سیلک، مدفن اسرار
سیلک نام اولین تمدن فلات مرکزی ایران می باشد که در منطقه فینِ کاشان قرار گرفته است و قدمتی آن به بیش از هشت هزار سال می رسد. این تپه در اصل ویرانه های زیگورات باستانی ایران به شمار می رود که نزدیک به هشت هزار سال قبل از میلاد، مردم غارنشین فلات ایران در پی تغییرات آب و هوایی و تشکیل مزارع و چمنزارها حادث شد به دشت ها روی آوردند و زندگی جدید را تجربه نمودند. بدین صورت در تمدن آن‌ان نسبت به اعصار قبلی پیشرفت فزون تری مشاهده گردید.
کهن‌ترین مردم دشت‌نشین، مردم محل سیلک (Sialk) نزدیک کاشان بوده‌اند که آثار زندگی‌شان را در آن‌جا به دست آمده است. تپه تاریخی سیلک از دو تپهٔ شمالی و جنوبی که در فاصله ۶۰۰ متری یک‌دیگر قرار دارند که شامل دو گورستان که اولی گورستان (الف) نام دارد و ۳۵۰۰ سال قدمت و دومی، گورستان (ب) نامیده می‌شود و ۳۰۰۰سال قدمت که در زیر باغ‌ها و زمین‌های کشاورزی پهلوی غربی تپه‌ها قرار گرفته است. تپه تاریخی سیلک یکی از محوطه‌های باستانی مهم فلات مرکزی است و آن را باید بازمانده‌ای از زیگورات و نیایشگاه مردمان باستانی ایران دانست که از گِل رس و سفال ساخته شده است. این محوطه تا سال ۱۳۱۰ خورشیدی شناسایی نشده بود، اما ۸۰ سال پیش با جاری شدن سیل در زمین‌های کشاورزی کاشان، این تپه‌ها نیز نمایان شد و در میان مردم کاشان به شهر نفرین شده معروف بود که پس از انتقال شماری از آثار به موزه لوور فرانسه، کارشناسان این موزه متوجه دیرینگی این آثار شده و «رومن گیرشمن» به ایران سفر کرد و با همکاری «آندره گدار» فرانسوی که مدیر موزه ملی ایران بود توانست اولین کاوش‌ها را در این میدان گاه انجام دهد.
