کاغذ سنتی کره ای (هانجی)

کاغذ کره ای یا هانجی نام کاغذ دست ساز سنتی متعلق به شبه جزیره کره می باشد. هانجی از قسمت داخلی پوست درخت توت کاغذی ساخته می شود. این درخت بومی کره بوده و در کوهپایه های صخره ای آن به خوبی رشد می کند. درخت توت کاغذی در کره با نام داک شناخته می شود. ترکیب کمکی حیاتی برای تشکیل هانجی آب چسبنده ای است که از ریشه های گل ختمی تاپیوکا جریان می یابد.  این ماده باعث معلق شدن الیاف های منفرد در آب می گردد.

هانجی سنتی به شکل ورقه های لایه ای و با استفاده از روش ویدال (فن ترکیب یک صفحه) ساخته می شد که امکان رگه های چند جهته را فراهم می کرد. همچنین فرآیندهای ایجاد هانجی دوچیم را نیز به کار می بندد. دوچیم روش کوبیدن صفحات پرداخت شده برای فشرده سازی الیاف ها و کاهش جریان یافتن مرکب است.

تاریخ:

باستان:

کاغذ سازی در کره مدت کوتاهی بعد از تولد آن در چین آغاز شد. در ابتدا آن به سختی از کنف و ضایعات الیاف گیاه (ماجی در کره ای) ساخته می شد، هانجی تا جایی توسعه یافت که به عنوان با کیفیت ترین کاغذ موجود در شرق آسیا به شهرت رسید. گمان می رود که خواستگاه آن در کره به زمانی در حد فاصل بین قرن سوم و اواخر قرن ششم میلادی باز می گردد. در سال ۱۹۳۱، تکه ای از هانجی در یک حفاری باستان شناسی در مقبره ای از دوران للانگ (۱۰۸ قبل از میلاد – ۳۱۳ بعد از میلاد) کشف شد.

در خلال دوران سه پادشاهی (۵۷ قبل از میلاد – ۶۶۸ بعد از میلاد)، هر پادشاهی از کاغذ برای ثبت تاریخ رسمی خود بهره می برد. راهب بودایی دامجینگ که گوگوریو او را به ژاپن معرفی کرد، توانست روش تولید کاغذ و مرکب را ایجاد کند. قدیمی ترین چاپ بلوک چوبی باقی مانده جهان دارانی سوترا بودایی می باشد که سوترا دارانی نور خالص نامیده می شود. آن که به عنوان گنج ملی شماره ۱۲۶ ثبت شده است، در حدود سال ۷۰۴ بر روی هانجی چاپ گشته و هنوز در شرایط خوبی به سر می برد. در روی آن نام سازنده کاغذ به چشم می خورد. صنایع کاغذی مثل بادبادک ها و دیگر موارد لوازم خانگی در دوران سه پادشاهی پیشرفت کرده و به موازات افزایش تولید هانجی به شکوفایی خویش ادامه دادند. پادشاهی شیلا (یکی از سه پادشاهی) صنعت کاغذ را عمیقا در فرهنگ کره ای وارد نموده و آن را به جای هانجی، گه ریمجی نامید.

دوران گوریو:

در دوران گوریو (۱۳۹۲-۹۱۸) که افزایش در کیفیت و استفاده از هانجی در پیوستگی با چاپ دیده می شد، دوران طلایی هانجی به اوج خود رسید. از کاغذ برای ایجاد پول، متون بودایی، و کتاب های تاریخی و پزشکی استفاده می شد. دولت پرورش داک و تولید کاغذ را مورد تشویق قرار داده و در قرن دوازدهم میلادی داک در سراسر کشور کشت شد. هانجی که غالبا گوریوجی نامیده می شد، در آسیا به خاطر استحکام و درخشندگی خود به شهرت رسیده و به کالای تجاری وزینی با چین تبدیل شد.

بخصوص سلسله مغولی یوان (قرن سیزدهم – قرن چهاردهم میلادی) برای چاپ متون بودایی خود به هانجی علاقمند بود. درست مثل کاری که کره ای ها با سرامیک های سلادون انجام دادند، آنها از معلمان خود در این مورد نیز پیشی گرفتند.

دودمان گوریو به خاطر دو واقعه برجسته بزرگ در تاریخ کاغذ و چاپ کره مشهور است. یکی از آنها کنده کاری تریپیتاکا کوریانا بر روی بیش از هشتاد هزار بلوک چوبی می باشد که دارای هیچ خطایی نبوده و همچنان در مامن اصلی خود در هه اینسا (معبدی بودایی در گیونگ سنگ نام) موجود است. این مجموعه دو بار کنده کاری شده بود. به علت تخریب آن به علت تهاجمات مغول ها در سال ۱۲۳۲، ویرایش نهایی در سال ۱۲۵۱ تکمیل گردید. دومین دستاورد چاپ جیکجی (راهنمایی برای دانشجویان بودایی) در سال ۱۳۷۷ بود. این اقدام باعث به وجود آمدن قدیمی ترین کتاب چاپ شده موجود جهان با استفاده از حروف چاپی فلزی قابل حرکت شد. این کتاب که بر روی هانجی چاپ شده بود، امروزه در کتابخانه ملی فرانسه قرار داشته و اثبات وجود حروف فلزی قابل حرکت قبل از زمان گوتنبرگ را به معرض نمایش می گذارد.

دوران چوسون:

آغاز دودمان چوسون (۱۹۱۰-۱۳۹۲) امتداد شکوفایی صنعت هانجی را به عنوان کاغذی که از طریق کتب، اثاثیه خانه، و وسایل پر طرفداری چون بادبزن ها و کیسه های تنباکو به زندگی روزمره کره ای ها رخنه کرده بود، به خود دید. از آغاز دوران چوسون در تلاشی برای ترویج ریاضت، گل های مصنوعی که سابقا از موم و ابریشم درست می شدند، جای خود را به گونه های کاغذی دادند. همچنین بعدها گل های کاغذی در مراسمات و جشنواره های بودایی جایگزین گونه های دیگر شدند.

در سلسله چوسون (از قرن پانزدهم میلادی)، چنان تقاضایی برای هانجی وجود داشت که سجونگ کبیر (حکومت:۱۴۱۸-۱۴۵۰ بعد از میلادی) اجازه استفاده از سایر مواد گیاهی مخصوصا بامبو را در ساخت آن صادر کرد. این کاغذ در کارگاه های مخصوصی در پایتخت و پنج پایتخت منطقه ای ساخته می شد. هانجی که برای مصرف دولتی تولید می گشت، به سرپرستی یک نمایندگی دولتی به نام چونچو چانگ به انجام می رسید.

گوناگونی های هانجی مثل کاغذ رنگی، و کاغذ ساخته شده از الیاف های ترکیبی به مانند چوب درخت کاج، پوشال برنج، و بامبو، رایج شدند. علت این موضوع تا حدی به نیاز برای پیدا کردن مواد جدیدی به جز داک به خاطر تقاضای شدید برای تولید کتب بر می گشت. دولت یک نمایندگی مدیریتی مختص تولید کاغذ ایجاد کرد و همچنین سربازان را به زره کاغذی که ضد آب و عایق خوبی بود و در برابر تیرها و شمشیرها از بدن محافظت می نمود، مجهز ساخت. هانجی روغنی از حدود سال ۱۴۵۰ برای ساخت گلخانه ها استفاده می شد، زیرا کاغذ ساخته شده از مواد طبیعی می توانست دما، رطوبت، و نور را به طور موثری کنترل کند. اما دولت چوسون راهبان بودایی را تحت فشار قرار داد تا تولید هانجی خود را که از قرن پانزدهم میلادی صرف ایجاد کتب مقدس بودایی می کردند افزایش دهند.

به عنوان ضربه ای نهایی به هانجی، روش های غربی تولید انبوه کاغذ در سال ۱۸۸۴ معرفی شدند.

بعد از آزادی:

در دهه ۱۹۷۰ میلادی، جنبش دهکده جدید که با هدف نوین سازی پر شتاب کره ایجاد گشته بود، باعث از بین رفتن بیشتر صنعت هانجی شد زیرا آن منازل حصیری – کاهگلی سنتی را که از هانجی برای پوشاندن کف ها، دیوارها، سقف ها، پنجره ها، و درب ها بهره می برد، ریشه کن کرد. بزرگترین تهدید اخیر برای صنعت کاغذ کره ای پیدایش کاغذهای ارزان ساخت چین می باشد، در جایی که هزینه های نیروی کار و بالاسری به طرز چشمگیری از کره کمتر است.

تا سال ۲۰۰۹، ۲۶ کارخانه هانجی در کره جنوبی دایر بودند. آنها هانجی را برای هنرمندان، خوش نویسان، محافظه کاران، معابد، و مردم عامی می سازند.

فرآیندهای ساخت:

مواد اولیه:

دو ماده ای که عمدتا در زمان ساختن هانجی استفاده می شود عبارتند از: توت کاغذی ( که درخت داک نامیده می شود) و گل بامیه. بیش از ۶ مرحله از فرآیندهای ساخت در ارتباط با آماده سازی و اصلاح این دو ماده وجود دارد.

توت کاغذی کیاهی است که عموما در آسیا و در کوهپایه های کوهستان هایی که نور خورشید زیادی می گیرند رشد می کند و به ارتفاع رشد حدودا ۳ متری می رسد. مردم در تاریخ کره از الیاف های این درخت ها برای درست کردن لباس بهره می بردند، و آنها در خلال سلسله گوریو شروع به استفاده از آن به عنوان منبعی برای ساخت کاغذ کردند. سلسله چوسون که متعاقب گوریو آمد، به مردم توصیه کرد تا درختان توت بیشتری از این نوع را رشد دهند.

رشد گل بامیه اغلب در ماه اکتبر متوقف می شود. ریشه آنها محتوی یک ماده مخاطی لزج (که داک پول نامیده می شود) است که به کاغذ کمک می کند تا تمامیت خود را حفظ کرده و به پوست درخت لزجت می بخشد.

هانجی بر خلاف کاغذهای متداول دارای رگه های چند جهته می باشد. این رگه ها یا کوتاه رگه (که در آن الیاف ها به صورت افقی قرار دارند) هستند و یا بلند رگه (که در آن الیاف ها عمودی می باشند).

فرآیندها:

مردم می گویند که تکمیل یک ورق هانجی نیاز به ۹۹ بار لمس توسط سازنده و یک لمس نهایی توسط استفاده کننده آن دارد. آب سرد و زلال به دست آمده از طبیعت در زمستان به سفتی الیاف ها می افزاید، باعث ممانعت از تکثیر ریز جاندارهایی مثل باکتری ها می شود، و به چسب داکپول کمک می کند تا کاغذ را صاف تر و درخشنده تر کند.

کره ای های باستان اغلب ساختن هانجی را در زمستان شروع می کردند، زیرا ماده مخاطی ترشح شده از گیاه بامیه به علت گرمای تابستان به راحتی جاری می شود. کره ای های باستان بر این باور بودند که انتخاب یک روز مناسب با آب و هوای مناسب برای شروع تولید هانجی مهم است و اغلب به منظور آرزوی شرایطی مطلوب و فرآیندی روان، مراسمات مذهبی خاصی برگزار می نمودند.

فرآیند ساخت هانجی بسته به اجزایی که هانجی ساز انتخاب می کند و روش هایی ترکیب ورق که آنها برای ایجاد محصول نهایی برمی گزینند متفاوت است. اما سنتی ترین و پایه ای ترین فرآیند ساخت مطابق هشت مرحله زیر است:

۱-سازندگان هانجی پوست های قوی و تمیز درختان توت را جمع آوری می کنند.

۲- پوست درخت کنده و خشک می شود. نتیجه کار هیوکپی نام دارد. هوکپی به مدت حداقل ده ساعت در آب جاری نگه داری می شود. این کار فرآیند کنده شدن پوست درخت را آسان می کند. با این عمل هیوکپی به بکپی تبدیل می شود.

۳- ساقه های لوبیا یا گندم سیاه سوزانده شده و خاکستر آنها به منظور جوشاندن بکپی به مدت چهار تا پنج ساعت در آب قرار داده می شود.

۴- بکپی شسته می شود تا هرگونه پوست درخت و خاک باقی مانده حذف شود.

۵- بکپی پوست کنده و تمیز شده بر روی یک سطح سنگی تخت (گوهه) قرار داده و به مدت حدود یک ساعت کوبیده می شود.

۶- ماده لزج گیاه بامیه (داکپول) بر پوست درخت اعمال می شود. این کار به کاغذ کمک می کند تا به مدت طولانی یکپارچه بماند، و محتوی هیچگونه ماده شیمیایی مضری هم نیست.

۷- سپس صفحاتی از مخلوط به دست آمده درست می شوند، در حالیکه داکپول بیشتری بر روی صفحه جاری می گردد. آن با چماق چوبی و دراز هم زده شده و سازندگان آن را  پول ته جیل می نامند. ماده نهایی بر روی محیط تختی از جنس بامبو در جایی که سطح  صاف و هموار می شود، قرار می گیرد. این مرحله از فرآیند جایی است که مهارت صنعتگر به درستی افشا می شود زیرا آن مستلزم سال ها تجربه و ممارست برای رسیدن به یک هانجی خوب، تخمین ضخامت، بافت و کیفیت کلی آن است. روش های بسیاری از این مرحله از فرآیند مثل هولیم، گادوم، وی بال، و جانگ پان وجود دارد که محصول هرکدام گونه هایی کمی متفاوت از هانجی را بدست می دهند. روش های سنتی ایجاد ورق با روش امروزی که از دستگاه برای هموار ساختن آن بهره می برد تفاوت دارند.

۸- حال یک برگه از هانجی که بین تخته سنگ های سنگین برای خشک شدن فشرده شده و در یک اتاق گرم قرار گرفته است، آماده می باشد. آنها برگه ها را در نزدیکی آتش خشک نمی کنند زیرا خشک کردن تدریجی آنان با یک هوای گرم باعث می شود که کاغذ سخت تر و مستحکم تر شود.

فرآیند کلی ساخت هانجی بسیار دشوار است. شخص باید کل زندگی خویش را برای ایجاد هانجی صرف کند و سازندگان سنتی هانجی می گویند: ” من اجازه نخواهم داد تا پسرم یک کانتر کار (فردی که الیاف ها را در عرض یک صفحه بامبو می کشد) شود، حتی اگر خودم به موقعیت بدترین رانده شوم.”  ممارستی به درازای یک عمر برای ایجاد یک هانجی عالی نیاز است و این دلیلی می باشد که می توان برای چرایی دارا بودن ارزش فرهنگی بزرگ هانجی در کره برشمرد. امروزه مردم از فنون مختلفی برای بهبود فرآیند استفاده می کنند. به عنوان مثال، سازندگان هانجی از ظرف استوانه شکل گرما دیده ای از جنس فولاد ضد زنگ بهره می برند تا هر بخش کاغذ را نورد کنند. این روشی است که آنها برای خشک کردن هم طراز کاغذ استفاده می کنند که از چگونگی خشک کردن کاغذ توسط هانجی سازان سنتی بر روی کف گرم یک اتاق اتخاذ شده است.

مشخصات هانجی:

استحکام:

هانجی در میان آسیایی ها کاغذ بسیار قابل اطمینانی است و آن به خاطر استحکامش مشهور می باشد. حقیقت این است که سایر کاغذهای چاپ شده تاریخی بایست در محفظه های مخصوصی نگهداری شوند، در حالیکه کاغذهای هانجی که همچنان می توانند در موزه به نمایش گذاشته شوند این حقیقت را ثابت می کنند. قدیمی ترین متن نوشته شده روی هانجی حال در کره وجود داشته و موگ گوجونگ وانگ نام دارد. این متن بعد از گذشت هشتصد سال همچنان دارای شرایط مطلوبی می باشد.

تهویه/ کنترل دما:

هانجی تهویه گر خوبی است ولی در عین حال دمای داخل اتاق را نیز گرم نگه می دارد. کره ای های سنتی درب های چوبی خود را با هانجی می پوشاندند زیرا آن در تابستان خانه را خنک و در زمستان اتاق ها را گرم نگه می دارد.

زمانی که هوا مرطوب است، کاغذ استفاده شده در ساخت در و پنجره ها رطوبت را جذب می کند و زمانی که هوا خشک می شود، کاغذ مورد نظر رطوبت را آزاد می کند. بنابراین هانجی در نظر عوام به عنوان ” کاغذ زندگی ” یا ” کاغذ تنفسی ” شناخته می شود.

ضد آب:

در مارس سال ۲۰۰۶، یک فستیوال فانوس در شهر پاریس فرانسه برگزار شد. فانوس هایی با اندازه و رنگ های مختلف در پارک بولوگن روشن شده بودند. مدت کوتاهی بعد از شروع جشنواره، یک باران ناگهانی شروع به باریدن گرفته و مردم وحشت زده گشتند. آنها نگران بودند که تمامی فانوس ها خاموش خواهند شد. اما فانوس ساخته شده با هانجی سنتی خاموش نشد. آن به آب باران اجازه عبور نداد و از شعله های شمع داخل فانوس محافظت کرد. این مورد به عنوان یکی از مزایای بیشمار هانجی ترسیم می شود.

اصول علمی:

پوست درختان توت حاوی لیگنین و نیم سلولز است که در استحکام هانجی سهیم می باشند. کاغذهای عادی که مردم عمدتا استفاده می کنند، سطح ph در بازه ۵.۵-۴ دارد. سطح خنثایی که برای بشر مضر نیست ph7 می باشد، و این بدین معنی است که این کاغذها اسیدی هستند. اگر کاغذها سطح ph کمتری (بیشتر اسیدی) داشته باشند، آنها در عرض صد سال به طور کامل تجزیه می گردند. اما هانجی از گیاه بامیه که سطح ph7 دارد بهره می برد و در نتیجه به آسانی تجزیه نمی گردد.

استفاده از هانجی:

استفاده های باستانی:

از زمانی که کاغذ برای اولین بار در کره باستان به مردم عادی معرفی گردید، بهره برداری از آن در روش های گوناگون و منحصر به فردی انطباق پیدا کرد. از هانجی برای کمک به مردم در زندگی روزمره شان استفاده می شد. آنها چهارچوب درهای خود را با هانجی پوشانده و دمای اتاق را کنترل می کردند. مردمی با طبقه اجتماعی بالا که یانگبان نامیده می شدند، اسناد مختلفی را بر روی هانجی ثبت می نمودند. این یکی از دلایل اصلی است که نشان می دهد چرا اسناد باستانی کره ای به خوبی باقی مانده است. سلسله های چینی تنها از هانجی برای ثبت دستاوردهای امپراطور خود استفاده می کردند. آن یکی از تولیدات صادراتی اصلی بود که سلسله های کره ای در تجارت بهره می بردند. دیگر استفاده منحصر به فرد هانجی این است که مردم زره ها را از هانجی می ساختند. با وجود اینکه هانجی تنها یک کاغذ است، اما آن بسیار سخت و با دوام می باشد. آن ضد آب بوده و به آسانی پاره نمی شود. مدرکی در کره وجود دارد که می گوید مردم با هانجی زره و لباس درست می کردند و آنها را جیگاپ می نامیدند.

هنر هانجی و گونه های صنعتی:

دو دسته هنر هانجی وجود دارد: دو بعدی و سه بعدی. هنر دو بعدی هانجی  از کاغذ با رنگ های گوناگون برای ایجاد تصویری در یک گونه مشابه با یک نقاشی استفاده می کند. اما خود کاغذ تا شده و مچاله می گردد تا تصویری برخواسته از کاغذی که به آن پیوسته است تشکیل گردد. مردم اشکال مختلفی با هانجی می سازند و آن را به منظور نمایش بر روی دیوارهای خود شکل می دهند. هنر هانجی سه بعدی شبیه کاغذ مچاله شده می باشد که در آن می توان اشیای مجسمه سازی را که می توانند بدون تکیه گاه بایستند ساخت. گونه های صنعتی هانجی سنتی شامل جیهو، جیدو، و جیسیونگ هستند. جیهو روشی است که از تکه های هانجی غوطه ور در آب استفاده کرده و سپس با افزودن به چسب، خمیرهای رسی مانندی درست می شود که می توان کاسه های سرپوشیده ای را قالب گرفت. جیدو مهارت چسباندن لایه های بسیار هانجی بر یک چهارچوب پیش ساخته است که می توان از طریق آن سبدها و صندوق های حاشیه دوزی شده را ساخت. کره ای های باستان معمولا اشیای حاشیه دوزی شده خود را در جعبه های کوچکی که با هانجی رنگارنگ تزئین می شد می گذاشتند. جیسیونگ روش به هم پیوستن و بافتن رشته های هانجی برای ساختن دایره گسترده ای از لوازم خانگی مثل سینی ها، سبدها، حصیرها، تیردان ها، کفش ها، طشت ها، و لگن ها است. گذشته از این موارد، هانجی به شکل گل های مختلفی درآورده می شد تا در تزئین معابد بودایی مورد استفاده قرار گیرند.

در ویژگی معمول معماری کره ای که با نام اوندل نیز شناخته می شود، از کاغذ برای پوشاندن سنگ های کف استفاده می شد. اوندل یک سیستم گرمایش از کف سننتی بود.

از عروسک تا بلندگو: امکان سازی های بی نهایت هانجی:

به جز ویژگی های کاربردی بسیار آن، هانجی دربردارنده یک زیبایی سنتی کره ای با رنگ ها و بافت های مقهور کننده آن است. حال هانجی برپایه این ویژگی ها  در گونه های مختلفی از مصنوعات هنری دست ساز استفاده می شود. عروسک توت یکی از این نمونه ها است. عروسک ها زیبایی شناختی خاص کره ای را با حالات مشخصه طنز آلود و بافت های روستایی آنها و نیز رنگ های صامت آنان مجسم می کنند، که در درون هانجی رنگ آمیزی شده آشکار شده است.

بر خلاف کاغذهای خمیری مصنوع ساز، هانجی در برگیرنده الیاف های گیاهی است که برای بدن مضر نمی باشد. همچنین هانجی از لحاظ طبیعت دوستی نیز بدون ایراد است زیرا آن از خمیر مایه های غیر چوبی بهره می برد. به دلیل اینکه هانجی به بدن صدمه نمی رساند، آن می تواند به صورت بالقوه ای جایگزین بسیاری از تولیدات شیمایی مثل دستمال سفره، لباس های یکبار مصرف، ماسک ها و پوشک های یکبار مصرف شود که در تضاد مستقیم با پوست بشر هستند، و میتواند در ساخت مواد پرداختی مثل کاغذ دیواری و پوشش کف نیز استفاده گردد. الیاف های هانجی دارای قابلیت حذف موثر مواد مضره و عوامل آنتی باکتریال هستند. مطالعات نشان می دهند که صافی سیگارهای بر پایه هانجی برای حذف نیکوتین، دوده و کربن مونوکسید، هشت درصد بهتر از صافی های موجود در بازار عمل می کنند. بعلاوه، هانجی قابلیت دفع تا ۹۹ درصد از امواج الکترومغناطیس که از وسایل الکترونیکی مثل کامپیوترها ساطع می شوند را دارا می باشد.

اخیرا قابلیت شگفت انگیز هانجی در فرا گرد ارتعاشات  با بکار بستن آن در بلندگوها توجه مجددی را به خود جلب کرده است. گمان می رود که بلندگوی چهار کاناله با نواهای بلند، متوسط و پائین و عملکردهایی با صداهای کوتاه و گرفته، به عنوان بلندگوی ایده آل در نظر گرفته می شود. تنها گونه بهتر ” بلندگوی رویا ” نامیده می شود که تمامی چهار کانال را با یک ورق مجزا شکل می دهد. پیشتر علاقمندان به موسیقی بر این باور بودند که این نوع بلندگو تنها در فرضیه می تواند وجود داشته باشد. اما بلندگوهای هانجی چیز دیگری را ثابت کردند و به طرز بی نظیری با یک ورق هانجی صداهای چهار کاناله را تولید نمودند. این نتیجه قابلیت جذب بی نظیر و چگالی بالای هانجی است. کاربردهای هانجی عملا بی نهایت می باشد و این دلیلی است که آن در بسیاری از قالب های جدید مورد پذیرش قرار می گیرد.

در این نوع بلندگوها هانجی با یون مثبت باردار و سپس به یک الکترود متصل می شود. به دلیل اینکه دو نیروی مخالف الکترونیکی دیافراگم هانجی را کشیده و فشار می دهند، صدا بالا و پائین شده و قوی تر و ضعیف تر می گردد. هانجی قابلیت تحویل لطیف ترین ارتعاشات را دارد و به همین خاطر است که صدای ساطع شده از آن عمیق تر و تمیزتر از یک بلندگوی استاندارد می باشد.

دیگر مواردی که از کاغذ ساخته می شوند عبارتند از: پول های کاغذی، نقاشی ها، پرده های قابل حرکت (که از ۲ تا ۱۲ قاب در یک چهارچوب چوبی ساخته می شد)، پوشش های فانوس، جعبه های کوچک، گل های مصنوعی، اثاث خانه (که رشته های کاغذ به همدیگر پیچیده، بافته شده و سپس لاک الکلی می گردد)، کلاه های بارانی مخروطی شکل (که با چرب سازی کاغذ ضد آب می شوند) و چترها. تمامی این موارد می تواند با خطاطی، نقاشی، گلدوزی و لاک الکل تزئین گردد. بادبادک ها در فرهنگی که پرواز بادبادک ورزشی جدی برای جوان ترها و بزرگسالان بود، از کاغذ بسط داده شده بر روی یک چهارچوب بامبویی درست می شد. سرانجام، حتی زره ها نیز با استفاده از لایه های بسیار فشرده شده ورقه های کاغذ به مرحله ساخت می رسید. با تمامی این استفاده ها، جای تعجب نیست که کاغذ از قرن دهم میلادی به گونه ای اساسی از خراج های دولتی (کونگ) بدل گشت.

و در پایان….

به نظر می رسد که ظاهر ظریف و لطیفش با استحکام بی نظیر آن، به خوبی هویت کره ای ها را که در عین مهربانی پشتکار قوی دارند به تصویر می کشد.

کاوش راه هایی که کره ای ها هانجی را تولید و استفاده می کردند، بیشتر از هر متن تاریخی به ما در مورد این کشور و رسوم آن می آموزد.