چندش آورترین عادات بهداشتی مردمان قرون وسطی

قرون وسطی اروپا، الگوی سده ها تاریکی بوده و انواع و اقسام خرافات در میان اروپائیان رواج داشت. اروپای آن زمان الگوی پاکیزگی نبود و نیست و به دروغ در بسیاری از فیلم های هالیوودی اروپائیان قرون وسطی بافرهنگ و پاکیزه به تصویر کشیده می شوند.

عادت های غیربهداشتی مردم اروپا در قرون وسطی

در این مطلب از سری مطالب تاریخ و تمدن مجله خبری چشمک نگاهی به برخی از اقدامات غیربهداشتی از این دوران در اروپا انداخته ایم.

اروپائیان قرون وسطی اغلب حمام نمی کردند.

در قرون وسطی حمام کردن منظم نبود. امروزه شما روزانه چند بار دوش می گیرید؟ پاسخ شما هر چه باشد، احتمالاً بیشتر از یک فرد متوسط در پاکیزگی در قرون وسطی است. آنها معمولاً حداقل هر دو هفته فقط یکبار  حمام می رفاند. این ممکن است در حال حاضر عجیب به نظر برسد، اما این همه تقصیر آنها نبود.

آب همیشه در دسترس نبود، بنابراین فرد نمی‌توانست مکرراً حمام کند. در نتیجه، بسیاری از مردم برای تمیز کردن خود به نهرها، دریاچه‌ها یا رودخانه‌ها می‌رفتند. البته این کار هم یک فعالیت خطرناک بود، به خصوص برای کسانی که نمی توانستند خوب شنا کنند.

آنها آب حمام مشترک داشتند.

احتمالاً نمی خواهید از یک حمام قرون وسطایی دیدن کنید. وقتی بدانید آب از کجا می آید، حمام گرم چندان آرامش بخش نخواهد بود. حمام ها از هیزم برای گرم کردن آب مورد نیاز مشتریان استفاده می کردند. آب کمیاب بود و پس از پایان حمام یک نفر، نفر بعدی بدون تعویض آب به داخل حوض آب حمام می رفت. این برای چند چرخه ادامه داشت. چندین نفر نیز در یک زمان از یک حمام استفاده می کردند.

خوشبختانه، حمام های مدرن هیچ مشکلی برای دریافت آب تمیز ندارند، بنابراین شما از آب حمام دیگران استفاده نخواهید کرد.

از رودخانه ها به عنوان توالت استفاده می کردند.

در قرون وسطی مردم از رودخانه ها برای توالت استفاده می کردند. اگر زمانی به قرون وسطی سفر کردید، هرگز جرعه ای از رودخانه ها ننوشید. آنها به عنوان توالت و حمام عمومی استفاده می شدند. تنها برخی از خانوارهای پردرآمد مستراح داشتند، در حالی که برخی دیگر خود را در آب‌های مجاور راحت می‌کردند.

همانطور که تصور می کنید، بهداشت آب خیلی سریع به یک مشکل تبدیل شد. بیشتر آب های اطراف برای نوشیدن خیلی کثیف بودند. بنابراین، مردم عادی که در قرون وسطی زندگی می‌کردند چه می‌نوشیدند؟ خوب، آنها قطعاً از دریاچه ها یا برکه ها آب ننوشیده اند – این باعث می شود آنها بیمار شوند. در عوض، آنها عمدتاً مشروبات الکلی مصرف می کردند.

خانه هایشان کف سیمانی یا سرامیک و … نداشت.

در دوران قرون وسطی خانه های معمولی کف بتنی نداشتند. کاه مخلوط شده با گیاهان روی زمین پخش می شد. این برای مدت طولانی باقی می ماند، اما تمیز کردن آسان نبود زیرا کثیفی و رطوبت جمع می شد و کل خانه بوی کپک می داد. همچنین، کف پوش های کاهی مکان بسیار خوبی برای اختفای جوندگان و سایر آفات بود.

طاعون به زودی باعث شد مردم به دنبال گزینه های بهتر برای کفپوش خانه باشند. کفپوش های چوبی به این دلیل محبوب شدند که تمیز کردن آنها بسیار آسان تر بود. مردم از فرش، پوست حیوانات یا فرش بر روی کف چوبی خود استفاده می کردند. تنها بعضی از خانه های ثروتمندان دارای کف سفالی یا مرمری بودند.

گلدان های حاوی ادرار… را در خیابان ها خالی می کردند.

در دوران قرون وسطی مردم محتویات گلدان های اتاق خود را از پنجره هایشان خالی می کردند. مردم اغلب گلدان هایی را در کنار تخت خود داشتند تا در طول شب در صورت نیاز به قضای حاجت خود را راحت کنند.   کاری که روز بعد با محتوای آن انجام دادند ممکن است شما را به لرزه درآورد. ساکنان محتویات گلدان ها را از روی بالکن خود به خیابان ها پرتاب می کردند. اگر بدون توجه زیاد در خیابان ها قدم می زدید، ممکن بود در ادرار شبانه غرق شوید.

در برخی شهرها، مردم از بالکن خود مدفوع می انداختند.

همه گیری ما را با پوشیدن ماسک در خیابان ها آشنا کرد، اما در دوره قرون وسطی به دلایل مختلف از ماسک بینی استفاده می کردند. تمام زباله هایی که به خیابان ها ریخته می شود برای مدتی در آنجا باقی می ماند. کیسه ها و ماسک های بینی حاوی گل برای کمک به مردم برای مقابله با بوی بد بود.

آنها اغلب دست های خود را نمی شستند.

در قرون وسطی مردم به ندرت دست های خود را می شستند. شما احتمالاً روزانه بیش از چند بار دستان خود را می شویید، اما این امر در قرون وسطی معمول نبود. حتی در حال حاضر، مردم گاهی اوقات بدون شستن دست غذا می خورند که به طور کلی غیربهداشتی تلقی می شود. اما به دلیل کمبود آب تازه و تمیزدر قرون وسطی، گاهی اوقات شستن دست‌ها یک گزینه نبود.

آنها از صابون استفاده نمی کردند.

در دوران قرون وسطی آنها به ندرت از صابون استفاده می کردند. حتی در بین افرادی که دست های خود را می شستند، همه از صابون استفاده نمی کردند.

زخم ها را با ادرار درمان می کردند.

در قرون وسطی از ادرار روی زخم ها استفاده می کردند. در قرون وسطی، مردم از ادرار برای درمان کبودی ها و دیگر زخم های باز نیز استفاده می کردند. مشکلاتی در ادرار درمانی وجود دارد. ادرار حاوی مقادیر باکتری است که هنگام ذخیره افزایش می یابد. درمان زخم های باز با ادرار ذخیره شده، فرد را در معرض عفونت قرار می داد.