تاریخچه تنگ صیاد
در کران شرقی شهر کرد و در حدود فرخ شهر استان چهارمحال بختیاری ، منطقه حفاظت شده ای به نام تنگ صیاد وجود دارد. این منطقه که ۲۷ هزار هکتار ، مساحت آن است ، ۵۴۰۰ هکتار آن پارک ملی بوده و باقی آن منطقه‌ای حفاظت شده است. این منطقه به علت داشتن تپه های ماهور زیاد، محل مناسبی برای زندگی قوچ و میش است. بخش هایی از این منطقه که دارای صخره‌های سخت است، محل زمدگی پلنگ، کل و بز است.
.
تاریخچه تنگ صیاد
منطقه تنگ صیاد ناحیه کوهستانی و مرتفع با وسعت حدود ۲۷ هزار هکتار در استان چهارمحال وبختیاری قرار دارد و قله جیلون در محدوده کوه‌های فرخ شهر با ۳ هزار و ۱۴۱ متر ارتفاع از سطح دریا، بلندترین نقطه منطقه‌است.
در سال ۱۳۴۹ این منطقه از طرف شورایعالی شکاربانی و نظارت بر صید به عنوان منطقه شکار و تیراندازی ممنوع اعلام شد و ۲ با تصویب شورای عالی محیط زیست در سال ۱۳۵ به عنوان منطقه حفاظت شده اعلام و در سال ۱۳۷۴ نیز حدود ۵ هزار و ۴۰۰ هکتار از قسمت میانی آن تبدیل به پارک ملی شد. به این ترتیب تنگ صیاد شامل پارک ملی، در قسمت میانی و منطقه حفاظت شده در پیرامون آن میباشد.
در سال ۱۳۴۹ این منطقه به عنوان منطقهٔ شکار ممنوع مورد حفاظت قرار گرفت، و در سال ۱۳۵۲ به منطقهٔ حفاظت شده ارتقاء یافت و در سال ۱۳۷۴ بخشی از آن به پارک ملی تنگ صیاد تبدیل کردند.
ویژگی‌ها منطقه
تنگ صیاد در موقعیت جغرافیائی ۵۰ درجه و ۵۹ دقیقه تا ۵۱ درجه و ۹ دقیقه طول شرقی و ۳۲ درجه و ۳ دقیقه تا ۳۲ درجه و ۱۷ دقیقه عرض شمالی قرار دارد. از نظر آب‌وهوایی به سه اقلیمِ خشک و سرد، نیمه خشک و سرد، و نیمه‌مرطوب و سرد نیز تقسیم میشود.
از جانوران منطقه می‌توان شغال ،گرگ، روباه،کفتار و پرندگانی همچون کبک دری، کبک چیل، تیهو و عقاب را نام برد.
در محدوده کوه‌های فرخشهر قله جیلون با ۳ هزار و ۱۴۱ متر ارتفاع از سطح دریا، بلندترین نقطه این منطقه محسوب میشود.
پوشش گیاهی این منطقه دارای انواع گندمیان، گون، دم اسبیان، کنگر، ریواس، آویشن، بابونه، شاه تره، بارهنگ، رازیانه، خاکشیر، کاسنی، شیرین بیان، بادام کوهی، مو وحشی، انجیر و آلبالوی کوهی میباشد.
