آیا گیاهخواران مشهور جهان را می شناسید؟
بعضی از پژوهش‌های حوزه سلامت نشان می‌دهد که رژیم فاقد پروتئین حیوانی باعث فقر آهن می‌شود که پیش‌زمینه‌ای برای بیماری‌های عصبی و کم‌خونی است.
الکساندار کلارک از فعالان سازمان بین‌المللی HSI می‌گوید: «افرادی که قرار است گیاهخواری را برگزینند باید با متخصصین تغذیه مشورت کنند، زیرا حذف یک منبع غذایی از برنامه روزانه بدون در نظر گرفتن جایگزینی مناسب به سلامتی آسیب می‌رساند.»
در مقابل این تحقیقات، پژوهش‌هایی هم خبر از مفید بودن گیاهخواری دارند. در این پژوهش‌ها آمده افزایش مصرف گوشت باعث بالا رفتن احتمال مرگ زودرس می‌شود و برعکس، کاهش مصرف گوشت می‌تواند بر طول عمر بیفزاید.
مشاهیر گیاهخوار
آلبرت اینشتاین؛ این دانشمند خارق‌ا‌لعاده در واپسین سال‌های زندگی تازه به رژیم گیاهخواری روی می‌آورد که گویای عذاب وجدانیست که در طول حیاتش، به خاطر خوردن گوشت حیوانات، با خود داشت. او حتی در یکی از نامه‌های خود نوشته: «به نظر من انسان برای بلعیدن گوشت حیوانات به دنیا نیآمده است.»
ابوالعلای معری؛ شاعر و فیلسوف بزرگ و نابینای عرب که در پیری عزلت گزید و از خوردن گوشت امتناع کرد او حتی از خوردن شیر و تخم مرغ و عسل و گوشت نیز پرهیز می‌کرد. در پایان عمر سه روز بیمار شد و پزشک برای او سوپ جوجه تجویز کرد که راضی به خوردن آن نشد. گیاهخواری او به دلیل دوری از ستمگری و کشتن حیوانات بوده است.
فرانتس کافکا؛ او مبتلا به میگرن، یبوست، بی‌خوابی، افسردگی و اضطراب بود. برای درمان این امراض رو به گیاهخواری و نوشیدن زیاد شیر آورد.
تولستوی؛ اواخر عمر به کلی زندگی‌اش را تغییر داد، سیگار، گوشت و مشروبات الکلی را ترک کرد. روزی عمه تولستوی به ملاقاتش می‌آید. او یک مرغ زنده را با چاقو در سینی جلوی عمه می‌گذارد و می‌گوید: «تو مرغ میخواهی؟ این هم مرغ. ما همه چیز را آماده کرده‌ا‌یم، کافیست خودت دست به کار شوی.» از این رو تولستوی یکی از چهره‌های شناخته شده در عالم مشاهیر گیاهخوار است.
ماهاتما گاندی؛ از همان سنین کودکی با مرام آسیب نرساندن به موجودات زنده خو گرفت و به گیاهخواری، روزه‌داری برای خودسازی و خالص نمودن خویش و زندگی توأم با گذشت اعضای فِرق و مذاهب مختلف کوشش ورزید.
لئوناردو دواینچی؛ هنرمند، آرشیتکت، دانشمند، کاشف و فیلسوفی بود که با پیشگویی‌هایش به آیندگان هشدار می‌داد. او طرفدار گیاهخواری بود و در یکی از نوشته‌هایش چنین می‌گوید: «زمانی می‌رسد که انسان‌هایی همچون من به حیوان‌کش‌ها با همان چشمانی می‌نگرند که به انسان‌کش‌ها می‌نگریستند.»
