مختصری در مورد سیستم هوپه:
هوپه نشان تعیین هویتی بود که توسط کره ای در خلال سلسله چوسون حمل می شد و در روی آن نام شخص،محل تولد،جایگاه اجتماعی و مالکیت وی بر خانه شخصی نوشته می شد.
سیستم هوپه توسط پادشاه ته جونگ (یی بانگ وون)در سال ۱۴۱۳ مرسوم شد و ظاهرا بر پایه روال مشابه ی بود که توسط سلسله یوان در چین اجرا می شد.ته جونگ حمل هوپه را برای تمامی مردان بالای ۱۶ سال اجباری کرد.
میل به کنترل مهاجرت مردم به عنوان مهم ترین دلیل برای به وجود آمدن سیستم هوپه ذکر می شود.این سیستم تنها سه سال بعد در سال ۱۴۱۶ به علت تکمیل سیستم جدید اداره ثبت خانوار ملغی اعلام شد.این موضوع می تواند به دلیل عدم کارایی این سیستم بعد از تکمیل اداره ثبت خانوار یا به دلیل ابراز مخالفت بازرگانان با حمل این نشان باشد.سیستم هوپه در سال های آتی چندین بار رسمیت داده شده و چندین بار ملغی اعلام شد. پادشاه سجو این سیستم را مجددا در سال ۱۴۵۸ به خاطر کنترل حرکات مردم احیا کرد.این بار این کار برای سرکوب شورش شخصی به نام (یی جینگ اوک) در منطقه هامگیل که به طور گسترده ای توسط کشاورزانی که از خانه خود فرار کرده بودند حمایت می شد؛ انجام شد.در آن زمان این قانون به مدت دوازده سال به قوت خود باقی ماند.هوپه مجددا بدون استفاده باقی ماند تا اینکه توسط شاهزاده گوانگ هه در اویل قرن هفده احیا شد.امروزه یک بازی که توسط مهره های دومینو در کره انجام می شود نام خود را از هوپه گرفته است.
در دوران پادشاه ته جونگ (یی بانگ وون )شهروندان مردی که بین ۱۵ تا ۱۷ سال سن داشتند نشان هایی با خود حمل می کردند که جایگاه اجتماعی آنان را در بین پنج مرتبه اجتماعی مشخص می کرد.
مقامات مرتبه بالا نشان هایی از عاج فیل حمل می کردند در حالی که مقامات مرتبه پایین دولت و افسران نظامی نشان هایی از شاخ گوزن با خود داشتند.یانگبان ها (اشراف زادگان)که مقامی در دولت نداشتند؛ نشان هایی زرد رنگ با خود حمل می کردند که از چوب درخت تبریزی ساخته شده بود.بازرگانان و تجار نشان های چوبی مربعی شکل با خود داشتند.برده ها و افراد طرد شده نشان های چوبی بزرگ تر با خود حمل می کردند.
