شیوه زیست مردم ایران در عصر هخامنشیان
ایرانیان در دوره ی هخامنشیان چگونه می زیسته اند؟
پارسیان ( در زمان شاهنشاهی هخامنشی )دروغ گفتن را بدترین منکر می پنداشتند. برای آنکه ناگزیر به انجام این کار ناپسند نشوند حتی از وام خواستن نیز امتناع می ورزیدند، چرا که امکان داشت وامدار به جهتی مجبور به دروغگویی شود.
آنها از آب دهان افکندن در آب ودر رهگذرها و در نزد دیگران اباء داشتند و آن را امری بسیار نکوهیده می پنداشتند . در آب روان دست و رو نمی شستند و آنرا به ناپاکی نمی آلودند. ایرانیان کهن فرزندان خود را از دوران کودکی به ورزش هایی مانند دویدن، تحمل سرما و گرما، بکار بردن سلاح های گوناگون، سواری و ارابه رانی عادت می دادند و بزرگترین صفات آنان مردانگی، رشادت ودلاوری بود.
از دیگر ویژگیهای هخامنشیان محترم داشتن همسایه بود، به کسانی که در راه نگهداری میهن و حفظ کشور خدماتی عرضه داشته بودند، پاداش های بزرگ می دادند. از رشوه گیری ، دزدی و تصرف در مال دیگران خودداری می کردند. از پرخوارگی وشکم پرستی پرهیز داشتند. به هنگام راه رفتن چیزی نمی خوردند،و شکار را به اعتبار جنبه ورزشی آن دوست داشتند. دستورات زرتشت در زندگی ایرانیان آن زمان جنبه عملی پیدا کرده بود و همین مساله مهم سبب برجسته تر شدن ویژگیهای اخلاقی آنان نسبت به اقوام دیگر می شد.
