انسان‌های ماقبل تاریخ به ندرت ازدواج فامیلی می‌کرده‌اند

 بررسی های صورت گرفته توسط دانشمندان در موسسه ماکس پلانک آلمان بر روی بقایای دی‌ان‌ای انسان‌های متعلق به دوره ۴۵ هزار سال گذشته نشان می دهد که این افراد به ندرت با یکدیگر ازدواج فامیلی داشته‌اند.

در این تحقیق که با همکاری شماری از پژوهشگران دانشگاه شیکاگو آمریکا انجام شده است، دانشمندان پس از تجزیه و تحلیل ژنوم هزار و ۷۸۵ انسان ماقبل تاریخی متوجه شده‌اند که تنها ۳ درصد (معادل ۵۴ نفر) این افراد دی‌ان‌ای مشترک حاکی از ازدواج اجدادشان با بستگان نسبی درجه اول (نظیر عموزاده‌ها یا خاله‌زاده‌ها) دارند.

این عدد بسیار کمتر از تعداد ازدواج‌های فامیلی در جهان امروزی است که بیش از ۱۰ درصد کل ازدواج‌ها را شامل می‌شود.

بنابر این پژوهش مشخص شده کسانی که از والدینی با ازدواج فامیلی متولد شده‌اند عموما ۴۶۰۰ تا ۳۵۰۰ سال پیش در استپ پونتیک-کاسپین، دشت پهناوری از کرانه‌های شمالی دریای سیاه تا شرق دریای خزر و در واقع از غرب اوکراین امروزی تا غرب قزاقستان کنونی امتداد دارد، زندگی می‌کرده‌اند.

دانشمندان برای پی بردن به نسبت خانوادگی انسان‌های ماقبل تاریخ مشخصه موسوم به آر‌.او.اچ (ROH) طولانی ، یا همان «نقشه‌یابی ژنتیکی هموزیگوسیتی»، استفاده می‌کنند که نشان می‌دهد آیا والدین خویشاوند بوده‌اند یا نه.

دانشمندان برای پی بردن به نحوه رابطه میان افراد، یک ابزار محاسباتی جدید برای غربالگری دی‌ان‌ای‌های باستانی طراحی کردند. این روش از روی بررسی زنجیره توارث مشخص می‌کند اجداد چقدر به لحاظ فامیلی با یکدیگر نزدیک بوده‌اند.

از آن‌جا که کیفیت دی‌ان‌ای‌های به دست آمده از استخوان‌های انسان‌های ماقبل تاریخی ضعیف است، محققان با تکنیک جدید و با استفاده از کیفیت بالای دی‌ان‌ای‌های نسل‌های بعدی نقاط مفقود ژنوم‌ها را بازسازی و پر می‌کنند.

غربالگری موثرتر با استفاده از تکنیک جدید

روش جدید علاوه بر شناسایی روابط خویشاوندان نزدیک، به محققان اجازه می‌دهد تا ارتباطات پیش‌زمینه‌ای در جوامع را نیز مطالعه کنند.

پژوهشگران می‌گویند افزایش جمعیت جوامع باستانی و پدیده شهرنشینی که با انقلاب کشاورزی در ۱۰ هزار سال پیش همراه بود باعث تنوع رابطه‌ها و زوال بیشتر ازدواج‌های فامیلی شده است. چرا که این ازدواج‌ها پیش از آن اکثرا در جوامع کوچک با افراد محدود و بین نزدیکان رواج داشته است.

نتایج تحقیق تازه در نشریه علمی «ارتباطات نیچر» منتشر شده است.