بربرها: مرگ و زندگی گلادیاتورها در روم باستان!

بردگان و مردمان آزاد 

معمولا ما براین باوریم که گلادیاتورها از بردگان بودند. در حالی که اینطور نبود. در حالی که بردگان تنها کسانی بودند که در این بازیها حق شرکت داشتند، خانواده اشراف و دیگر طبقات اجتماعی، پس از افتتاح استادیوم بزرگ در ۸۰ سال بعد از میلاد، در آن شرکت می کردند. مدارس گلادیاتور از افرادی که آزاد بودند هم برای ثبت نام دعوت می کرد و به آنها وعده شغلی پردرآمد، پول و افتخار میداد. گفته میشود اکثر مردمان آزادی که در این مسابقات شرکت می کردند ، به منظور جلب احترام و افتخار بود.

مراسم تشییع جنازه

در اصل، جنگ های گلادیاتورها بخشی از مراسم تشییع جنازه اشراف زادگان رومی بود. مداحی ترسناک شامل جنگ بین بردگان در مکان خاکسپاری بود. این مراسم در اعتقاداتی ریشه داست که خون انسان میتوان روح مرحوم را تطهیر کند! در واقع مراسم گلادیاتورها به ان صورتی که ما تصور می کنیم از ابتدا بازی نبوده است. تا زمانی که جولیوس سزار میزبان یک مراسم بزرک برای پدرش بود و در اواخر قرن اول قبل از میلاد، دولت اجازه بازی های گلادیاتور به عنوان تفریح را داد.

گلادیاتورهای زن

درست متوجه شدید! بردگان زن هم در موارد خاص مجبور به مبارزه می شدند و البته برخی از زنان اشراف هم گاهی شرکت می کردند. هرچند گاهی به اندازه گلادیاتورهای مرد جدی گرفته نمی شدند_ به طور مثال، در بسیاری از مواقع آنها مجبور به مبارزه با دورف ها بودند،ولی این بدان معنا نیست که مبارزه آنها جذاب نبود. در ۲۰۰ سال بعد از میلاد، امپراطور سپتیموس سوروس، آنها را از شرکت در این مسابقات منع کرد.

مدارس آموزشی و اتحادیه های کارگری

کاپوآ یکی از معروف ترین مدارس گلادیاتور و یکی از سه مدرسه در روم بود. دانش آموزان توسط نمایندگان انتخاب می شدند و به آنها وعده احترام و افتخار داده می شد. در واقع مدارس مثل جایگزینی برای زندان ها عمل می کرد _ به مردم در این مدارس غذا داده می شد ولی اجازه صحبت حین غذا نداشتند. رژیم غذایی آنها مثل بدنسازان امروزی بود.

گلادیاتورها با وجود مبارزات و کشتار یکدیگر، با هم دوست بودند. برخی از آنها چیزی سازمان هایی تشکیل می دادند که امروزه به اتحادیه های کارگری معروف است. مسئولیت اصلی گروه ها ، تنظیم مراسم تشییع برای اعضای از دست رفته شان , و تامین غرامت لازم برای بستگان مرحوم بود.