نوشته های روشن بودایی کره باستان

پادشاهی گوریو (Koryo) از سال ۹۱۸ تا ۱۳۹۲ پس از میلاد بر کره باستان حکومت کرد و بر شکوفایی هنر، ادبیات و معماری نظارت داشت. یکی از این پیشرفت‌ها، تولید متون بودایی تذهیب شده بود. تصاویری که به سختی توسط راهبان بودایی نقاشی شده بودند، متون مقدس بودیسم را گسترش دادند و تولید آنها به مراقبه و پیشرفت راهب به سمت روشنگری کمک کرد.

بودیسم سهم قابل توجهی در هنرهای کره باستان از مجسمه سازی تا شعر داشت، اما یکی از وقت گیرترین و با ارزش ترین آنها کپی دستی سوتراها یا موعظه های منسوب به بودا است. دو تا از محبوب ترین سوترا عبارتند از سوترا هواومگیونگ(Hwaomgyong) یا آواتامساکا سوترا یا «سوترا گلدسته گل»( Avatamsaka ) و سوترا پوفواگیونگ(Pophwagyong) یا “لوتوس” است. محبوبیت این خط‌ها به حدی بود که یک سوترا اسکریپتوریوم سلطنتی (Sagyongwon) برای پاسخگویی به تقاضا در قرن دوازدهم پس از میلاد تأسیس شد. در اینجا نه تنها راهبان، بلکه خوشنویسان حرفه ای برای تولید این متون مذهبی محبوب کار می کردند. تولید تا اوایل قرن چهاردهم پس از میلاد ادامه داشت، زمانی که پادشاه چونگ یول (۱۲۷۴-۱۳۰۸ م.) حجم کار را به ترتیب به دو شاخه تقسیم کرد: Kumjawon و Unjawon، اسکریپتیوم طلایی و حروف نقره ای.

اغلب نقره و طلا و رنگ‌های روشن  استفاده می‌شد، به‌ویژه در قسمت جلوی تماشاچیان، در آنجا یک تصویر پانوراما بزرگ وجود داشت.

این دست نوشته های روشن یا ساگیونگ طومارها و کتاب های تا شده را تشکیل می دادند. این شکل هنری در چین و ژاپن نیز وجود داشت، اما آنهایی که در سلسله گوریو تولید شدند، خیلی پیچیده و باشکوه هستند، زیرا سطح حمایت دولتی از بودیسم  بالا بود. این خط‌ها توسط راهب-کاتبان متخصص خوشنویسی نوشته شده‌اند که به خاطر کارشان در کمک به گسترش تعالیم بودا، و همچنین شخصی که آن را سفارش داده است، شایستگی زیادی کسب کرده‌اند. هر دو به دلیل تلاش معنوی خود می توانند انتظار زندگی آینده امیدوارکننده تری داشته باشند. آنها روی هانجی نوشته شده بودند، کاغذ مخصوصاً ظریفی که از پوسته داخلی درخت توت تولید می شد، که با کیفیت ترین کاغذ در آسیا به حساب می آمد. کاغذ را معمولاً به رنگ نیلی عمیق رنگ می کردند، اما گاهی از هانجی سفید یا زرد کم رنگ استفاده می شد.

متن با حروف چینی (haeso)، با ۱۵-۱۷ کاراکتر در هر خط عمودی نوشته شده است. رنگ‌های روشن و اغلب از نقره و طلا استفاده می‌شد، به‌ویژه در قسمت جلویی تماشاچیان، در آنجا تصویر پانورامایی بزرگی وجود داشت، که معمولاً تصویر  بودا در کنار پیروانش بود که در بهشت موعظه می‌کرد. این صحنه با طلایی که در امتداد سیم‌های آهنی ظریف قرار گرفته است و با نمادهای بودایی مانند چرخ کاکرا (نماد قانون بودایی) و صاعقه واجرا (نماد قدرت کلمات بودا) حاشیه‌سازی شده است.

روکش جلو و پشت با گل‌های پوسنگ تنگچو تزیین شده بود، گل‌های درشتی که به نام «چشم‌های گرانبها» شناخته می‌شوند. عنوان متن در یک کادر مستطیل شکل در یک لبه جلد جلو نوشته شده بود که معمولاً با حروف طلایی نوشته می شد. همانطور که کلمات بودا در داخل گنجانده شده بود، عنوان در مانترای مربوط به کاراکتر sedham seed om، به معنای “غرش شیر”، یعنی: صدای خود بودا محصور می شد. صفحه اول کتاب نشان می داد که چه کسی متن سانسکریت یا پالی را در اصل ترجمه کرده است، و گاهی اوقات یک کتیبه سلطنتی نیز وجود دارد. صفحه آخر تاریخ نگارش و اینکه چه کسی و چرا متن را سفارش داده است. انگیزه ترکیبی از اهداف بلند و ناامید کننده ای مانند نجات کره از تهاجم تا رستگاری شخصی، رفاه یا حتی صرفاً کسب درآمد متغیر بود. فقط به ندرت نام راهبی که واقعاً متن را ایجاد کرده بود، ذکر می شد.

بسیاری از سوتراهای نورانی به دقت در جعبه‌های مخصوص ساخته شده از چوب یا برنز تزئین شده نگهداری می‌شدند، و حتی برخی از آنها در مقبره‌ها قرار می‌گرفتند یا در پای یا داخل پاگوداهای سنگی در مکان‌های معبد دفن می‌شدند. یکی از نمونه های دومی، بتکده سنگی در کوهوانگی، گیونگجو است که در سال ۶۹۲ پس از میلاد توسط پادشاه سیلا هیوسو ساخته شد. سوترای نورانی در سال ۷۰۶ میلادی توسط پادشاه سونگ دئوک به یاد جد خود و ملکه مادر سینموک در بتکده قرار داده شد.

بسیاری از خط‌های تذهیب‌شده گوریو در خارج از کشور به پایان رسید، زیرا چینی‌ها، ژاپنی‌ها و مغول‌ها به آن‌ها ارزش زیادی می دادند. زمانی که پادشاهی موظف به پرداخت خراج به چین بود، خط‌های نورانی اغلب بخشی از آن بودند. خود راهبان نیز گاهی برای کار به خارج از کشور فرستاده می‌شدند، همانطور که یکی از قسمت‌هایی از تاریخ رسمی گوریو در قرن پانزدهم میلادی، گوریئوسا (Koryo sa) نشان می‌دهد:

در مارس سال شانزدهم پادشاه چونگنیول (۱۲۹۰)، امپراتور چین دستور نوشتن طلا و نقره را داد. سوتراهای الور، و کاتبان راهب عالی انتخاب شدند، بنابراین ۳۵ راهب کره ای به دربار یوان اعزام شدند… در آوریل همان سال، ۶۵ راهب کوریو، سوترانویس، به یوان اعزام شدند… (پورتال، ۸۸)

در ژاپن، بسیاری از سوتراهای نورانی در معابد بودایی خود نگهداری می‌شدند، در واقع قدیمی‌ترین نمونه باقی‌مانده، که قدمت آن به سال ۱۰۰۶ میلادی می‌رسد، در Bunkacho در توکیو زندگی می‌کند. علاوه بر آنهایی که در کره باقی مانده اند، موزه بریتانیا در لندن نمونه ای خاص از سوترا آمیتابا دارد. قسمت جلویی صحنه ای پانوراما را نشان می دهد که در آن بودا و بودیساتوا از روح های جدید به بهشت استقبال می کنند. این بنا با نقره و طلا نقاشی شده است و تاریخ آن به سال ۱۳۴۱ پس از میلاد  برمی گردد که روی کتیبه آن مشخص شده است. در متن همچنین اشاره شده است که توسط راهبی به نام Chonggo برای مادرش نوشته شده است.

مترجم:زهرا طاهری

https://www.worldhistory.org/article/980/buddhist-illuminated-scripts-of-ancient-korea/