تاریخ شناسان معتقدند این قنات ها قدیمی ترین قنات های جهان است. در زمستان باران و برف در این قنات ها تجمع می کند؛ و در فصل تابستان آب خنک و گوارا برای بومیان فراهم میکند. اما جاذبه های گردشگری گناباد به سازه های قدیمی ختم نمیشود. سر تا سر کوهپایه های قهستان تا قائن پر از درختان پسته است. و طبیعتی دیدنی را ایجاد میکند. با ما باشید تا شما را برای سفر به گناباد راهنمایی کنیم.
آتشکده گناباد
این آتشکده یادگاری از دوران حکومت هخامنشیان است. این بنای تاریخی در روستای گیسور قرار دارد. و در اطراف آن نیز جاذبه های تاریخی متعددی وجود دارد. قلعه دختر شورآباد، قبر پیرانو پشن در اطراف این آتشکده واقع شده است. این آتشکده کاربرد های متعددی داشته است. افراد برای عبادت و در زمان های جنگی از آن استفاده میکردند. به عنوان مثال اگر خطری شهر را تهدید میکرد؛ از طریق آتشکده له مردم هشدار داده میشد.
قنات قصبه
اگر تاریخ گناباد را مورد بررسی قرار دهیم؛ با خشکسالی های متعدد مواجه می شویم. البته مردم محلی با حفاری انواع قنات بر این مشکل فائق آمدند. به عنوان مثال قنات قصبه در یکی از دوره های خشکسالی بنا شده است. و حالا از جاذبه های گردشگری گناباد محسوب میشود. قنات شامل هفت کانال بهم متصل از جنس سفال است. کانال های بزرگ این قنات از اراضی شرقی شهر عبور می کند. و روزگاری از دلایل مهم ادامه حیات در منطقه بوده است.
روستای ریاب
قدمت این روستای تاریخی به حکومت صفویان و قاجاریان بازمیگردد. خانه های قدیمی بادگیر دار، قلعه ها، مسجد و حمام نمایانگر سبک معماری دوران صفویان است. علاوه بر بافت تاریخی روستا، مقبره ابومنصور ریابی نیز در این منطقه قرار دارد. ابومنصور از وزرای طغرل و از موسسان حکومت سلجوقیان بود. این روستا با معماری جالب از زیباترین شهر های تاریخی و سنتی ایران است.
دارالشفای دولویی
دارالشفای دولویی از اماکن مذهبی روستای دلویی در شهرستان گناباد استان خراسان رضوی است. این محل تا پیش از سال ۱۱۸۶ (قمری) منزل مسکونی شخصی به نام حاج محمد بوده است. اما حالا یکی از بناهای مذهبی و جاذبه های گردشگری گناباد محسوب میشود. حاج محمد شش سال قبل از آن تاریخ از پشت اسب افتاده بود و یک دستش فلج شده بود. او در ۱۴ محرم ۱۱۸۶ (قمری) خوابی می‌بیند و از هیجان بیدار شده و متوجه میشود که دستش شفا یافته است. این شخص از آن به بعد به کربلایی فاضل مشهور میشود و خانه‌اش محلی برای روضه‌خوانی و زیارت می‌گردد.
