اختلال اضطراب اجتماعی (فوبیای اجتماعی)
احساس اضطراب در برخی موقعیت های اجتماعی امری طبیعی است. به عنوان مثال ، رفتن به یک قرار ملاقات یا ارائه یک جلسه ممکن است باعث احساس دلشوره و استرس در شما بشود اما در اختلال اضطراب اجتماعی که فوبیای اجتماعی نیز نامیده می شود، تعاملات عادی روزمره نیز باعث اضطراب ، ترس ، خودآگاهی و خجالت قابل توجهی می شود چرا که شما می ترسید مورد موشکافی یا قضاوت دیگران قرار بگیرید.
در اختلال فوبیای اجتماعی یا همان اضطراب اجتماعی ، ترس و اضطراب منجر به اجتناب از رابطه با دیگران می شود که این امرمی تواند زندگی شما را مختل کند. استرس شدید می تواند روی برنامه روزمره ، کار ، تحصیل و یا سایر فعالیتهای شما تأثیر بگذارد.
اگر چه اختلال اضطراب اجتماعی در واقع یک بیماری مزمن روانی است، اما یادگیری مهارت های مقابله ای درطی روان درمانی که توسط دکتر روانشناس خوب به همراه مصرف داروهای مناسب میتواند به شما کمک کند که اعتماد به نفس پیدا کرده و توانایی تعامل خود با دیگران را بهبود ببخشید.
علایم فوبی اجتماعی
احساس کمرویی یا ناراحتی در شرایط خاص لزوما نشانه اختلال فوبیای اجتماعی به ویژه در کودکان نمی باشد. سطح راحتی در موقعیت های اجتماعی بسته به ویژگی های شخصیتی و تجارب زندگی متفاوت است. برخی از افراد به طور طبیعی درونگرا می شوند و برخی دیگر بیشتر برونگرا و اجتماعی هستند.
برخلاف استرس های روزمره ، اختلال فوبیای اجتماعی شامل ترس ، اضطراب و اجتناب از برخورد با دیگران است موجب اختلال در برنامه روزمره ، کار ، تحصیل و یا سایر فعالیتهای فرد شود. اختلال اضطراب اجتماعی به طور معمول از اوایل تا اواسط نوجوانی آغاز می شود ، اگرچه گاهی ممکن است در کودکان خردسال یا بزرگسالان نیز شروع شود.
علائم عاطفی و رفتاری اضطراب اجتماعی
علائم و نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی می تواند شامل موارد زیر باشد (البته اگر به صورت مداوم بروز کنند):
- ترس از موقعیت هایی که ممکن است مورد قضاوت قرار بگیرید
- نگران خجالت کشیدن یا تحقیر کردن خود باشید
- ترس شدید از تعامل یا گفتگو با غریبه ها
- ترس از اینکه دیگران متوجه اضطراب شما شوند
- ترس از علائم جسمی که ممکن است باعث خجالت شما شود ، مانند سرخ شدن ، تعریق ، لرزیدن یا داشتن صدای لرزان
- اینکه از انجام کار یا صحبت با مردم از ترس خجالت اجتناب کنید
- اجتناب از موقعیت هایی که ممکن است در مرکز توجه باشید
- داشتن اضطراب از تصور یک فعالیت یا رویداد ترسناک
- تحمل یک وضعیت اجتماعی با ترس یا اضطراب شدید
- اینکه بعد از یک موقعیت اجتماعی وقت خود را صرف تجزیه و تحلیل عملکرد و شناسایی نقص در تعاملات خود کنید
- اینکه انتظار بدترین عواقب ممکن از یک تجربه منفی در طی یک موقعیت اجتماعی را داشته باشید
برای کودکان ، اضطراب در مورد تعامل با بزرگسالان یا همسالان ممکن است با گریه ، تغییر خلق و خوی ، چسبیدن به والدین یا امتناع از صحبت در موقعیت های اجتماعی نشان داده شود. نوع “عملکردی” اختلال اضطراب اجتماعی به گونه ای از این اضطراب گفتهمی شود که در آن شما تنها در حین صحبت کردن یا اجرا در ملاعام ترس و اضطراب شدیدی را تجربه کنید ، اما در سایر شرایط اجتماعی اینگونه نباشید.
علایم جسمی و فیزیکی اضطراب اجتماعی
با اختلال اضطراب اجتماعی گاهی اوقات می تواند همراه با علائم و نشانه های جسمی نیز باشد که می تواند شامل موارد زیر باشد:
- خجالت زدگی
- تپش قلب بالا
- لرزیدن
- تعریق
- درد معده یا حالت تهوع
- بروز مشکل درتنفس
- سرگیجه یا سبکی سر
- احساس اینکه ذهن شما خالی شده است
- انقباض و تنش عضلانی
همچنین این علایم می تواند شامل پرهیز از موقعیت های معمول اجتماعی نیز باشد که در اختلال فوبیای اجتماعی شایع است. تجارب معمول و روزمره ای که تحمل آن هنگام ابتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است دشوار باشد ، شامل مثال های زیر می شود:
- تعامل با افراد ناآشنا یا غریبه
- حضور در مهمانی ها یا اجتماعات اجتماعی
- رفتن به محل کار یا تحصیل
- شروع مکالمه
- برقراری ارتباط چشمی
- دوستیابی
- ورود به اتاقی که افراد از قبل در آن نشسته اند
- برگرداندن اقلام به فروشگاه
- غذا خوردن در مقابل دیگران
- استفاده از سرویس بهداشتی عمومی
باید توجه داشت که علائم اختلال اضطراب اجتماعی می تواند با گذشت زمان تغییر کند. برای مثال این علایم ممکن است در وماجه با استرس و یا انتظارات بالا از شما تشدید شوند. اگرچه اجتناب از موقعیت هایی که باعث ایجاد اضطراب می شوند ، می توانند در کوتاه مدت احساس بهتری در فرد ایجاد کنند، اما در صورت عدم درمان ، اضطراب شما در طولانی مدت ادامه خواهد یافت.
چه زمان باید به دکتر روانشناس مراجعه کرد
در صورتی که از موقعیت های عادی اجتماعی اجتناب می کنید و این موقعیت های معمولی باعث ایجاد ترس ، خجالت و یا پنیک در شما میشود حتما به پزشک یا متخصص بهداشت روان مراجعه کنید.
علل و عوامل اضطراب اجتماعی
مانند بسیاری دیگر از بیماری های روان ، اختلال اضطراب اجتماعی نیز به احتمال زیاد از تعامل پیچیده ی عوامل مختلف بیولوژیکی و محیطی ناشی می شود. دلایل احتمالی این اختلال می تواند شامل این موارد باشد:
- صفات موروثی: اختلالات اضطرابی معمولا در خانواده ها به وصورت وراثتی مشاهده می شود. با این حال ، کاملاً مشخص نیست که چه میزان از این امر ممکن است به دلیل ژنتیک و چه مقدار به دلیل رفتار آموخته شده باشد.
- ساختار مغز: ساختاری در مغز به نام آمیگدالا (uh-MIG-duh-luh) ممکن است در کنترل پاسخ ترس نقش داشته باشد. افرادی که آمیگدالای بیش فعال دارند ممکن است واکنش ترس بیشتری داشته و باعث افزایش اضطراب در موقعیت های اجتماعی شوند.
- محیط: اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است یک رفتار آموخته شده باشد یعنی برخی از افراد ممکن است پس از یک وضعیت ناخوشایند یا شرم آور اجتماعی به این بیماری مبتلا شوند. همچنین ، ممکن است ارتباطی بین اختلال فوبیای اجتماعی و والدینی وجود داشته باشد که یا رفتار اضطراب آمیز را در موقعیت های اجتماعی الگوسازی می کنند یا کنترل بیشتری دارند و از فرزندان خود بیش از حد محافظت می کنند.
فاکتور های افزایش خطر ابتلا به اختلال مذکور (ریسک فاکتور ها)
عوامل مختلفی می تواند خطر ابتلا به اختلال فوبیای اجتماعی را افزایش دهد ، از جمله:
- سابقه خانوادگی: اگر والدین یا خواهر و برادرهای بیولوژیکی شما به این بیماری مبتلا شوند ، احتمال آن زیاد است که شما نیز به اختلال اضطراب اجتماعی مبتلا شوید.
- تجربیات منفی: کودکانی که طعنه زدن ، زورگویی ، طرد شدن ، تمسخر یا تحقیر را تجربه می کنند ، ممکن است بیشتر در معرض اختلال اضطراب اجتماعی باشند. علاوه بر این ، سایر رویدادهای منفی در زندگی ، مانند درگیری خانوادگی ، ضربه یا سوء استفاده ، ممکن است موجب بروز اختلال اضطراب اجتماعی شوند.
- داشتن ظاهر یا شرایطی که جلب توجه کند: به عنوان مثال ، بدشکلی صورت ، لکنت زبان یا لرزش ناشی از بیماری پارکینسون می تواند احساس خودآگاهی را افزایش دهد و ممکن است در برخی افراد اختلال اضطراب اجتماعی ایجاد کند.
/پایان رپورتاژ آگهی/
