راز استون هنج
امروز دایره سنگی استون هنج، قطعه ای است که بیانگر مهندسی نوسنگی است اما نخستینی اثر تاریخی در استون هنج، حصار خاکریزی شده مدوری بود که حدود ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح با ابزارهایی که از شاخ گوزن کنده شده بودند، ساخته شده است.
برخی معتقدند که این ۵۶ کنده یا مسندهای سنگی که در داخل گودالی بنا شده اند، مکانی برای مراسم مرده سوزی بوده اند. امروزه می دانیم که حدودا ۲۵۰۰ سال پیش از میلاد، این اثر تاریخی سنگی از سنگ های سارسن و سنگ های کوچک تری به نام «سنگ کبود» ساخته شده است.
در طول قرن ها این سوال برای دانشمندان و باستان شناسان مطرح بود که چگونه سنگ هایی این چنین بزرگ قبل از این که چرخ اختراع شود، به منطقه سالزبری (که استون هنج در آن واقع است)، منتقل شدند. سنگ های سارسن که وزن بزرگ ترین آنها به ۳۰ تن می رسد، ماسه سنگی بودند و تصور می شود که آنها را از «ماربور داونز» (Marlborough Downs) که با استون هنج ۳۲ کیلومتر فاصله دارد به آنجا آورده اند اما احتمالا سنگ های کبود کوچک تر را از جنوب غربی ولز که ۲۴۲ کیلومتر فاصله دارد آورده باشند.
شاید اصلی ترین دلیل ساخت استون هنج همین باشد اما با تاریخ نگاری کربن رادیواکتیو بقایای حیوانات که در نزدیکی این مکان باقی مانده، آشکار می شود که خوک ها را در ماه دسامبر یا ژانویه هر سال در آنجا قربانی می کردند. با این کشف، گمان انجام تشریفات مذهبی در هنگام آمدن زمستان هم پررنگ می شود.
هدف از ساخت این مکان هنوز مشخص نشده است. برخی آنجا را مکانی می دانند که مرلین جادوگر روی یکی از بلندترین سنگ ها می نشسته است. در سال ۱۶۶۳ والتر چارلتون، فیزیکدان مدعی شد که استون هنج را دانمارکی ها در اوایل قرون وسطی ساخته اند. ضمن این که جان اوبری، فیلسوف و نویسنده ای که روی آثار تاریخی در حدود سال ۱۶۴۰ تحقیق می کرد، معتقد بود که استون هنج معبدی بوده که برای کاهن ها ساخته شده و احتمالا به عنوان کانونی برای شفا دادن و زیارت بیماران عصر نوسنگی محسوب می شده است.
بررسی ها و حفاری های انجام شده در استون هنج، فعالیت بشر را در این مکان نشان داده است. به راستی فعالیت انسان در مکان ماقبل تاریخی این چنینی که سنگ های آن متعلق به ۴۵۰۰ سال و زغال چوب های آن متعلق به ۷۰۰۰ سال قبل از میلاد بوده، اعجاب انگیز است. شاید این مکان جایی برای تدفین مقامات بلندمرتبه بوده که با استفاده از سنگ های بزرگ به عنوان سگ قبر، گورهای آنها نشانه گذاری می شده است.
