مراسمات عبادى هندوها

مراسم عبادى هندو؛

((مراسم عبادى دین هندو عبارت است از تکریم خدایان و انجام فرایض ‍ به افتخار آنان ، مراقبت مجسمه هاى خدایان و حیوانات مقدس ، تغسیل در شطوط (شطها) مقدس و اقدام به زیارت معابد در بنارس …))
مرکز مذهبى هند.؛ ((مرکز دینى در هندوستان ، شهر بنارس است … این شهر با زائرین و مرتاضان و گاو، و میمون مقدس و دو هزار معبد و چندین معبد و چندین پرستشگاه و پانصد هزار مجسمه خدایان و حمام هاى مقدس و انبار مخصوص سوزاندن اجساد که دارد، بزرگترین نمایشگاه جهان بشمار مى رود.))
تقدیس و پرستش گاو؛ (( ((گاو)) در هند حیوان مقدسى است … در هند ((گاو)) به صورت ((توتم )) بوده است و امروز به صورت حیوانى مقدس است که گوشتش را نمى خورند، چون خوردن گوشت ((توتم )) بر پیروانش حرام است ، که ((توئم ))تجلى گاه روح جد بزرگ است … در هند نیز پرستش مار وجود داشته است که ((توتم )) هند نیز بوده است . ((میمون )) هم ((توتم )) بوده است و مورد پرستش . حتى معابدى براى پرستش ((آلات تناسلى )) هم وجود دارد که در همین کتاب آمده است .))

روحانیون ؛

((برهمنان نیرومندترین طبقه هند را تشکیل مى دهند و معتقدند که از دوره جادوگرى و دوره توتمیسم ، این ها که رابطه انسانها و ارواح و نیروهاى پنهان و غیبى بوده اند، طبقه مشخصى هستند. آنان تکنیک و فنى دارند که در انحصار خود انهاست و بعد مقامشان به ارث مى رسد. بزرگترین کار برهمنان ، قربانى کردن براى خدایان و ارواح نیاکان است که با قربانى کردن نه تنها نظر خدایان جلب مى شود، بلکه خداوند و خداوندان که گرسنه اند، گوشت و خون مى خواهند و به قربانى محتاج اند.

تنها نیایش قربانى کننده نیست که مورد توجه خداوند و خداوندان است ، بلکه نفس قربانى کردن ، نیاز دائمى کردن ، نیاز دائمى روح جهان و خدایان (که جهان را اداره مى کنند) است ، چنان که اجداد ما نیز نیازمند ((نذر))اند. خوب دقت کنید که این مساءله چگونه در زوایاى پنهان روح مذهبى ابتدائى و حتى مذاهب بسیار پیش رفته وجود دارد (در روح مذهبى افراد، نه در خود این مذاهب ) و عملى که در ابتدا، مراسم بسیار ساده اى است ) آن چنان که پدر خانواده مى تواند خودش (آن را) انجام دهد)

چون به انحصار طبقه اى خاص در مى آید، این کار ساده و احساسى و عاطفى که مجموعه اى از اعمال و مناسک بسیار روشن است ، و به جدول لگاریتمى تبدیل مى شود که جز انها (روحانیون ) هیچ کس سر در نمى آورد، و خود به خود آنها باید این عمل را تعهد کند، چرا که امکان ندارد کسى دیگر (آن را) انجام دهد.)) و این فلسفه پیدایش طبقه روحانیت در کلیه مذاهب جهان از آغاز تا انجام بوده و مى باشد. طبقه اى که در ذات برخى مذاهب مترقى و پیشرفته اصلا وجود ندارد. ((چرا چنین است که اعمال مذهبى را تنها برهمنان مى توانند انجام دهند و بر غیر برهمن حرام است ؟ چرا جادوگرى تسخیر ارواح ، نذر و نیاز براى خدایان و برگزارى نمازهاى جمعى و نیایشهاى دسته جمعى ، همه در انحصار برهمن است ؟

زیرا فقط و فقط برهمن است که داراى نیروى مرموز ((شورینگا)) است . شورینگا روح مقدس و استعداد خاص ماوراء انسانى است که فقط در برهمن است ، در روحانیت دوره هاى مختلف است … چنان که مى بینیم ، روحانیت در مذهب یهود، در مذهب مسیح و در مذهب ودابر اثر شناخت علمى بیشتر یا شعور علمى یا فلسفى بیشتر نیست ، بر اساس شورینگا است ، یعنى داشتن ((اسپرى )) (به قول مسیحیان )، ((وراثت هارون )) (به قول یهودیان ) و داشتن ((شورینگا)) (به قول ودائیان ). و این روح خاصى است از آن نوع که ما مثلا مى گوئیم : آقا معلوماتى ندارد، اما نفسش خوب است ، قدمش خوب است ، ((نور)) دارد و یا مثل اینها.)) و این همان اکسیر استحمار توده هاست که ضامن بقاى این طبقات در طول تاریخ است .

انشعاب در هندوئیزم ؛

هندوئیزم درگذر زمان دچار تحول و انشعاب شد. برجسته ترین شاخه هاى منشعب هندوئیزم عبارتنداز: ۱ مذهب براهما ساج . ۲ مذهب آریا ساج . ۳ مذهب سیک ۴ مذهب بها گتى .
دو مذهب اولیه در قرن نوزدهم میلادى پدید آمدند. مذهب براهما ساج در واقع آمیخته اى از دستورات ویشنو و مسیحیت و بودائى است . آریا ساج نیز با اندکى اختلاف چنین است . هر دو مذهب مذکور در تلاشند تا تعالیم تلفیقى ودائى برهمنى هندوئى خود را با دنیاى کنونى و مقتضیات روز سازش دهند و در این راه از خرافه زدائى و حذف اساطیر و افسانه هاى غیر منطقى خوددارى نمى کنند.