هوم بابا
غولی مخوف و کهنسال و مخلوق شمش، خدای خورشید بود. خومبه به نگهبان جنگل سدر خدایان بود و به علت گناهان فراوان به دستور شمش و به دست گیل گمش و انکیدو کشته شد.
کهن ترین دبیره عیلامی که پیش عیلامی نام گرفته ، نخستین بار به سال ۳۱۰۰ ق.م در شهر شوش ، پایتخت عیلامیان ، درجنوب غرب ایران بکار گرفته شد. گویا دبیره پیش عیلامی از خط میخی سومری یا دبیره باستانی سومری گسترش یافته باشد . دبیره پیش عیلامی دارای ۱۰۰۰ نشانه است وبنظر می رسد که باید بخشی از آن واژه نگار باشد . این دبیره هنوز رمز گشایی نشده است وزبانی را که نمایش می دهد ، هنوز ناشناخته است . مورخان ازبعضی پادشاهان عیلام همانند پادشاهه ومبابا و پادشاه هومبان شور نام برده اند
در حماسهٔ گیل گمش، خومبه به موجودی هراسناک است و خدایان او را چنین آفریده‌اند تا آدمیان را از نزدیک شدن به جنگل سدر خدایان بترساند.خومبه به موجودی با پنجه‌هایی مثل شیر، پاهایی با چنگال‌های کرکس، شاخ‌های گاو نر و تنی پوشیده از فلس‌های مفرغ توصیف می‌شود که در انتهای دمش سر ماری است و تیر و نیزه بر فلس‌های مفرغی اش کارگر نیست.
انکیدو، خومبه به را چنین توصیف می‌کند:
«خومبه به فریادش غریو طوفان بزرگ است، دهانش آتش است و دَمش مرگ.»
«او زورمندی سخت است، هیچ‌گاه نمی‌خسبد. خومبه به را ور خدا زورمندی بخشیده‌است و ادد غریو تندروارش، انلیل اش هفت خوف موهبت فرموده تا از دست ناخوردگی جنگل سدر بنان اش خاطر آسوده باشد.»
