جو گوانگ جو

جو گوانگ جو:
جو گوانگ جو متولد ۲۳ آگوست ۱۴۸۲ یک استاد کنفسیوسی بود که اصلاحات اساسی را در دوران حکومت پادشاه جانگ جونگ از چوسون در اوایل قرن شانزدهم دنبال می کرد.

.او در خانواده ای مشهور که عضو حزب هونگو(محافظه کار)بودند به دنیا آمد، اما توسط مردمان اطرافش به دلیل مطالعه ی مذهب نئو کنفسیوس تحت نظر یکی از اساتید حزب ساریم(تجدد طلب)در اوج سرکوب این حزب، مردی دیوانه و منبع بلایا نامیده می شد.

در سال ۱۵۱۰؛ جو گوانگ جو امتحان خدمات عمومی را گذراند و یک دانشجوی آکادمی سلطنتی شد.او اغلب توسط مقامات عالی رتبه و هم شاگردی هایش برای یک پست دولتی توصیه می شد اما وی تا سال ۱۵۱۵ از ورود به دولت امتناع ورزید و آن زمان توسط وزیر امور کارکنان و ۲۰۰ دانشجوی آکادمی به پادشاه جانگ جونگ پیشنهاد شد و سریعا به مقام مرتبه ی ششم غیر ارشد منصوب شد . اما او از گرفتن یک مقام با کمک دیگران شرم داشت.او در آزمون شرکت کرد و مقاله ی وی نظر پادشاه را جلب کرد.او شخصیتی استوار و رک گویی داشت و سریعا به عنوان رهبر حزب ساریم ظاهر شد.به عنوان مثال در آن زمان دو تن از اعضای حزب ساریم از پادشاه خواستند مقام ملکه ی عزل شده را به او برگرداند اما دفتر بازرسی عمومی و دفتر ممیزی این دو مقام را به دلیل درخواست گستاخانه تبعید کرد.جو در آن زمان پائین ترین مقام دفتر ممیزی را داشت.روز بعد از استخدام او ادعا کرد که این تبعید سرکوب آزادی بیان می باشد و از پادشاه خواست یا تمام مافوق هایش را برکنار کند یا به دلیل اینکه او نمی تواند با ان مقامات کار کند با استعفایش موافقت کند.در عملی شگفت انگیز؛ پادشاه تمامی مقامات این دو دفتر را به جز “جو” عوض کرد.این اتفاق اعتماد و اطمینان کامل پادشاه به جو را که در یک سری از ترفیع های بی سابقه در طی تنها ۳ سال از مرتبه ی ششم غیر ارشد به مرتبه ی دوم غیر ارشد رسید؛ نشان می دهد.او یک سیستم جدید برای استخدام های دولتی معرفی کرد که مبتنی بر ویژگی های اخلاقی به همراه دانش پژوهی متقاضیان بود.او ادعا کرد که آزمون دولتی کنونی بسیار فلسفی بوده و تاکید زیادی بر مهارت های ادبی داشته و فاقد احتیاجات عملی دولت است.

ازمون جدید امتحان کوتاهی بود که از نامزدهایی که توسط قضات محلی به عنوان مردان با صداقت معرفی می شدند؛ به عمل می آمد و برنده توسط پادشاه انتخاب می شد.این سیستم به جو اجازه داد تا اساتید با استعداد حزب ساریم را که در مناطق روستایی منزوی شده بودند به خدمت در اورد.جو و حامیانش چندین اصلاحات اساسی دیگر را به پیش بردند.انها برای استحکام خودمختاری محلی و افزایش روحیه ی گروهی در میان مردم یک سیستم اداره ی مستقل مناطق را بنا نهادند.در این سیستم مرتبه ی افراد به جای مقام اجتماعی براساس پیش کسوتی روستائیان به آنها تخصیص داده می شد.حزب ساریم همچنین کوشید تا فاصله ی بین غنی و فقیر را با توزیع عادلانه ی زمین بین کشاورزان و محدود کردن مقدار زمین و برده ای که هرکس می تواند داشته باشد کاهش دهد. جو گوانگ جو معتقد بود که جهان ایده آل تنها زمانی به دست می آید که همه ی افراد از پادشاه گرفته تا مردمی با مرتبه ی اجتماعی پائین از لحاظ اخلاقی خالص باشند و از آموزه های کنفسیوسی تبعیت کنند.به عنوان یک بازرس عمومی؛ او مقامات زیادی را به دلیل رشوه خواری و فساد به دادگاه کشاند. بر اساس وقایع نگاری سالیانه ی سلسله ی چوسان؛ گفته می شود به دلیل رفتار دقیق وی هیچ مقامی جرات نمی کرد رشوه بگیرد یا از مردم بهره کشی کند.او همچنین سعی نمود با کاهش تعداد کارمندان و حقوق آنان اندازه ی دولت را اصلاح کند.جو معتقد بود که هر شخص با استعدادی از جمله برده ها باید بدون توجه به مقام اجتماعی شان به پست های دولتی منصوب شوند.گفته می شود او مردم را با خصوصیت های اخلاقی شان قضاوت می کرد و اگر مقامات مافوقش خصوصیت های شرم آور داشتند؛ آنها را ملاقات نمی کرد.او حتی در برابر خدمتکارانش نیز مودب بود.به عنوان مثال او با یک قصاب از پائین ترین مرتبه اجتماعی که حتی اسم هم نداشت دوست شد و اطلاعات وی را تحسین کرد.او با آن قصاب در مورد مسائل مملکتی بحث می کرد و می خواست او را به عنوان یکی از مقامات دربار منصوب کند.اما قصاب مکررا درخواست جو را رد می کرد و سرانجام بدون هیچ نشانه ای ناپدید شد.جو شدیدا توسط مردم تحسین می شد به طوری که وقتی او در خیابان حاضر می شد مردم تجمع کرده در آنجا می گفتند:” سرورمان آمد ! “.

جو گوانگ جو تصمیم گرفت در مورد قهرمانانی که در کودتای ۱۵۰۶ “جانگ جونگ” را به قدرت آوردند؛ تحقیق کند.از دیدیگاه جو؛بسیاری از مقاماتی که با امتیازات ویژه نظیر معافیت از مالیات یا حقوق های کلان پاداش داده شده بودند؛ در کودتا شرکت نداشتند اما به خاطر رشوه یا ارتباطات خانوادگی منافعی کسب کرده بودند.او از پادشاه خواست تا این امتیازات را از دو سوم از افرادی که جایگاه ویژه ای در ارتباط با کودتا پیدا کرده بودند لغو کند.این اقدام حزب هونگو را عصبانی کرد و آنها جو گوانگ جو را متهم به عدم وفاداری کردند. عبارت” جوو چو پادشاه خواهد شد” توسط یکی از اعضای حزب هونگو با عسل روی یک برگ درخت توت در باغ پادشاه نوشته شده بود و کرم های پروانه مسیر حروف های نوشته شده توسط عسل را می خوردند.زمانی که حروف چینی “جوو” و “چو” با هم ادغام شوند تشکیل حرف جدید “جو” را می دهد که نام خانوادگی جو گوانگ جو بود.صیغه های پادشاه جانگ جونگ که حامی حزب هونگو بودند؛ برگ ها را به پادشاه نشان دادند و ادعا کردند که خداوند در مورد رویاهای خائنانه ی جو در مورد پادشاه شدن هشدار داده است.در آن زمان؛ پادشاه جانگ جونگ از اصلاحات شتابان جو رنجیده بود. جو در مدت چهار سال ۳۰۰ بار از پادشاه تقاضا کرده بود و از پادشاه خواستار سرعت بخشیدن به بازبینی ها شده بود.به همین دلیل پادشاه نجواهای حزب محافظه کار را در مورد عدم وفاداری جو باور کرد و او را تبعید نمود.بعدها پادشاه دستور اعدام جو را با نوشیدن سم داد.بنابراین اصلاح طلب چوسون(جو گوانگ جو)در دهم ژانویه ی ۱۵۲۰ و در سن ۳۷ سالگی درگذشت.

شعری که جو گوانگ جو لحظاتی قبل از اعدام بر زبان آورد:
پادشاه خود را به مانند پدرم دوست داشتم/
برای کشورم به اندازه ی خانه ی خود نگران بودم/
خورشید درخشان بر زمین نظاره می کند/
و بر قلب سرخ من همیشه درخشان تر می تابد/