تایتانیک؛ برخورد با کوه یخ یا شلیک زیردریایی؟!
به لطف صنعت سینما و شخص جیمز کامرون، دیگر کمتر کسی است که از جزئیات شب دهشت‌بار پانزدهم آوریل ۱۹۱۲ که این غول آهنی با ۱۵۱۴ نفر به زیر آب‌های سرد اقیانوس اطلس رفت، خبر نداشته باشد. شبی که تایتانیک با کوه یخ برخورد کرد، بدنه‌اش شکافت و پس از پر شدن مخازن کشتی از آب، غرق شد.
نابودی تایتانیک داستانی سرراست دارد، اما به نظر می‌رسد برخی فرضیه‌ها – هرچند دور از ذهن – برای سال‌ها نادیده گرفته شده‌اند. فرضیه‌هایی که اکنون برخی از آن‌ها را در ادامه با شما مرور می‌کنیم.
علاقه کاپیتان اسمیت به سبقت گرفتن: ظاهرا کاپیتان ادوارد جان اسمیت هنگام عبور از آب‌های سرد اقیانوس اطلس کشتی‌اش را با سرعتی فوق‌العاده می‌راند و همین مسأله حتی تا بعد از غرق شدن تایتانیک باعث شده بود بسیاری خیال کنند او تصمیم داشت از کشتی المپیک پیشی بگیرد!
تا اینکه در سال۲۰۰۴ انجمن زمین‌شناسی آمریکا در یک مقاله دانشگاهی نظریه‌ای منتشر کرد مبنی بر اینکه دلیل سرعت بالای تایتانیک تصمیم کاپیتان برای سوزاندن زغال‌سنگ‌ها در سریع‌ترین زمان ممکن – پیش از خاموش شدن آن‌ها در کوره – بوده است.
آتش‌سوزی در موتورخانه: این‌طور که از شواهد پیداست، تایتانیک سه هفته پیش از به آب انداختن، در اثر آتش‌سوزی ناشی از اشتعال زغال‌سنگ شدیدا آسیب می‌بیند. همین حادثه باعث می‌شود بدنه فلزی کشتی ضعیف شده، هنگام برخورد با کوه یخ سریعا شکاف بردارد و در نتیجه غرق شدن آن تسریع شود.
درواقع اگر فرصت یا اصولا قصدی برای تعویض آن بخش از بدنه که در تماس با آتش مقاومت خود را از دست داده بود، وجود می‌داشت، شاید هنگام برخورد با کوه یخ بدنه استقامت بیشتری از خود نشان می‌داد و آن اتفاق نمی‌افتاد.
دو نیم شدن بدنه کشتی: در سپتامبر ۱۹۸۵ پژوهشگران بقایای تایتانیک را در کف اقیانوس مورد مطالعه قرار دادند و به این نتیجه رسیدند که کشتی مورد نظر قبل از غرق شدن از وسط شکسته است.
تا پیش از این همه فکر می‌کردند تایتانیک با سرعتی باورنکردنی در حال عبور از جریان آب‌های سرد بوده است و ناگهان با یک کوه یخ غول‌پیکر برخورد می‌کند و غرق می‌شود. پژوهشگران فوق این استدلال تاریخی را نقض نمی‌کنند، اما عقیده دارند دو نیم شدن کشتی، نتیجه نقص طراحی و عدم‌نظارت درست روی انتخاب مصالح باکیفیت توسط صاحبان و سازندگان بوده است.
برخورد اژدر با تایتانیک: شاید باور نکنید، اما عده‌ای هم هستند که فکر می‌کنند احتمالا یک زیردریایی آلمانی به تایتانیک شلیک کرده است. شاید کمی دور از ذهن باشد، اما در سال ۱۹۱۵ (سه سال بعد از حادثه تایتانیک) یک زیردریایی آلمانی، کشتی مسافربری لوسیتیانا را در اقیانوس اطلس مورد هدف قرار داد.
البته ممکن است کسانی که این‌طور فکر می‌کنند تایتانیک را با لوسیتیانا اشتباه گرفته باشند، اما به این حقیقت که آلمانی‌ها در دوره‌ای از تاریخ به هدف قرار دادن کشتی‌ها در اقیانوس‌ها علاقه‌مند بودند، کمترین شکی وارد نیست.
گم شدن دوربین‌های شکاری: اکنون ثابت شده است که اگر خدمه تایتانیک دوربین در اختیار داشتند، می‌توانستند به موقع کوه یخ را مشاهده و برای تغییر مسیر اقدام کنند. اما ظاهرا دوربین‌ها داخل یک انباری بوده‌اند و خدمه موفق نشده‌اند در آن را باز کنند!
یکی از خدمه کشتی که دقیقا پیش از حرکت کشتی، کلید‌های انبار را به همراه داشته است، بعد‌ها مدعی شد «فراموش کرده» آن‌ها را تحویل دهد. آیا او واقعا فراموش کرده بود یا عمدا کلید‌ها را پیش خودش نگه داشت؟
بی‌توجهی به هشدار رادیویی: شاید اگر کسی تکنیسین کشتی را از خطر برخورد با کوه یخ آگاه می‌کرد، زمان برای تغییر مسیر از دست نمی‌رفت. مسأله این است که ساعتی پیش از تصادف تایتانیک با کوه یخ، یک کشتی در همان نزدیکی‌ها به وسیله رادیو هشدار می‌دهد که حجم عظیمی از یخ متراکم را بر پهنه اقیانوس مشاهده کرده است.
هشداری که از قضا توسط تایتانیک هم دریافت می‌شود، اما اپراتور بی‌سیم کشتی تصمیم می‌گیرد سر موضوع به این کوچکی خاطر کاپیتان را مکدر نکند. البته برخی معتقدند این پیام عمدا به کاپیتان اسمیت منتقل نشد.
منبع
روزنامه شهروند
