سواران اشکانی
جنگجوی جوشن‌پوش، نیاز به اسبی ویژه و نیرومند داشته که بوسیله اشکانیان (در منطقه بومی خود) پرورش می‌یافته‌اند. پرورش نژاد ویژه‌ای از این اسبان نیز، مستلزم زندگی طولانی و ثابتی بوده است.
همین نکته درمورد تکامل فنون نبرد و آمادگی جنگی نیز صدق می‌کند. سلاح تازه‌ی اشکانیان یعنی کمان مرکب، مسلما در دشت‌های اوراسیایی متداول بود. استفاده از آن بعنوان بخش مکمل ابزار جنگی نشان می‌دهد که جمعیت‌هایی که آن را بکار می‌بردند، با مرکز آسیا کاملا در ارتباط بودند.
بنظر منطقی می‌آید که این سلاح مستقیماً، از این ناحیه گرفته شده باشد. می‌توان حتی در اشارات تاریخی مختصر، ردپای سواره‌نظام مجهزی را یافت که از مشرق و شمال، بسوی مرزهای روم درحال پیشروی هستند.
